Większość średniowiecze kojarzy się pewnie tylko z nap🤬laniem się rycerzy albo rycerzy nap🤬lających c🤬tych w rzeczywistości było trochę więcej rodzajów wojsk.W części 3 zajmę się jednostkami wczesnego średniowiecza.

1.Gwardia Wareska



Gwardia wareska (gr. Τάγμα των Βαραγγίων -Tagma ton Varangion) – formacja gwardii cesarskiej w Bizancjum. Jako oficjalna jednostka powołana pod koniec X wieku przez cesarza Bazylego II Bułgarobójcę, który pragnął się uniezależnić od dotychczasowej gwardii złożonej z Bizantynczyków, podatnej na przekupstwo i sugestie polityczne.(skrót z wikipedii)

Waregowie byli wikingami którzy przez rzeki wschodniej europy dotarli ze Skandynawii do Bizancjum tam początkowo służyli jako najemnicy i dopiero po bitwie pod kannami w 1018 zostali zauważeni przez cesarza który podniósł ich rangę do gwardii cesarskiej po tym waregowie stali się elitą armii bizantyjskiej.
Uzbrojeni byli w topór jedno lub dwuręczny,miecz bizantyjski i okrągłą dużą tarczę.Jako ochrony ciała używali kolczug w stylu bizantyjskim zbroi lamelkowych/łuskowych(zdjęcie niżej) i hełmów bizantyjskich.



2.Huskarlowie



Huskarlowie, (staronord. Húskarlar dosł. domownicy, l.poj. Húskarl) - anglosaska oraz wikińska straż przyboczna władców. Najbardziej znana jest z przykładu przybocznej straży władcy Danii, Norwegii i Anglii, Kanuta Wielkiego (panującego w latach 1016-1035), początkowo rekrutowanej wyłącznie ze skandynawskich wojowników.

Zgodnie z przekazami, była to z ciężkozbrojna piechota, uzbrojona w długie topory i drogie miecze,jako zbroi używali kolczug i różnych hełmów.Charakteryzowała się świetnym wyszkoleniem i bitnością. Wzorowana była prawdopodobnie na bizantyjskiej gwardii wareskiej, w której służyło wielu znamienitych skandynawskich i anglo-saskich wojowników, a nawet królów (m.in. Harald).
Huskarlowie prawdopodobnie byli wyposażani w konie, ale wg większości źródeł służyły im one wyłącznie do przemieszczania się, a walkę prowadzili pieszo. Byli oni utrzymywani ze skarbu królewskiego.
Po bitwie pod Hastings (1066 r.), gdzie zginął król Harold II, część jego huskarlów znalazła miejsce w wareskiej gwardii bizantyńskich cesarzy.

3.Bojarzy(kawaleria i piechota)







Bojarzy byli wschodnią szlachtą która jak trzeba było ruszała w bój(można tak powiedzieć bo przed husarią to sp🤬alali jak poj🤬i) formować w regularne jednostki zaczeli się na początku średniowiecza za wiele o nich informacji nie znalazłem więc staram się powiedzieć to co mi o nich w głowie zostało czyli głównie na temat uzbrojenia a więc wyposażeni byli w małe topory jednoręczne i miecze lance i małe zaokrąglone trójkątne tarczę jako jazda,jako piechurzy często używali 2 ręcznych toporów Berdzyszy i reszte uzbrojenia ofensywnego jaką posiadała jazda.Z uzbrojenia ochronnego można wymienić najróżniejsze zbroje lamelkowe kolczugi bechtery różne hełmy np hełm lichina



lub też tych(nie pamiętam jak się nazywają te niżej ale wyglądają zajebiscie)

img841.imageshack.us/img841/7260/stockphototwomedievalkn.jpg

Bojarzy byli używani bardzo długo od początku średniowiecza do końca XVII wieku dlatego też wspomniało wyżej o husarii,podczas tego okresu w ich uzbrojeniu niewiele się zmieniło.

Rycerze prawdopodobnie będą w ostatniej części wczesnego średniowiecza ponieważ będę musiał ich podzielić prawdopodobnie będą 3 części

