BTW. wszystkich zapraszam do tematu: Muzułmanie w Europie i Polsce

Bronie II Wojny Światowej vol.4

Bronie II Wojny Światowej; vol.1

Bronie II Wojny Światowej; vol.2

Bronie II Wojny Światowej; vol.3

Karabin maszynowy MG 42



MG 42 – niemiecki uniwersalny karabin maszynowy.

MG-42 nazywany był przez żołnierzy alianckich "Piłą Hitlera", z powodu charakterystycznego odgłosu wydawanego podczas strzelania serią, który ze względu na szybkostrzelność karabinu zlewał się w jeden dźwięk przypominający warkot piły spalinowej.

MG 42 został po raz pierwszy użyty w maju 1942 w Afryce. Pierwszymi żołnierzami, którzy z niego strzelali w warunkach bojowych, byli grenadierzy pancerni z Afrika Korps feldmarszałka Erwina Rommla. Tak rozpoczęło się bojowe użytkowanie MG 42 - karabinu, który powszechnie jest uważany za udany pierwowzór nowoczesnego uniwersalnego karabinu maszynowego. Oryginalność i trafność rozwiązań konstrukcyjnych sprawiają, że mimo upływu 60 lat, broń ta jest nadal produkowana (po wojnie pojawiły się nowe wersje tego karabinu: MG-42/59, MG-1 i MG-3 strzelające NATO-wską amunicją kalibru 7,62 mm). Natomiast w Jugosławii produkowano ukm wz.53, nieznacznie różniący się od oryginału i strzelający nabojem 7,92x57. Po wycofaniu z jednostek liniowych, gdzie zastąpiony został przez licencyjny sowiecki PKM oznaczony wz.84, trafił do pospolitego ruszenia. Podczas wojen w rozpadającej się Socjalistycznej Federacyjnej Republice był często używany.

MG 42 zdobył tak duże uznanie, że Amerykanie postanowili skopiować tę broń na podstawie kilku zdobytych egzemplarzy, lecz próby te skończyły się fiaskiem. Do dziś w większości współczesnych karabinów maszynowych stosuje się rozwiązania, które po raz pierwszy pojawiły się właśnie w MG-42.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Rodzaj - uniwersalny karabin maszynowy

Historia
Prototypy - 1939
Produkcja seryjna - 1941-1945

Dane techniczne
Kaliber 7,92 mm
Nabój 7,92 x 57 mm Mauser
Taśma nabojowa segmentowa, Patronengurt 34 lub 34/41, segmenty po 50 nab.

Wymiary
Długość 1230 mm
Wysokość 215 mm (ze złożonym celownikiem)
Szerokość 130 mm
Długość lufy 533 mm
565 mm (z nasadą ryglową)

Masa
karabinu właściwego 11,6 kg
wyposażenia dodatkowego ok. 1 kg (dwójnóg)
0,18/1,5 kg (taśmy pustej/ załadowanej 50 nabojami)
9,3 kg (250 nab. w Patronenkaste 34)

Inne
Prędkość pocz. pocisku średnio 820 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 1500 strz./min (wg niemieckiej instrukcji)
1200 strz./min (wg większości źródeł)
Zasięg max. ok. 4000 m
Zasięg skuteczny 2000 m (z dwójnogu)
3000 m (z trójnogu)



Pistolet maszynowy Beretta M1938



Beretta M1938 – włoski pistolet maszynowy produkowany w latach 1938 – 1950.

Pistolet maszynowy M1938A był indywidualną bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta o odrzut swobodny zamka. Strzelanie z zamka otwartego seriami lub ogniem pojedynczym. Mechanizm spustowy z dwoma językami spustowymi. Zasilanie magazynkowe: początkowo stosowano magazynki pudełkowe o pojemności 10, 20, 30, 40 naboi, później stosowano tylko 20 i 40 nabojowe. Magazynki były dołączane od spodu broni. Lufa w osłonie metalowej, której końcowy fragment tworzył kompensator – osłabiacz podrzutu i odrzutu. Przyrządy celownicze składają się z muszki i nastawnego celownika krzywkowego o nastawach do 500 metrów.




