1. Autassassinofilia - dewiacja, w której bodźcem seksualnym jest pozorowanie własnego zabójstwa. Seksuolodzy uważają, że ten typ zachowań miesza w sobie dwa inne: ekshibicjonizm i masochizm. Osoby, które cierpią na to zaburzenie często dosłownie ocierają się o śmierć tylko po to, aby osiągnąć rozkosz seksualną.
2. Jules Cotard francuski neurolog jako pierwszy dokładnie opisał specyficzny zespół urojeń, znanych dziś jako zespół Cotarda. Jest to rzadko występujące zaburzenie, które może pojawiać się, między innymi, w przypadkach ciężkiej depresji.
Charakteryzuje się występowaniem urojeń, nieraz bardzo szczegółowych, w których człowiek widzi siebie jako zmarłego, któremu rozkładają się narządy wewnętrzne. Czasem pacjent opisuje ruszające się pod skórą robaki i odór gnijącego ciała. Przekonany o własnej śmierci, odczuwa silny lęk, czasem także silne pobudzenie psychoruchowe, co może przypominać charakterystyczne "ruchy zobmie". Ludzie dotknięci zespołem Cotarda mają osłabione czucie bólu, więc często nie zauważają skaleczeń bądź innych poważnych urazów.
3. Koro – to zaburzenie nerwicowe diagnozowane głównie u Azjatów. Objawia się ostrym lękiem przed śmiercią spowodowaną wciągnięciem penisa w głąb brzucha. W języku malajskim oznacza dosłownie "głowa żółwia".
Mężczyźni cierpiące na to zaburzenie żyją w przekonaniu, że pewnego dnia - na skutek zawirowań energetycznych - penis oraz jądra zaczną się kurczyć w szybkim tempie, lub też zostaną całkowicie wessane do wnętrza ciała.
4. Syndrom Stendhala – to rodzaj zaburzenia przejawiającego się przyśpieszonym biciem serca, zawrotami głowy, dezorientacją a nawet halucynacjami. Powodem jest nagromadzona w jednym miejscu duża ilość dzieł sztuki. Podobnym zjawiskiem występującym u niektórych osób jest także reakcja na "przesyt wyboru" podczas zakupów albo wrażenia odbierane podczas słuchania muzyki, głównie z okresu romantyzmu.
Zjawisko to zdiagnozowała po raz pierwszy włoska lekarz-psychiatra Graziella Magherini w 1979 roku.
5. Skaczący Francuzi z Maine – bardzo rzadkie zaburzenie neurologiczne z nad aktywnością ruchową, jeden z klasycznych zespołów strachliwości. Objawia się echopraksją (powtarzanie zaobserwowanych u innych ruchów), echolalią (powtarzanie słów lub zwrotów wypowiedzianych przez inne osoby), zautomatyzowanym posłuszeństwem i nasiloną strachliwością.
Po raz pierwszy zdiagnozowane przez George'a Millera Bearda u kanadyjskich drwali żyjących w odległych, izolowanych osadach w stanie Maine.
Najdziwniejszym objawem tego zaburzenia jest bezwarunkowe posłuszeństwo - osoba poproszona o zaatakowanie drugiej osoby robiła to bez wahania, nawet jeśli miała w ręku siekierę, a osobą tą był członek rodziny.
6. Nerwica frontowa – zaliczana jest do zespołu stresu pourazowego, czyli PTSD. Została sklasyfikowana po I wojnie światowej. Zapadli na nią żołnierze w wyniku stresu doświadczanego w walce w okopach. Obecnie uważa się, że nie musi być powiązana z wojną czy walką i że każda sytuacja kryzysowa, także w życiu cywila, może wywołać takie zaburzenie.
Jej objawy to: depresja, lęk, złość lub rozpacz, zawężenie uwagi, dezorientacja, agresja, poczucie beznadziejności, nad aktywność lub poczucie winy. W bardzo silnym przypadku może występować stan zamroczenia.
7. Syndrom paryski - dolegliwość występująca u turystów, najczęściej Azjatów, którzy odwiedzając Paryż odkrywają, że miasto nie spełnia ich oczekiwań. Występuje najczęściej u kobiet po 30-tce, dla których wyprawa do Francji jest pierwszą wycieczką zagraniczną. Ambasada Japonii w Paryżu odsyła z tego powodu do kraju około 20 osób rocznie. Zaburzenie objawia się dusznościami, przyspieszonym biciem serca, obniżeniem nastroju, nieokreślonym smutkiem oraz zwiększoną płaczliwością.
Po raz pierwszy został opisany we francuskim piśmie Nervure w 2004 r. Zaklasyfikowany został, jako odmiana syndromu Stendhala
8. Oniomania - to uzależnienie od dokonywania zakupów, przymus zdobywania różnych przedmiotów, często niepotrzebnych. Powszechnie znana jako zakupoholizm objawia się niekontrolowanym robieniem sprawunków. Zaburzenie to jest często reakcją na negatywne wydarzenia lub nieakceptowane stany emocjonalne. Powoduje spadek napięcia psychicznego oraz krótkotrwałą poprawę samopoczucia.
9. Zespół Diogenesa - występujące u starszych kobiet wyobcowanie ze środowiska. Charakteryzuje się drastycznym ograniczeniem potrzeb życiowych i kontaktu z cywilizacją, prymitywizmem zachowania, utrudnionym kontaktem z otoczeniem. Może być wyrazem zaburzeń psychicznych.
Diogenes był greckim filozofem, który na starość postanowił zamieszkać w beczce po winie. Według legendy wizytę złożył mu sam Aleksander Wielki. Diogenes zapytany, o to, czego życzyłby sobie najbardziej na świecie, miał odpowiedzieć: "Abyś się przesunął, bo zasłaniasz mi słońce!".
10. Zespół obcej ręki – zaburzenie polegające na przekonaniu pacjenta, że jedna z jego rąk nie należy do niego. Objawia się przeświadczeniem, że porażona ręka jest sprawna, ale należy do innej osoby oraz poczuciem braku kontroli nad jej r🤬ami. Powodem tego zaburzenia jest zazwyczaj uszkodzenie prawej półkuli mózgowej, głównie obszarów ciemieniowych.