Wiosną 1940r. Naczelne Dowództwo Wojsk Lądowych hitlerowskiego Wermachtu wybrało Podkarpacie na lokalizację jednej z wysuniętych kwater dowodzenia, przygotowanych dla kierowania operacją zmierzającą do opanowania ZSRR. Jeden z głównych obiektów zlokalizowano we wsi Stępina. Prace budowlane rozpoczęto w lecie 1940r. Projektowanie i wykonawstwo spoczywało na największej niemieckiej organizacji budowlanej - Organizacji Todta.
Dla zamaskowania rzeczywistego przeznaczenia inwestycji, oficjalnie przedsięwzięcie zarejestrowano jako budowa jednego z zakładów dla berlińskiej firmy chemicznej „Askania - Werke”. Plac budowy objęty był ścisłą ochroną wojskową i dostęp do wznoszonych schronów żelbetonowych mieli tylko upoważnieni Niemcy. Łącznie zatrudnionych było ok. 3-6 tysięcy ludzi. Budowę zakończono w lecie 1941r.
27-28 sierpnia 1941r. odbyło się tu spotkanie Adolfa Hitlera z Benito Mussolinim. Przez cały okres wojny obiekt utrzymywano w stałej gotowości na przyjęcie pociągu sztabowego lub innego pociągu specjalnego. W czerwcu 1944r. wojska radzieckie dotarły do Sanu, Niemcy zarządzili ewakuację, od 3 do 29 sierpnia 1944r. utrzymywała się tu linia frontu, który następnie przesunął się ok. 15 km na zachód. Przez 4 miesiące funkcjonował tu radziecki szpital polowy, który oprócz własnych namiotów, wykorzystywał poniemieckie budynki pomocnicze. Po rozpoczęciu ofensywy w styczniu 1945r. szpital wyruszył za przemieszczającymi się na zachód wojskami. Przy głównej drodze nieopodal schronów, pozostał cmentarz, gdzie chowano żołnierzy zmarłych podczas pobytu w szpitalu.
Po wojnie schrony znajdowały się pod nadzorem Wojska Polskiego, które jednak nie miało koncepcji na wykorzystanie obiektu, dlatego też w latach 60-tych przekazano go w dzierżawę Rzeszowskiemu Oddziałowi NBP. Schron miał być składnicą mennicy państwowej, a także miejscem dla ukrycia ważnych dokumentów, środków płatniczych i depozytów, jednak bank zrezygnował z obiektu jako docelowego punktu ewakuacyjnego. Obiekt został przejęty w dzierżawę przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną w Stępinie. Schron kolejowy i techniczny zostały zaadoptowane, wyposażone w urządzenia klimatyzacyjne i weszły w skład kompleksu produkcyjnego pieczarkarni. Po roku 1990 nastąpiło przerwanie produkcji pieczarek z przyczyn ekonomicznych. Przez fakt, że obiekt był długie lata zagospodarowany i należycie konserwowany zachował się w dobrym stanie do dzisiaj. Schrony bierne i bojowe zostały wykreślone z ewidencji wojskowej w latach 70-tych. Jeden z nich służy jako piwniczka gospodarcza, pozostałe są puste i można do nich wejść (najlepiej z latarką i zachowując ostrożność). W roku 2000 z ewidencji wojskowej został również wykreślony schron kolejowy i przekazany gminie Frysztak. Niestety schron techniczny jest w rękach prywatnych i zobaczenia jego wnętrza jest utrudnione.
Zespół schronów obejmuje obszar o wymiarach ok. 1000 x 500 m, leżący w dolinie strumienia Stępinka. Zachowało się 7 obiektów o konstrukcji żelbetowej. Cały zespół liczył kilkadziesiąt budynków, wieży strażniczych, bunkrów bojowych i strzelniczych. W skład zespołu wchodziło także kilka budynków drewnianych wraz z willą przeznaczoną dla dowódców najwyższej rangi. Około 600 m. od głównego bunkra znajdowało się trawiaste lądowisko dla samolotów. Zespół dzieli się na dwie grupy budowli: o znaczeniu zasadniczym (tunel i maszynownia) i uzupełniające (bunkry osłonowe i pozostałe obiekty). Trzeba zaznaczyć, że całość była doskonale z niemiecką precyzją zaplanowana, wybudowana i urządzona. Zespół był całkowicie samowystarczalny i przygotowany na wszelkie działania wojenne. Niestety brak jakichkolwiek zdjęć i dokumentów, które dały by wiedzę na temat wyglądu i prawdziwego przeznaczenia fortyfikacji wybudowanej z takim rozmachem.

Schron kolejowy:

Żelbetowy schron tunelowy dla pociągu o długości 393 m. Usytuowany jest równolegle do rzeki, u stóp pokrytego lasem zbocza. Budowla naziemna. Ze względu na znaczną długość, ułatwiającą trafienie bombą lotniczą, wyeliminowano prostolinijny narys całej budowli, dlatego schron ma w rzucie poziomym kształt wycinka łuku kołowego o załamaniu około 10 stopni. Schron podzielony jest na trzy sekcje (159 m, 72 m, 152 m), oraz przedsionek o dł. około 10 metrów. W poprzecznym przekroju pionowym budowla ma kształt niesymetrycznego ostrołuku, dla sprowokowania poślizgu trafiających bomb lotniczych. Grubość murów w niektórych miejscach przekracza 3 metry. Według niemieckiej klasyfikacji odporności obiektów fortyfikacyjnych z 1939r., schron zapewniał przebywającym wewnątrz ludziom całkowite bezpieczeństwo przy kilkukrotnym trafieniu w to samo miejsce pocisku artyleryjskiego kalibru 220 mm (waga około 500kg.). Do schronu prowadzi łącznie 9 otworów komunikacyjnych, każdy wyposażony był w śluzę chroniącą przed wybuchem oraz skażeniami chemicznymi i biologicznymi. Wewnątrz schronu znajdowało się szereg pomieszczeń magazynowych i schronowych dla załogi i obsługi pociągu.