Dane podstawowe
Państwo - Włochy
Producent - Fabbrica d'Armi Pietro Beretta S.p.A.
Rodzaj - pistolet maszynowy

Historia
Prototypy - 1938
Produkcja seryjna - 1938 – 1950

Dane techniczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 x 19 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, 10, 20, 30 lub 40 nab.

Wymiary
Długość 946 mm (M38A)
800 mm (M1938/42)
Długość lufy 315 mm (M38A)
216 mm(M1938/42)

Masa
4,19 kg (M38A)
3,27 kg (M1938/42 bez magazynka)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 420 m/s (M38A)
380 m/s (M1938/42)
Szybkostrzelność teoretyczna 600 strz/min (M38A)
400 strz/min (M1938/42)
Zasięg skuteczny 200 m



Pistolet maszynowy MAS 38



Mitraillette MAS modéle 38 – francuski pistolet maszynowy skonstruowany w okresie międzywojennym w zakładach Manufacture d'armes de Saint-Étienne (MAS).

Pistolet maszynowy MAS 38 był indywidualną bronią samoczynną. Zasada działania automatyki oparta o odrzut swobodny zamka. Strzelanie z zamka otwartego seriami. Oś zamka i sprężyny powrotnej odchylona od osi lufy. Zasilanie z magazynków pudełkowych o pojemności 32 naboi. Broń była zabezpieczana przez przesunięcie języka spustowego do przodu. Lufa wkręcona w komorę zamkową zakończona podstawą muszki. Łoże i chwyt pistoletowy z bakelitu. Kolba drewniana, stała.




Dane podstawowe
Państwo - Francja
Producent - MAS
Rodzaj - pistolet maszynowy

Historia
Prototypy - 1935 – 1938
Produkcja seryjna - 1938 – 1946

Dane techniczne
Kaliber 7,65 mm
Nabój 7,65 x 20 mm French Long
Magazynek wymienny, pudełkowy, 32 nab.

Wymiary
Długość 630 mm
Długość lufy 224 mm

Masa
2,9 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku 350 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 600 – 700 strz./min
Zasięg skuteczny 150 m



Karabin M1 Garand



M1 Garand – karabin samopowtarzalny kal. 7,62 mm konstrukcji amerykańskiej.

M1 jest bronią samopowtarzalną, strzelającą ogniem pojedynczym. Działa na zasadzie odprowadzania części gazów prochowych przez boczny otwór z przewodu lufy. Zamek ryglowany przez obrót, za pomocą dwóch symetrycznych rygli umieszczonych w przedniej części trzonu zamkowego. Mechanizm uderzeniowo-spustowy typu kurkowego.

Zasilanie amunicją .30-06 (7,62 x 63 mm) ze stałego magazynka o pojemności 8 nabojów. Magazynek ładowany był przy użyciu dwurzędowego ładownika. Celownik przeziernikowy.

Charakterystyczną cechą karabinu było to, że po wystrzeleniu ostatniego naboju ładownik był automatycznie wyrzucany z charakterystycznym, głośnym metalicznym dźwiękiem. Mogło to informować przeciwnika o tym, iż żołnierz musi przeładować broń, ale jednocześnie podobno umożliwiało oszukanie nieprzyjaciela poprzez sztuczne wytworzenie dźwięku i sprowokowanie go do wyjścia z ukrycia. W rzeczywistości, w warunkach bojowych dźwięk ten był praktycznie niesłyszalny i nie odgrywał żadnej roli.

Oznaczenie M1 (M1 Carbine) nosi także karabinek samopowtarzalny, opracowany w firmie Winchester, przez zespół konstruktorów, pod kierunkiem Edwina Pugsleya. Został wprowadzony do uzbrojenia w 1941 roku. Strzela on nabojem pośrednim kal. 7,62 mm US Carbine, specjalnie opracowanym do tej broni. Nie ma on, poza kalibrem, nic wspólnego z karabinem M1 Garanda.




