Mój pierwszy temat. Po tagach nie znalazłem, choć wiem, że przedstawiany był dość podobny instrument, który też znam, czyli Hang Drum.Temat był poruszany na Sadisticu, więc nie będę znów nosił drewna do lasu.

Materiał własny - zdjęcia, dźwięk w filmie nagrywany pół-profesjonalnie (mikrofony i inny sprzęt). Jeśli komuś jakość się nie podoba - no trudno.

Chciałbym Wam, drodzy Sadole, przedstawić ciekawy instrument perkusyjny (?). W Polsce nie jest (jeszcze) powszechnie znanym ale w internecie można już znaleźć kilka filmików, stron (raczej zagranicznych, gdzie można kupić to ustrojstwo) i wykonawców, którzy je wytwarzają we własnym garażu i w domu na dywanie.

W stosunku do wyżej wymienionego Hang Druma jest on tańszy, łatwo można znaleźć strony gdzie wykonywane są profesjonalnie.

Osobiście znam osobę która je wytwarza we własnym garażu i to właśnie dzięki niej poznałem Hapi Drum - tak właśnie nazywa się ten instrument.
W internecie można znaleźć wiele kształtów i kolorów, te które pokazuję Wam tutaj są robione "hand made" więc bez rewelacji. Potocznie nazywane "Żółwiami" lub "Hapikami" wyglądają tak:



Jeśli się przyjrzycie, zauważycie na górze wycięte "pady". Każdy z nich jest innej długości i szerokości. Większe wydają niższe dźwięki, mniejsze - wyższe tony.
Jeśli chodzi o tonację, wachlarz jest bardzo szeroki. Brzmienie możecie usłyszeć poniżej, jeszcze piękniej brzmi "w realu".

Requiem for a Drum w tonacji E-Akebono - cover mojego autorstwa znanego Wam utworu:



Nauka gry na nim jest bardzo prosta - mi zajęło pół dnia, by wyczuć jak w nie uderzać. Grać można rękoma lub pałkami, najlepsze są chyba do Wibrafonu. Dźwięk wtedy jest bardziej czysty, nie słychać samego uderzenia (plasku o powierzchnię) palca.

Utwór mojego znajomego:


Tutaj widzicie grę z użyciem wyżej wymienionymi pałkami. Ten "Hapik" jest obustronny, tj. na obu stronach są dwie różna tonacje, co poszerza nieco horyzonty tworzenia.

Jest to mój pierwszy post, więc nie bić.
Pozdro!

U znajomej znajomego brata siostry córki na facebooku znalazlem zdjęcie z jakichś wyborów Miss, zdaje się gdzieś w lubuskim. Pewnie wyśmiejecie mnie że mam czelność nabijać sie z kobitek, może część sadoli ma podobne w kuchni ale nie o to się rozchodzi - rzecz w tym że przecież w Polsce jest tyle pięknych kobiet więc ja się pytam gdzie one są na tym zdjęciu??



pierwszy post, licze na wyrozumiałość w sadystycznych komentarzach na mój temat

i może uprzedzając - nie cisne po ich urodzie, no ale kurde to są wybory Miss jakby nie patrzeć, dziewczęta nie porywajcie się z motyką na słońce

PRZYSPOSOBIENIE WOJSKOWE - Podręcznik dla szkół ponadgimnazjalnych. Wydany w roku 2000 w Łodzi. Przygotowana przez zespół oficerów Wydziału Wojsk Zmechanizowanych WSO im. Tadeusza Kościuszki.

Książka ta składa się z 610 stron i zawiera wiedzę ogólno-wojskową, począwszy od kształcenia obywatelskiego, szkolenia taktycznego, strzeleckiego, rozpoznania, łączności, zawiera informacje o powszechnej obronie przeciwlotniczej, szkoleniu inżynieryjno-saperskiemu, sanitarnemu (...) a na regulaminie, musztrze i metodyce szkolenia kończąc.

Używana niegdyś w szkołach prowadzących kierunki o profilu wojskowym, dziś możemy się spotkać z nią na zajęciach z Przysposobienia Obronnego (jeśli nauczyciel jeszcze jakieś posiada). Ciężko jest ją dziś już dostać. Mi się udało wyciągnąć od mojego nauczyciela

Ale dlaczego o niej wspominam? Otóż jest to książka, która wzbudziła pewne kontrowersje dotyczące treści w niej zawartej. Udało mi się trafić na stronę, gdzie widnieje, dość już stara (grudzień 2000), interpelacja do ministra edukacji narodowej, w której możemy przeczytać:

Panie Ministrze! Podręcznik ˝Przysposobienie wojskowe. Podręcznik dla szkół ponadpodstawowych˝, pod którego nostalgiczno-patriotyczną przedmową podpisali się wiceminister obrony narodowej Romuald Szeremietiew i wiceminister edukacji narodowej Wojciech Książek, zawiera niedopuszczalne i skrzywione w kontekście historycznym prawdy i treści nauczania. Daje instrukcje działania terrorystom (str. 328), uczy okradania ludzi (str. 172-190) i zabijania zwierząt, np. podręcznik przedstawia młodzieży bardzo szczegółowo sposób przyrządzania do spożycia psów.

Przeszukałem podane strony i faktycznie, możemy coś takiego tam znaleźć. Niemniej jednak dziwi mnie, dlaczego tak ostro pani poseł Bronisława Kowalska zareagowała na tę treść. Czyżby nie smakowały jej psy? A może uj🤬o pani rękę przy robieniu petard?

