facet zatrzymany przez nieprzyjaznego barana

- Halo? Cześć, Młody. Wsiadaj w auto i przyjeżdżaj do nas na działkę.
- Nie chcę.
- Czemu? Będą panienki, wódeczka, grillik. Dawaj!
- Tata, nie dam się zrobić w wała drugi raz. Sami se zbierajcie te jabłka!!!

Napisy końcowe z filmu Uprowadzenie Agaty

By niejadek zjadł obiadek...



Paczeć do końca

Moja córka chciała pieska więc kupiłem jej kotka. Teraz wie jak się czuję nie mając syna.

 

1. Kiedy układałem go do snu, powiedział “Tatusiu, sprawdź czy pod łóżkiem nie ma potworów”. Rozbawiony zajrzałem tam i wtedy go zobaczyłem – to był mój syn, który drżąc wyszeptał do mnie jedno zdanie: “Tatusiu, ktoś leży w moim łóżku”.

2. Nie mogę się ruszyć, nie mogę oddychać, nic nie słyszę, a jedyne co widzę to ciemność. Gdybym wiedział co mnie czeka, w ostatniej woli wybrałbym kremację.

3. Po amputowaniu ręki, lekarze powiedzieli pacjentowi, że od czasu do czasu może odczuwać złudzenie kończyny fantomowej. Nie przygotowali go jednak na moment, gdy oprócz uciętej ręki będzie też czuł inną – zimną i głaszczącą ją od czasu do czasu.

4. Wskoczyłem za nią pod lód i w ciemności udało mi się chwycić jej dłoń. Dopiero, kiedy próbowałem wydostać nas na powierzchnię, zorientowałem się, jak szybko zamarza woda.

5. Po pierwszej udanej kriohibernacji wszyscy zaczęli świętować. Wyjątkiem był sam zamrożony, który nie był w stanie pokazać, że ciągle jest przytomny.

6. Nie bój się potworów – po prostu ich wypatruj. Spójrz w lewo, spójrz w prawo, poszukaj pod łóżkiem, zerknij za kredens i do spiżarni, ale nie patrz w górę – ona nie znosi, gdy ktoś ją zauważa.

7. Ostatnią rzecz, którą pamiętam, gdy zgniłymi paznokciami jednej ręki wbijała się w moją klatkę piersiową, a drugą powstrzymywała mnie przed krzykiem, był wskazujący godzinę 0:07 zegar. Zerwałem się z łóżka, uradowany, że to tylko sen, kiedy nagle usłyszałem skrzypiący dźwięk otwieranej szafy – było sześć minut po północy.

8. Zastanawiała się, dlaczego rzuca dwa cienie. Przecież w pokoju była tylko jedna żarówka.

9. Obudziłem się i od razu poczułem, że coś tu nie gra – było zbyt cicho. Wyjrzałem przez okno i zobaczyłem przed domem kilkadziesiąt nieruchomych sylwetek, które patrzyły na mój dom.

10. Myliłem się, myśląc, że nie może być nic gorszego niż pogrzebanie żywcem. Odkrycie, że nie leżę w grobie sam, było jeszcze gorsze.

11. Gdy spojrzałam w lustro, zamarłam. Moje obicie mrugnęło.

12. W mieście zamknęli kolejne schronisko. Dziwnym trafem z dnia na dzień potaniało mięso.

13. Zmęczony wracasz do domu późnym wieczorem, myśląc tylko o prysznicu i ciepłym łóżku. Sięgasz ręką do włącznika światła i nagle odkrywasz, że spoczywa na nim inna ręka.

14. Budzisz się. Ona nie.

15. Moja córka nie przestaje płakać i krzyczeć w środku nocy. Codziennie odwiedzam jej grób i proszę, żeby przestała, ale to nie pomaga.

Źródło

Od razu 20 koni więcej

Efektywne i z rozmachem. Kanada

Oto przypadek pewnego zaradnego ruska który wydymał bankierow ich wlasną bronią "SMACZNEGO"

W 2008 roku pewien Rosjanin, Dymitr Agarkow z Woroneża (500 km na południe od Moskwy), dostał od banku Tinkoff Credit Systems ofertę założenia karty kredytowej. W kopercie był gotowy formularz, który wystarczyło podpisać i odesłać do banku, żeby po jakimś czasie otrzymać pocztą gotową do użycia kartę. Dymitr umowę wypełnił i odesłał bankowi, a bank ją uznał, przysyłając wkrótce Rosjaninowi kartę. Nikt w banku nie zauważył, że to, co odesłał Agarkow, różniło się kilkoma drobnymi szczegółami od wysłanej przez bank umowy. Historię Rosjanina opisała agencja Ria Novosti.

