Ferdinand Cheval (ur. 19 kwietnia 1836 w Charmes-sur-l'Herbasse, Drôme, zm. 19 sierpnia 1924) był francuskim listonoszem, który spędził 33 lata swojego życia budując Le Palais Idéal ("Idealny pałac") w Hauterives, który uważany jest za nadzwyczajny przykład prymitywizmu w architekturze.


Cheval rozpoczął swoją budowlę w kwietniu 1879 roku. Mówił, że potknął się o kamień, który go zainspirował swoim kształtem. Wrócił następnego dnia w to samo miejsce i zaczął zbierać tam kamienie.
Przez następne 33 lata, podczas swoich codziennych obchodów listonosza zbierał kamienie i zaczął w domu budować swój "idealny pałac". Początkowo nosił kamienie w kieszeniach, potem w koszyku, a potem na taczkach. Często pracował nocą.
Przez pierwsze dwadzieścia lat budował ściany zewnętrzne pałacu. Pałac jest mieszanką różnych stylów, sięgających od Biblii aż po mitologię hinduską.



Cheval chciał być pochowany w swoim pałacu. Ponieważ prawo na to nie zezwalało, przez kolejne osiem lat budował dla siebie mauzoleum na cmentarzu w Hauterives. Zmarł 19 sierpnia 1924 roku, prawie rok po zakończeniu budowy mauzoleum, w którym został pochowany.




Jeszcze przed śmiercią Cheval i jego praca zyskały uznanie ze strony takich osobowości jak André Breton i Pablo Picasso. Anaïs Nin upamiętniła pracę Chevala w jednym ze swoich esejów.
W roku 1969 André Malraux, Minister Kultury, uznał oficjalnie Pałac za zabytek kultury i objął go ochroną państwa. Pałac Chevala można zwiedzać codziennie oprócz Bożego Narodzenia i Nowego Roku.


Cheval mógł być inspiracją dla postaci Denny'ego w powieści Chucka Palahniuka z roku 2001, "Choke", który zbiera kamienie. Ostatecznie wykorzystuje je do zbudowania swojego "wymarzonego domu".

Tutaj film jak to wygląda:

Panny klatce.

Dwugłowa sabaka Eksperyment Władimira Pietrowicza Demikowa.

[video][/video]

Przy bardzo uczęszczanym przystanku autobusowym, nie dalej jak 100m od wejścia do Łódzkiego centrum onkologii ktoś zawiesił taki oto plakat:

to się pościgali


[ Komentarz dodany przez: angel: 2012-09-02, 19:09 ]
lepsza wersja sadol.pl/f1-dzisiejszy-wypadek-vt136151.htm1377715

Teleport do Ziemi Pana

Parę słów o hiszpańskiej inkwizycji, znanej ze swojej brutalności. Czy rzeczywiście była taka jak ją ukazują?

INKWIZYCJA najczęściej kojarzona jest z Hiszpanią. W istocie, tam właśnie zaczęła działać z tak powszechnie znaną, dramatyczną agresywnością w okresie późniejszym. Co więcej, kiedy do tego doszło, jej działalność przedstawiała się — przynajmniej pod pewnymi względami — odmiennie niż w innych krajach. Powszechnym przekonaniom nie można także odmówić słuszności z innego powodu - albowiem to właśnie w Hiszpanii inkwizycja nabrała nowego wymiaru, jeśli chodzi o bigoterię, przewrotność i sianie strachu.

Więźniów inkwizycji trzymano na ogół w pojedynczych celach i zakutych w łańcuchy, bez żadnego kontaktu ze światem. Gdy ich wreszcie wypuszczano, musieli „składać przysięgę, że nie wyjawią tego, co widzieli, albo czego doświadczyli w celach”. Nic dziwnego, że wielu podczas uwięzienia traciło zmysły lub popełniało samobójstwo, jeśli było to możliwe. A jednak, paradoksalne, więzienia inkwizycji często uchodziły za lepsze od świeckich. Niekiedy pospolici przestępcy udawali heretyków, żeby tylko przeniesiono ich tam ze zwykłych kazamatów.

Niezależnie od sadystycznych instynktów inkwizytorów należy wyraźnie podkreślić, że ich głównym celem było nie tyle wymuszenie zeznań z pojedynczych nieszczęśników, ile zyskanie danych, umożliwiających nieustanne kontrolowanie całej społeczności. Spodziewano się, że oskarżony nie tylko wyzna własne występki, lecz dostarczy, choćby nawet wątłych, dowodów przeciwko innym. Trudno się więc dziwić, że torturowani skwapliwie wymieniali każde nazwisko, jakie im przyszło na myśl, albo też każde, jakie jego dręczyciele chcieli usłyszeć.