Dane podstawowe
Państwo - Stany Zjednoczone
Rodzaj - karabin samopowtarzalny

Historia
Wyprodukowano - ok. 4 500 000 egz.

Dane techniczne
Kaliber 7,62 mm
Nabój 30-06 (7,62 x 63 mm)
Magazynek stały, 8 nab.

Wymiary
Długość 1100 mm
Długość lufy 613 mm

Masa
4,32 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku 825 m/s
Zasięg skuteczny 402 m



Pistolet P08 Parabellum



P08 Parabellum – pistolet samopowtarzalny konstrukcji niemieckiej z okresu przed I wojną światową. Potocznie nazywany też Luger od nazwiska konstruktora. W armii niemieckiej zastąpił Reichsrevolver M1879. Nazwa pochodzi od łacińskiego powiedzenia „si vis pacem, para bellum” – jeśli chcesz pokoju, przygotowuj wojnę.

Mechanizm ryglowy typu kolankowo-dźwigniowego. Mechanizm uderzeniowy bijnikowy (igliczny) z oddzielną sprężyną uderzeniową w zamku. Zamek kolankowy, odryglowujący się przez złamanie do góry dźwigni zamkowej jest zapożyczeniem z karabinu maszynowego Maxima. Mechanizm spustowy z przerywaczem umożliwia strzelanie tylko ogniem pojedynczym. Bezpiecznik zapobiegający przypadkowym wystrzałom uniemożliwia jednocześnie cofnięcie zamka po zabezpieczeniu pistoletu. Wyrzutnik sprężynujący znajduje się w kadłubie.

Pistolet zasilany jest z wymiennego magazynka pudełkowego, jednorzędowego o pojemności 8 nabojów, który umieszczony jest w chwycie pistoletu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu.

Pistolet wyposażony jest w stały celownik szczerbinkowy. Ma przycisk do zwalniania magazynka po lewej stronie chwytu, ułatwia to znacznie jego wymianę, zwłaszcza gdy trzeba to zrobić szybko.

Pistolet Lugera, choć długi przy stosunkowo krótkiej lufie, ma bardzo korzystny kąt między lufą, a chwytem powodujący bardzo dogodne ułożenie dłoni, a co za tym idzie celniejsze strzelanie. Ponadto, spust pistoletu przy jego niewielkim kabłąku – co jest poważną wadą uniemożliwiającą strzelanie np. w rękawicach, ma bardzo istotną zaletę umożliwiającą oddanie strzału przy uszkodzeniu sprężyny powrotnej spustu, tj. ma on kształt 2/3 obrączki, co umożliwia oddziaływanie palcem nie tylko w tył (ściąganie spustu), ale i w kierunku lufy, a następnie jego ponowne ściągnięcie i oddanie kolejnego strzału. Pistolet może być rozkładany bez konieczności stosowania przyborów.






Dane podstawowe
Państwo - Cesarstwo Niemieckie
Projektant - Georg Luger
Producent - Deutsche Waffen- und Munitionsfabriken (DWM)
Rodzaj - pistolet samopowtarzalny

Historia
Prototypy - 1898/99
Produkcja seryjna - 1900 – 1942
Wyprodukowano - 2 308 000 egz.

Dane techniczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 x 19 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, jednorzędowy o pojemności 8 nabojów

Wymiary
Długość 220 mm
Wysokość 130 mm
Szerokość 40 mm
Długość lufy 102 mm
Długość linii celowniczej 194 mm

Masa
835 g (niezaładowany)
968 g (z pustym magazynkiem)
1080 g (z amunicją)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 350-400 m/s
Zasięg skuteczny 50 m



Wszystkie dane i opisy broni pochodzą ze strony wikipedia.pl; zdjęcia są pobrane poprzez wyszukiwarkę Google; filmiki znalezione na YouTube.

Bronie II Wojny Światowej vol.5

vol.4

vol.3

vol.2

vol.1

Karabin wz. 98a



Karabin wz. 98a (kb Mauser wz. 98a, karabin polski wz. 98a) – polska odmiana karabinu Gewehr 98.