Nie ma chyba mieszkańca Rosji, który nie otrzymałby choć raz w życiu oferty wzięcia kredytu lub założenia karty kredytowej. Średnio co dziesiąty Rosjanin ma po pięć jeszcze niespłaconych kredytów, a na każdego zdolnego do pracy przypada około 110 tys. rubli (ponad 10,5 tys. zł) zaciągniętego długu. Umowy proponowane przez banki oraz organizacje parabankowe bywają obwarowane prowizjami, opłatami czy ewentualnymi karami, o których informacje są zapisane drobnym druczkiem. Mało kto wczytuje się w te zawiłości, tylko podpisuje umowę, zaciąga kredyt, a potem płaci więcej, niż mu się wydawało. Dymitr Agarkow, były pracownik służb mundurowych, postanowił w oryginalny sposób odwrócić takie praktyki.

Rosjanin zeskanował umowę, którą przysłał mu bank, a potem w zawiłościach napisanych drobnym drukiem dokonał kilku zmian. Po pierwsze, zapisał tam, że odsetki od pożyczki wynoszą 0 proc. Po drugie, że klient nie jest zobowiązany do uiszczania żadnych opłat prowizyjnych czy kar. W umowie był też odnośnik do strony internetowej banku, odsyłający do ogólnych zasad zawarcia umowy. Agarkow zamienił adres www.tcsbank.ru na www. tcsbank.at.ua - prowadzący do jego własnej strony. Tam zawarł swoje "obowiązujące warunki i taryfy umieszczone w sieci Internet". Wśród nich był taki, że bank nie ma prawa jednostronnie dokonywać żadnych zmian w umowie zawartej z klientem, a jeśli takiej zmiany dokona, za każdą musi zapłacić 3 mln rubli (blisko 300 tys. zł). Był też zapis, że jeśli bank będzie chciał rozwiązać umowę jednostronnie, musi zapłacić 6 mln rubli.

Po tym Agarkow umowę wypełnił i odesłał bankowi. Wkrótce otrzymał od Tinkoff Credit Systems kopię umowy i kartę kredytową. Tym samym zaczęła być ważna umowa, gdzie bank udziela klientowi nieoprocentowanej pożyczki. Nikt nie czyta przecież tego, co napisane jest drobnym drukiem, nawet firmy, które ten druk umieszczają.

Rosjanin zaczął używać swojej karty kredytowej. Oczywiście nie płacąc odsetek, bo przecież nie był do nich zobowiązany umową, którą podpisały obie strony. Przez dwa lata bank nie reagował, nie zadawał pytań i nie wysyłał ponagleń. W końcu w kwietniu 2010 roku rozwiązał umowę z Dymitrem, uznając, że ten nie spłacił zaciągniętej za pomocą karty pożyczki. Następnie w 2012 roku podał klienta do sądu, żądając od niego zapłacenia łącznie 45 tys. rubli tytułem zwrotu pożyczki, odsetek i opłat karnych. Agarkow przyniósł do sądu umowę, którą bank przysłał mu razem z kartą kredytową oraz warunki umowy ze strony internetowej. Zgodził się na spłatę kwoty pożyczki - 19 tys. rubli, ale nic więcej.

Sąd uznał, że klient jako jedna ze stron umowy miał pełne prawo zaoferować swoje warunki. A skoro Tinkoff Credit Systems je zaakceptował, wysyłając kartę, to Dymitr Agarkow nie jest w żaden sposób zobligowany do płacenia odsetek, prowizji czy kar.

Klient wygrał proces i miałby wszelkie powody, by czuć się usatysfakcjonowanym. Ale na tym nie koniec. Mając wyrok sądu, który uznał, że umowa zawarta z bankiem była legalna, 1 sierpnia 2013 r. Agarkow sam pozwał Tinkoff Credit Systems. Zażądał, aby bank za zmianę w warunkach umowy i prowizjach zapłacił po 3 mln rubli za każdą, a dokonał ich, według klienta, osiem. Po tym zaproponował bankowi ugodę. Odstąpi od procesu, jeśli bank zapłaci mu 24 mln rubli.

Na razie sąd nie rozstrzygnął sprawy, bo pojawiła się podnoszona przez bank kwestia przedawnienia umowy.

Następna rozprawa odbędzie się w październiku. Agarkow ma duże szanse na wygranie sprawy, bo zgodnie z dekretem Sądu Konstytucyjnego w Rosji obywatel jest słabszą stroną w umowach z bankami i jego prawa powinny być specjalnie chronione.

Tinkoff Credit Systems to jeden z wiodących banków w zakresie usług finansowych prowadzonych przez internet oraz oferujących karty kredytowe. Został założony przez Olega Tinkova, znanego rosyjskiego przedsiębiorcę.

Tekst zaj🤬y z wyborczej.