Tortur nie stosowano w przypadku lżejszych zarzutów, gdy zachodziła obawa iż mogłyby w praktyce być dolegliwsze od orzeczonej kary.
Wbrew rozpowszechnionym opiniom Inkwizycja hiszpańska nie stosowała ani przypalania żelazem, ani w ogóle szerokiego wachlarza tortur. Dopuszczalne były w zasadzie trzy metody (chociaż zdarzały się odstępstwa od normy) :

- garr🤬a (podnoszenie przy pomocy liny przywiązanej do związanych na plecach rąk)
- toca (kneblowanie w położeniu "do góry nogami" i podduszaniu strumieniem wody - przepisy dopuszczały maksymalnie 15 litrów)
- potro (mocne krępowanie ramion sznurem i zaciskaniu go w ten sposób, aby wrzynał się w ręce)

Kara śmierci groziła przede wszystkim zatwardziałym heretykom oraz tym, którzy powrócili do herezji po nawróceniu się uprzednio na katolicyzm. Dotyczyło to najczęściej Ż__ów, zarówno praktykujących judaizm, jak i podejrzanych, że dalej go wyznają, mimo pozornego przyjęcia chrześcijaństwa. Hiszpańska inkwizycja, kontynuując wcześniej przyjęte praktyki, wydawała skazańca władzom świeckim i to one miały dokonać egzekucji. Jeżeli ktoś nawrócił się w ostatniej chwili, „miłosiernie” duszono go przed podpaleniem stosu, jeśli zaś nie, to płonął na nim żywcem.

Tutaj macie parę obrazków, niestety nie mam zdjęć, bo nie mieli wtedy aparatów

Garr🤬a


Toca


Potro


I na koniec polecam hiszpańską inkwizycje w wersji Monty Pythona, którą można znaleźć na YouTube.

Tekst nie jest mój. Są to zlepki z kilku stron.[/i]

A mógł być hard..
Macie przy okazji intro do kanału, na którym jest więcej filmików tego typu.


Jeżeli chcielibyście napisać, że odłamek mógł przywalić w cokolwiek innego to jednak pomyślcie, że Ci goście by się z tego tak nie śmieli.

00:23 - powyborcza przemowa premiera D.Tuska
02:00 - najbardziej decyzyjna postać w Polsce!!!
05:18 - Nowy Porządek Świata wg. Polaków.
06:04 - koniec niepodległości RP
06:24 - kto tu naprawdę rządzi?
07:55 - kłamstwo premiera UK Gordona Browna
10:00 - od faraona do masona
10:54 - demokracja czy sukcesja?
14:05 - co łączy Busha z nazistami?
16:29 - NOWY PORZĄDEK ŚWIATA
18:05 - proroctwo o ostatnim królestwie

Teraz do konkretów

Od 1994 r. w spotkaniach Klubu Bilderberg bierze udział reprezentant Polski - były minister finansów i spraw zagranicznych, Andrzej Olechowski. Wybór tej właśnie osoby do tak ważnego gremium z pewnością nie był przypadkowy. Trzeba bowiem pamiętać, że Olechowski swoją karierę ekonomisty rozpoczynał jako pracownik Konferencji Narodów Zjednoczonych ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD) w Genewie w latach 1974-1975 i 1982-1984, natomiast w latach 1985-1987 pracował w Banku Światowym w Waszyngtonie, a więc w najważniejszej instytucji finansowej świata. Jego osobę już nieraz wymieniano jako kandydata na premiera.

Andrzej Olechowski pełnił wiele funkcji w sektorze publicznym i prywatnym, m.in. był członkiem rad nadzorczych: Banku Handlowego, EXBUD-u, Philips Lighting Polska, wydawnictwa Czytelnik, PLL LOT, Polish-American Enterprise Fund, PKN Orlen oraz członkiem władz: Międzynarodowego Centrum Rozwoju Demokracji, Instytutu Studiów Wschodnich, Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego, Fundacji Batorego. (http://ludzie.wprost.pl/sylwetka/Andrzej-Olechowski/)
W 1989 uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu jako ekspert strony rządowej w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej.

"W spotkaniu 1998r. Klubu Bilderberg po raz pierwszy Polskę reprezentowały dwie osoby. Tą drugą była minister sprawiedliwości Hanna Suchocka, która wprawdzie nie pracowała w żadnym banku, ale za to odebrała staranne wykształcenie w takich uczelniach, jak Columbia University w Leyden, Instytut Praw Człowieka w Strasburgu oraz Instytut Prawa Publicznego w Heidelbergu. Od 1991 r. wchodzi ona w skład polskiej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, uczestnicząc w pracach najważniejszej Komisji Politycznej, a w 1992 r., zanim została premierem, pełniła funkcję wiceprzewodniczącej tego Zgromadzenia.

Warto też przypomnieć, że 1998 Suchocka weszła w skład 9-osobowej Rady Mędrców, której zadaniem miało być przygotowanie projektu reformy Rady Europy...


Przeca my "lemingi" jesteśmy, hyhy