Karabin wz. 98a był indywidualną bronią powtarzalną. Zamek czterotaktowy, ślizgowo-obrotowy. Ryglowanie za pomocą trzech rygli, dwóch głównych w przedniej części trzonu zamka i jednego pomocniczego w jego tylnej części. Zasilanie ze stałego, dwurzędowego magazynka pudełkowego o pojemności pięciu naboi. Bezpiecznik zamocowany z tyłu zamka nad kurkiem nastawny, skrzydełkowy, trzypozycyjny. Od lewej odbezpieczony, do rozkładania i zabezpieczony (zamek i kurek zablokowane). Przyrządy celownicze składały się z trójkątnej muszki i szczerbinki na suwaku skalowanej od 100 do 2000 metrów co 100 metrów. Broń była wyposażona w bagnet nożowy wz. 22, wz. 24, wz. 25, wz. 27, wz. 28 lub wz. 29.




Dane podstawowe
Państwo - Polska
Producent - Państwowa Fabryka Broni
Rodzaj - karabin powtarzalny

Historia
Prototypy - 1934
Produkcja seryjna - 1936-1939
Wyprodukowano - ~44 500 egz.

Dane podstawowe
Kaliber 7,92 mm
Nabój 7,92 x 57 mm Mauser

Wymiary
Długość 1250 mm
Długość lufy 740 mm

Masa
4,36 kg (karabin nie załadowany)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 880 m/s

Polska bida, video brak.

Karabin FG42



Fallschirmjägergewehr 42 (FG42) – niemiecki karabin automatyczny produkowany w czasie II wojny światowej dla niemieckich spadochroniarzy.

Karabin FG42n/A był bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, zamek ryglowany przez obrót. Broń strzelała z zamka zamkniętego (ogień pojedynczy) lub otwartego (serie). Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym lub seriami. Oddzielna dźwignia bezpiecznika. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 10 lub 20 naboi, dołączanych poziomo do gniazda po lewej stronie broni. Składane przyrządy celownicze: muszka w osłonie i regulowany celownik przeziernika Lymana. Kolba drewniana, stała.




Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Producent - Rheinmetall
Rodzaj - karabin automatyczny

Historia
Prototypy - 1941 – 1942
Produkcja seryjna - 1943 – 1945
Wyprodukowano - ok. 7000 egz.

Dane techniczne
Kaliber 7,92 mm
Nabój 7,92 x 57 mm Mauser
Magazynek pudełkowy, 20 nab.

Wymiary
Długość 940 mm (FG42/2)
975 mm (FG42n/A)
1075 mm (FG42/2 z bagnetem)
1110 mm (FG42n/A z bagnetem)
Długość lufy 502 mm (FG42/2 bez urządzenia wylotowego))
500 mm (FG42n/A bez urządzenia wylotowego)

Masa
4,15 kg (FG42/2 niezaładowany)
4,98 kg (FG42n/A niezaładowany)
4,70 kg (FG42/2 załadowany)
5,44 kg (FG42n/A załadowany)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 685 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 900 strz/min (FG42/2)
680 strz/min (FG42n/A)
Zasięg skuteczny 500 m



Karabin Springfield M1903



Springfield M1903 (ang. United States Rifle, Caliber .30, Model 1903) – amerykański karabin powtarzalny opracowany w firmie Springfield Armory.




Dane podstawowe
Państwo - Stany Zjednoczone
Producent - Springfield Armory
Rodzaj - karabin powtarzalny

Historia
Produkcja seryjna - 1903-1957

Dane techniczne
Kaliber 7,62 mm
Nabój .30-06 US (7,62 x 63 mm)
Magazynek wewnętrzny, 5 nab.

Wymiary
Długość 1097 mm
Długość lufy 610 mm

Masa
3,94 kg

Inne
Prędkość pocz. pocisku 853 m/s
Szybkostrzelność praktyczna 10 strz/min
Zasięg max. powyżej 1000 m
Zasięg skuteczny 800 m



Pistolet Walther P38



Pistolet Walther P38 – niemiecki pistolet samopowtarzalny skonstruowany przez Fritza Walthera i produkowany od 1938 do 2004 roku.