Schron techniczny:

Schron kolejowy połączony był podziemnym kanałem ze schronem technicznym, który stanowił jego zaplecze. Budynki oddalone są od siebie o około 80 m. Maszynownia jest podzielona był na kilka połączonych łącznikiem bloków, w każdym z nich znajdowały się urządzenia zapewniające funkcjonowanie całego zespołu: grzewcze, zaopatrujące w wodę, produkujące energię elektryczną, filtrujące powietrze. W budynku tym znajdowały się też zapasy wszelkich paliw i materiałów.



Schron bojowy i bierno - bojowy:




Zaj🤬e z: schronkolejowy.pl/
Oczywiście mój pierwszy post na sadolu.


P.S.

Dziś na lekcji historii w technikum nauczyciel zaprezentował niemiecki podręcznik który używano zaraz po wojnie na ziemiach śląskich (może gdzie indziej też). Ciekawe są m.in. teksty poświęcone wojnie z których dowiadujemy się że to Polacy byli agresorami

Okładka podręcznika:


Oryginalny tekst:


Przetłumaczony maszynopis (znajdował się w środku):


Materiał własny + pierwszy temat

Podczas wojny w Wietnamie, tysiące ludzi z prowincji Cu Chi mieszkało w skomplikowanej sieci podziemnych tuneli.

Reszta w komentarzach
Źródło

O to na jaki artykuł natrafiłem dzisiejszego wieczoru. Ile w tym prawdy, oceńcie sami...

Informacja o skutecznej obronie strony syryjskiej

Cyt. “

Dnia 1 września 2013 roku znawca wojskowości powiedział w wywiadzie dla telewizji “Al-Manar”, iż prawdziwym powodem opóźnienia przez Baracka Obamę inwazji na Syrię, nie jest oczekiwanie na decyzję kongresu USA. Powodem jest to, iż 31 sierpnia syryjska obrona powietrzna unieszkodliwiła amerykański odrzutowiec a także zestrzeliła cztery tomahawki.

Amerykański myśliwiec rozbił się koło syryjsko-jordańskiej granicy, natomiast rakiety spadły do Morza Śródziemnego. Informację o zestrzelonym 31 sierpnia myśliwcu wojskowym F-22 Raport podała gazeta z USA “Los Angeles Times”. Informowano tam, iż syryjski system obrony powietrznej zestrzelił 4 amerykańskie tomahawki, które miały zostać przechwycone przez system przeciwrakietowy “Pancir-1″ wyprodukowany w Rosji.

Źródła informacyjne gazety uważają, że Pentagon wystrzelił 4 rakiety ażeby, jak pisze „Los Angeles Times”, „poczuć syryjskie tętno”. Jak twierdzi gazeta, strata nowoczesnego samolotu F-22 Raptor na północy Jordanii, gdzie stacjonuje 5 samolotów tego typu, była głównym powodem wstrzymania napaści na Syrię. Gazeta „Oklahoma Post” opublikowała informację, z powołaniem się na amerykańskie źródła wojskowe, że F-22 Raptor rozbił się na północ od Jordanii. Ekspert wojskowy John Blue Reed poinformował gazetę, że w Syrii są nie tylko zwykłe systemy S-300 ale także zmodernizowane systemy S-300. Nie wyklucza on także, że są tam systemy S-400.

O czym mówi się na syryjskich ulicach… Mieszkańcy syryjskiego miasta Tartus potwierdzili, że słyszeli 30 sierpnia po południu ryk 3 samolotów. Jeden z nich był typu MiG-23 a dwa inne typu MiG-29. Skierowały się one w stronę amerykańskich samolotów zaobserwowanych niedaleko od syryjskich wód terytorialnych. Amerykańskie samoloty znajdowały się w odległości 20 kilometrów od syryjskiej linii brzegowej. Każdy z nich w każdej chwili mógł wtargnąć w syryjską strefę powietrzną. Ale kiedy do nich zaczęły zbliżać się samoloty syryjskie to Amerykanie zawrócili i odlecieli w kierunku morza. 1 września powtórzył się taki sam incydent o godzinie 10:00 rano. „Nasze niebo jest tylko dla nas”- mówią Syryjczycy. „Nasze niebo jest zamknięte dla wrogów”.