1. Strony 172 - 190: obejmują takie zagadnienia jak "specyficzne problemy bytowania". Możemy nauczyć się stąd jak zbudować różne rodzaje szałasów i w jakich miejscach je rozstawiać, w jaki sposób pokonuje się wodną przeszkodę terenową, nauczyć się różnych metod rozpalania ogniska, wskazówek dotyczących poszukiwania, pozyskiwania, filtrowania i gotowania wody (w tym budowania studni). Do tego dochodzą wskazówki kulinarne, np. jakie są najpopularniejsze rośliny jadalne i co z nich można przygotować.
Kontrowersje wzbudziło moim zdaniem tutaj pożywienie pochodzenia zwierzęcego, gdzie dowiadujemy się, w jaki sposób możemy podp🤬lić bydło hodowlane z pastwisk.

"Jednym ze sposobów uprowadzenia świń jest wykorzystanie stosowanego przez wędkarzy błysku, na który nakłada się kawałek mięsa, chleb, itp. Błysk powinien być umocowany do grubej żyłki, linki, by nie było potrzeby podchodzić zbyt blisko. Gdy świnia połknie błysk należy lekko pociągnąć żyłkę, a wtedy pójdzie z błyskiem nie wydając kwiku."

2. Strona 328: jedna ze szkolenia saperskiego. Jedyne, co możemy się na niej dowiedzieć to to, że:

"Wszystkie ładunki pokrywa się parafiną przed i po opakowaniu papierem pergaminowym. Opakowania transportowe amunicji saperskiej przedstawia tabela nr. 1."

Poniżej znajduje się tabela przedstawiająca "wymiary opakowań amunicji saperskiej".

3. Strona 188: opisany jest tu sposób oprawiania i patroszenia drobnej zwierzyny (w tym psów) - moja ulubiona część

"Patroszenie rozpoczyna się od rozcięcia skóry na podgardlu podłużnym cięciem wzdłuż szyi. Następnie trzeba przeciąć warstwę mięśni, oddzielić od niej tchawicę i przełyk, odciąć je możliwie blisko łba, przełyk oddziela się od tchawicy i zawiązuje w węzeł. Następnie rozcina się skórę brzucha od odbytnicy do mostka. Po odcięciu skóry należy przebić błonę brzuszną i w powstały otwór wsadzić palec środkowy lewej ręki. W ten sposób odciąga się błonę brzuszną ku górze, wkłada nóż między palce i przecina błonę, unikając uszkodzenia jelit. Po otwarciu jamy brzusznej należy nożem lub piłką przeciąć kość łonową. Następnie wkłada się rękę do klatki piersiowej chwytając mocno za tchawicę i wyszarpuje się ją wraz z płucami i sercem do jamy brzusznej. Dalej, ciągnąc ku tyłowi, usuwa się z tuszy wszystkie wnętrzności. Następnie odwraca się tuszę do przodu, aby spowodować dokładne odcieknięcie krwi. Po wykrwawieniu ściąga się skórę i dzieli na kawałki. Zwierzynę drobną (zające, króliki, psy, koty, itp.) najpierw obciąga się ze skóry, a potem patroszy. Skórę ściąga się tak zwanym "sposobem workowym".

Mam nadzieję, że komuś się spodoba
Pozdrawiam!

W niektórych regionach Polski w tym dniu pali się duże ogniska, ale są one niczym w porównaniu do ogniska zrobionego przez Norwegów w Noc Świętojańską w 2010 roku. W 2010 norweskie Alesund podeszło do bicia rekordu w kategorii największego ogniska na świecie. Wieża o wysokości 40 metrów, w większości została zbudowana z drewnianych palet.

Reszta w komentarzach
Źródło

Co za szybko to BĘC.

Jedna ze sztokholmskich szkół wprowadziła do swojego programu zajęć lekcje z Minecraftem. Po co? I kiedy u nas tak będzie?
Zajęcia z Minecrafta są obowiązkowe dla 13-letnich uczniów w szkole im. Viktora Rydeberga w Sztokholmie – nauczyciele uważają, że dzięki takim lekcjom uczniowie nauczą się myślenia przestrzennego, abstrakcyjnego, kreatywnego. Uczęszcza na nie łącznie ok. 180 osób.

Jak mówi Monica Ekman, nauczycielka prowadząca te zajęcia:

"To ich świat i świetnie się w nim czują. Uczą się planowania miast, kwestii związanych ze środowiskiem, myślenia o przyszłości. Chłopcy znali Minecrafta jeszcze zanim zaczęliśmy te zajęcia, ale co ciekawe dziewczyny nie mają żadnych kłopotów z budowaniem i tworzeniem i bawią się równie dobrze - to dla nich nie różni się niczym od zajęć z plastyki"

Jak dodaje pani Ekman, rodzice początkowo nie byli zbyt przychylnie nastawieni do tego pomysłu, ale kiedy zobaczyli, jakie przynosi efekty, od razu dali się przekonać.

Źródło: cdaction.pl

A wy co o tym myślicie Sadole? Padło na łeb, czy może ciekawy sposób i próba wprowadzenia czegoś nowego zamiast nudnych lekcji plastyki, za którymi nikt szczególnie (z nauczycielem na czele) nie przepadał? Zważywszy na możliwości, które ta prosta gra daje być może jest to faktycznie dobry pomysł.

miłość

Vikings vs. Green Bay

przyj🤬

Ciekawy przebieg sztafety na zawodach w Nowym Jorku.

Dwóch uczestników trafiło do szpitala