Pistolet działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowany za pomocą niesymetrycznego pionowego wahliwego rygla umieszczonego pod lufą. Zasilany jest z jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 nabojów, miał ponadto wskaźnik obecności naboi w komorze. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem obrotowym odkrytym. Posiadał mechanizm spustowy z samonapinaniem oraz nastawny bezpiecznik skrzydełkowy, zabezpieczający przed przypadkowym strzałem i wewnętrzny bezpiecznik samoczynny, uniemożliwiający oddanie strzału przy niecałkowitym zaryglowaniu przewodu lufy. Celownik stały na 50 m.






Dane podstawowe
Państwo - III Rzesza
Producent - Walther
Rodzaj - pistolet samopowtarzalny

Historia
Prototypy - 1929 - 1938
Produkcja seryjna - 1938 - 2004
Wyprodukowano - ok. 1 000 000

Dane techniczne
Kaliber 9 mm
Nabój 9 mm Parabellum
Magazynek pudełkowy, 8 nab.

Wymiary
Długość 215 mm
270 mm (P38SD)
Długość lufy 125 mm
130 mm (P38SD)

Masa
0,85/1,08 kg (P.38)
0,78/0,98 kg(P1)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 365 m/s
Zasięg skuteczny 50 m



Karabin AWS



AWS (AWS-36, Автоматическая винтовка Симонова образца 1936 года) – radziecki karabin automatyczny kalibru 7,62 x 54 mm R skonstruowany w latach 30. XX wieku przez Siergieja Gawriłowicza Simonowa.

Karabin AWS był bronią automatyczną. Automatyka broni działała na zasadzie odprowadzania gazów prochowych, tłok gazowy o krótkim skoku, zamek ryglowany ryglem poruszającym się pionowo. Broń strzelała z zamka zamkniętego. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym i seriami. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 15 naboi. Przyrządy celownicze składają się z muszki i celownika krzywiznowego (ze szczerbiną) z nastawami do 1500 m. Część egzemplarzy była wyposażona w celownik optyczny.

Po rozpoczęciu w 1940 roku produkcji karabinu SWT (dokładnie wersji SWT-40) produkcję AWS zakończono.




Dane podstawowe
Państwo - ZSRR
Rodzaj - karabin automatyczny

Historia
Prototypy - 1931 – 1936
Produkcja seryjna - 1936 – 1940
Wyprodukowano - 65 800 egz.

Dane techniczne
Kaliber 7,62 mm
Nabój 7,62 x 54 mm R
Magazynek 15 nab. (wymienny, jednorzędowy)

Wymiary
Długość 1260 mm
Długość lufy 627 mm

Masa
4,08 kg (nezaładowanej)
4,82 (4,40?) kg (załadowanej)

Inne
Prędkość pocz. pocisku 840 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna 600 – 800 strz/min
Szybkostrzelność praktyczna 25 strz/min (ogniem pojedynczym)
40 strz/min (seriami)
Zasięg max. 1500 m

Ruska bida, brak video



Wszystkie dane i opisy broni pochodzą ze strony wikipedia.pl; zdjęcia są pobrane poprzez wyszukiwarkę Google; filmiki znalezione na YouTube.

Ponieważ zauważyłem, że tematy sztuk walki cieszą się popularnością na głównej stwierdziłem, że podzielę się z wami moi drodzy sadole sztuką walki zwaną aikido.

Jeśli ktoś oczekuję czegoś sadystycznego to polecam scrollować dalej.
No więc zaczynamy

HISTORIA
Morihei Ueshiba, noszący tytuł Ō-sensei (jap. 翁先生 "Szacowny Mistrz"), opracował aikido opierając się na swoich doświadczeniach z Daito-ryu aikijutsu oraz walki za pomocą włóczni yari i krótkiego kija jō. Jednak prawdopodobnie największy wpływ na formy aikido miała sztuka walki japońskim mieczem katana. W wielu przypadkach ruchy osoby ćwiczącej aikido przypominają ruchy szermierza bez miecza.