Tłumaczenie z arabskiego ISNA dampress.net/index.php?page=show_det&select_page=6&id=31458

P.S. Obama i jego bandziory-przywódcy NATO grają na czas. Szukają oni luki w syryjskim systemie przeciwlotniczym i…na razie nie znajdują jej. Właśnie dlatego zaczęły się odmowy od udziału w wojskowej napaści na suwerenną Syrię i oczekiwanie na, niekonieczną dla Obamy, zgodę Kongresu USraela. Pachołki Antychrysta zrozumiały, że Syria nie będzie dla nich przechadzką po parku. Ale czciciele diabła nie porzucą swoich planów. I im bardziej będzie dla nich ta wojna trudna i skomplikowana tym bardziej będzie to prawdopodobne, że konflikt w Syrii będzie początkiem III Wojny Światowej i początkiem straszliwych wstrząsów i chaosu.

Na podstawie: 3rm.info/38638-siriya-sbila-pervye-samolet-i-rakety-ssha.html

Data publikacji: 3.09.2013

Przekład: RX

Źródło: wolna-polska.pl/wiadomosci/

Jak obiecałem tak dotrzymam słowa. Oto obiecane symbole namalowane na ścianach prawdopodobnie podczas II wojny światowej. Znalezione na Eaton Square(Londyn) w maju tego roku.


Mam jeszcze jeden największy, ale to wstawię później w komentarze. Materiał własny.

Wrzuta od Chmiela. Trochę długie, ale ciekawe

Materiał prawdopodobnie z Afganu lub Iraku.
Na początku strzelanie z KM-u, potem włączają się szturmowce A-10. ,,Odwrotna" kolejność dźwięków spowodowana jest tym że naboje działka GAU-8 są ponaddźwiękowe i uderzają w ziemię zanim doleci tam odgłos wystrzałów. Cel znajdował się pomiędzy kamerzystą i samolotem, a więc najpierw słychać oranie ziemi, potem serie, a dopiero na końcu silniki szturmowca. Ciekawy efekt.

MK-48 i A-10 nie znalazły, więc jeśli było to za tagi c🤬j w dupę.

W latach 1939-1947 Polska Marynarka Wojenna funkcjonowała w ramach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Polskie okręty działały u boku Royal Navy na Oceanie Atlantyckim, Morzu Śródziemnym, Północnym i Arktycznym, biorąc udział m.in. polowaniu na Bismarka i desancie na brzegach Normandii...

Oto chyba przyczyna takiej nagonki medialnej USA.“Agent Defeat Weapons" to wspólne określenie bomb przystosowanych do niszczenia broni chemicznej i biologicznej. - Taka broń ma na celu ograniczenie dodatkowych szkód, które mogą pojawić się podczas neutralizacji broni chemicznej. Są nimi PAW (Passive Attack Weapon) oraz Crash Pad - powiedziała dla serwisu Military.com Jennifer Cassid, rzeczniczka USAF.

Broń o nazwie Crashpad lub BLU-119 / B wydziela w trakcie wybuchu ogromne ilości ciepła, które natychmiast spalają wszelkie środki chemiczne, zanim te będą w stanie zagrozić otoczeniu. Zbudowana jest w oparciu o standardowy korpus bomby MK 84, jednak we wnętrzu znajduje się specjalna głowica.

Z kolei PAW zawiera pręty metalowe o różnej długości. Zaprojektowano ją z myślą o neutralizacji celów, które mogą zaszkodzić cywilom, np. zbiorników z paliwem czy właśnie zapasów broni chemicznej. Pierwszy raz wykorzystano ją w 2003 roku do niszczenia anten w Iraku.

PAW musi zostać upuszczona z dużej wysokości, aby nabrać odpowiedniej prędkości. - Kiedy uderzysz coś z dużą prędkością, to na niewielkim obszarze i w bardzo szybkim tempie wydzielana jest ogromna ilość ciepła. Pod jego wpływem wszystko paruje - powiedział Daniel Goure, wiceprezes Lexington Institute.

Czytaj więcej na nt.interia.pl/raport-wojna-przyszlosci/bron/news-amerykanie-maja-bomby... Historia ukazuje, że kto wynajdzie nową broń, ten prze do wojny. Dodatkowo w tym przypadku USA chcą chyba dowieść, że mimo cięć budżetu ich armia wciąż jest groźna. A ponieważ gazy rzeczywiście tam mają, to jest okazja. Dodatkowo, pewnie przypadkiem, bomby te niszczą też instalacje obrony przeciwlotniczej, przeszkadzające lotnictwu izraelskiemu. Moim zdaniem o to chodzi, chociaż słyszałem też teorię o Kuwejcie i gazie.

Nie wiem tylko, po co pchać do bomb mających wytwarzać gorąco metalowe pręty. Są środki chemiczne niezakazane konwencjami(oczywiście gdyby USA się na nie oglądało) nadające się lepiej.