TECHNIKI
Techniki aikido składają się głównie z rzutów, dźwigni, szczególnie z dźwigni na małe stawy: nadgarstki i łokcie oraz uników i padów. Oprócz walki wręcz, aikido zawiera elementy walki bronią, w celach ćwiczebnych używane są jō (prosty kij), bokken (drewniany miecz do ćwiczeń), tantō (drewniany nóż). Według Jerzego Miłkowskiego, autora książek o sztukach walki, w najbardziej rozbudowanych systemach aikido wyróżnia się ponad dwa tysiące technik lub kombinacji technicznych.



PRZYDATNOŚĆ
Aikido nadaje się do obrony przed uchwyceniem dłonią kończyny, ramienia lub ubrania. Posiada również techniki obrony przed duszeniem dłońmi. Aikido zawiera też techniki obrony w siadzie klęcznym. Aikido obejmuje obronę przed uderzeniami z dużego dystansu, pojedynczymi i sygnalizowanymi. Strategia aikido pozwala również na obronę przed kopnięciami, choć rzadko ćwiczy się tego rodzaju techniki. Mniej sprawdza się natomiast w przypadku uderzeń seriami.

Nie ma współzawodnictwa, pychy zwycięstwa; jest za to studium ruchu, przestrzeni.

Ataki najróżniejsze. Na początek uchwyty, potem ataki proste, potem łączone. Potem jeszcze serie dynamicznych i zmienianych uderzeń lub kopnięć. Ilu ćwiczących tyle opinii o aikido i jego skuteczności.



Eksperci od ulicznych wersji mieszanych sztukach walki (np. Erik Paulson) wykorzystują w swoich systemach niektóre techniki aikido, zwłaszcza dźwignie na ramiona, łokcie i nadgarstki.

facebook.com/pages/Og%C3%B3lnopolskie-Stowarzyszenie-Aikido/111169125653213 -> strona o aikido, oczywiście zapraszam na zajęcia

No i na koniec filmy









Proszę o wyrozumiałość, to jest mój pierwszy temat
Jak się nie podoba to wiadomo co zrobić...

Pewna apokaliptyczna sekta religijna zamieszkała w Czarnobylu na Ukrainie. Codziennie wszyscy członkowie sekty gromadzą się wspólnie jak najbliżej czarnobylskiego sarkofagu. Siadają oni na ziemi, w pozycji kwiatu lotosu, by medytując, pochłaniać życiodajne promieniowanie z reaktora. Robią to całkowicie świadomie i uważają, że codzienne dawki świeżego promieniowania, działają na nich niczym mityczny eliksir młodości. Uważają sam sarkofag za tzw miejsce mocy, źródło boskiej energii, dzięki której mogą się kontaktować z samym Bogiem, stwórcą wszechrzeczy.

Temat sekty która zamieszkała w Czarnobylu i odprawia tego typy rytuały, poruszano w reportażu produkcji TVP, wyemitowanym więcej niż dekadę temu. Pamiętam ten reportaż do dziś, bo zrobił na mnie wtedy ogromne wrażenie.

Inna sekta, bardzo wpływowa i niebezpieczna – kabalistyczna Chabad Lubawicz – od zawsze uważała Czarnobyl za święte miejsce karzącej pomsty Boga.

Uważają oni sarkofag w Czarnobylu za „miejsce mocy” które oddziałując pośrednio i bezpośrednio na całą ludzkość, mają przybliżyć moment przyjścia mesjasza (Mosziach, Mosja’h).

W latach 1990 – 1991 członkowie sekty Chabad Lubawicz odprawiali tajemnicze rytuały, tańce, modły, medytacje, w mieście Prypeć położonym tuż koło Czarnobyla, chłonąc będące w ZONie promieniowanie radioaktywne, które miało w założeniu wzmacniać duchowe przekazy płynące z w/w rytuałów.

Wiąże się to z tym, że w przeszłości Bohdan Chmielnicki wraz ze swoją bandą rozgromił krwią i mieczem przodków dzisiejszych Chabad-ystów, mieszkających właśnie w okolicach Czarnobyla.

Sam Czarnobyl ma być każącą ręką Boga, historyczną zemstą na Ukraińcach, potomkach Bohdana Chmielnickiego.

Tutaj więcej informacji o tej sekcie. Jak by kogoś interesowało: piotrbein.wordpress.com/2012/03/27/mosziach-juz-tu-jest-analiza-lubawi...

Motyw chłonięcia promieniowania radioaktywnego w celu wzmocnienia organizmu i zwiększenia witalności, został poruszony w jednej z gier komputerowych, w którą grałem dawno temu.

Poniższy opis może być trochę nieprecyzyjny, gdyż ostatni raz grałem w grę Fallout 2 w roku 2007 lub 2008. Niestety, nie mam fotograficznej pamięci.

Chodzi o grę Fallout, przedstawiającą apokaliptyczną wizję świata po wojnie atomowej. Świat w tej grze jest podzielony na plemiona i klany, nieodwracalnie skażony różnymi świństwami i totalnie upadły moralnie. Jedno z plemion – tzw Ghule – zamieszkuje teren wokół wybudowanej kilkaset lat temu (w XX wieku) elektrowni atomowej. Ghule od lat pracują nad tym, by zrewitalizować i uruchomić przestarzały i zdezelowany reaktor. Miałoby to przynieść wielkie zyski i wpływy temu plemieniu, które ma bardzo napięte stosunki z sąsiednim miastem – Kryptopolis – bo przecieki z reaktora zatruwają im wody gruntowe.

Oficjalnie, oba zwaśnione klany siebie nienawidzą, jednak wysocy przywódcy Kryptopolis jak i przywódcy plemienni Ghuli wspólnie pracują nad tym, by w końcu odbudować reaktor. Przyniosłoby to upragnione stałe dostawy energii elektrycznej dla obu ośrodków i zatamowanie radioaktywnych wycieków.

Ghule, poprzez ciągłe bytowanie na skażonym terenie, zmutowali w ciągu tych kilkuset lat, stali się inną rasą. Gdy główny bohater gry idzie na spotkanie z wysokim przedstawicielem Ghuli do spraw rewitalizacji reaktora, ciągle spotyka przedstawicieli tego plemienia, luźno ze sobą rozmawiających:
- e, brałeś dziś świeża dawkę promieniowania?
- jasne, dziś wchłaniałem życiodajne promieniowanie z naszego reaktora aż cztery razy!

Jako ciekawostkę dodam, że w grze S.T.A.L.K.E.R.: Cien Czarnobyla pojawiła się podobna sekta, a raczej frakcja.

Monolit – frakcja posiadająca wszelkie cechy sekty religijnej. Jej członkowie wierzą w istnienie ewoluującego kryształu pochodzenia pozaziemskiego – Monolitu, który znajduje się w ruinach zniszczonego reaktora. Jest to najpotężniejsza frakcja w całej grze. Przez większość uważani za obłąkanych. Zastanawiający jest fakt, że członkowie Monolitu mogą przebywać w polu emisji psionicznych i są odporni na ich działanie. Swoją główną siedzibę mają w Prypeci. Do gracza, jak i do wszystkich innych frakcji w grze nastawieni wrogo

/źródła:
pressmix.eu/index.php/2013/08/12/czlonkowie-sekty-zamieszkali-w-czarno...
pl.wikipedia.org/wiki/S.T.A.L.K.E.R.:_Cie%C5%84_Czarnobyla
piotrbein.wordpress.com/2012/03/27/mosziach-juz-tu-jest-analiza-lubawi...

Temat zaj🤬y z pewnej strony, coś dodane ode mnie. Najbardziej mi zależy na rozwinięciu tematu przez innych użytkowników, bo sam mam ochotę o tym więcej poczytać. Reportażu TVP nie mogę odnaleźć. Może ktoś pomoże i wstawi/podeśle mi linka co bym mógł edytować?