ciekawa reklama

za tirem

Shain Erin od dzieciństwa fascynowała się sztuką, jednak sama zaczęła czerpać inspiracje do swych małych dzieł sztuki z malarstwa, rzeźby i mediów cyfrowych, dopiero w ciągu ostatnich lat. Prawdziwą pasją Erin zawsze były mumie, które, według niej, są niczym "kapsuły czasu starożytnych kultur i informacją o życiu poszczególnych ludzi. Są jak książki, które czekają na czytelników."

Artystka studiowała w San Francisco Art Institute, i niedawno otrzymała tytuł Bachelor of Fine Arts. W ciągu ostatnich lat, Erin stworzyła kilka serii figurek, które były wystawiane w Stanach Zjednoczonych, Australii, Anglii, Norwegii, Francji, Niemczech i Kanadzie.

Tak sama artystka mówi o jednym ze swoich dzieł: "Sabelia jest jedną lalką z serii "Monsters Exquisite" inspirowaną antykami woskowych modeli medycznych i próbek reprezentujących anomalie genetyczne i choroby. Jednak wszystkie te postaci są całkowicie wytworem mojej wyobraźni i nie przedstawiają konkretnych zjawisk czy osób. Wynikają one z mojej fascynacji biologiczną abstrakcją i surrealizmem, tak jak to jest wyrażone w przyrodzie i wyrażone przez kulturę ludzką."

A oto dzieła:











więcej?

Film autorstwa tego samego pana co "Opowieści o creepypasta".Nie jest tak straszne jak wspomniany wcześniej filmik mimo to warto obejrzeć

Gdyby nie internet tekst Pani Izabeli Kordos "Amber Gold to mikrus w porównaniu z 'Projektem Chopin' Banku Pekao" nie ujrzałby światła dziennego. Autorka opisuje transakcję jaką zawarł Pekao SA sprzedając po bardzo niskiej cenie dobrze prosperującą spółkę deweloperską (Pekao Development) włoskiemu deweloperowi Pirelli & C. Real Estate.
W tekście czytamy, że "Pirelli kupił spółkę deweloperską Pekao SA za 60 mln złotych, co stanowiło nieco tylko więcej niż... zysk tej spółki za rok 2006." Ponadto Bank Pekao SA podpisał 3 kwietnia 2006 roku umowę wspólników z Pirelli oddając jej istotną część praw majątkowych ze szkodą dla własnych interesów.
Wszystko wygląda na operację dokonaną pod presją włoskiej spółki Unicredit będącej faktycznym właścicielem Pekao SA. Skutkiem tej operacji jest drenaż Pekao SA przez włoskiego właściciela. Umowę podpisuje nie kto inny niż Jan Krzysztof Bielecki w tamtym czasie - prezes Banku.
Kwestii nie można traktować jako wewnętrznej sprawy Banku z co najmniej trzech powodów.

Po pierwsze, w tamtym czasie Skarb Państwa posiadał akcje w Pekao SA, a więc transakcje zawierane były ze szkodą dla interesów państwa.
Po drugie nie mniej istotna jest ochrona interesów prywatnych akcjonariuszy, którzy nie mieli wpływu ani wiedzy o zawieranych transakcjach.
Po trzecie zachodzi pytanie czy Bank spełnił obowiązki informacyjne wobec organów nadzoru Komisji Nadzoru Finansowego i jego poprzedników prawnych.
Tego ostatniego dotyczy złożone przeze mnie zapytanie poselskie z 3 pytaniami:

- Czy KPWiG lub KNF otrzymała od Banku PEKAO SA raporty bieżące o zawarciu porozumienia wspólników z dnia 3 kwietnia 2006 r. zawartego między Bankiem PEKAO SA i Pirelli & C. Real Estate S.p.A oraz aneksu do tego porozumienia a także o zawarciu listu intencyjnego dotyczącego Projektu Chopin między powyższymi stronami i Bankiem Unicredito Italiano S.P.A z dnia 1 czerwca 2005 r.?
- Czy Bank PEKAO SA występował do KPWiG lub KNF o zgodę na nieujawnianie informacji o tych umowach i porozumieniach lub opóźnienie ich ujawnienia, a jeśli tak to kiedy, w jakim zakresie, z jakich przyczyn oraz jakie było rozstrzygnięcie organu nadzoru i jak umotywowane oraz kiedy wydane?
- Czy Komisja Papierów Wartościowych i Giełd, Komisja Nadzoru Bankowego lub Komisja Nadzoru Finansowego w ramach sprawowanego przez siebie nadzoru analizowała powyższe umowy lub prowadziła jakiekolwiek postępowania z nimi związane, dokonywała czynności kontrolnych lub nadzorczych z nimi związanych i czy dokonywała jakichkolwiek rozstrzygnięć nadzorczych lub administracyjnych z nimi związanych lub ich dotyczących?

Amber Gold vs. Projekt Chopin

W końcu wiem, co oznacza JP, o którym wszyscy mówią u mnie w gimnazjum.

duzy moze wiecej.. ?

Stephen Gammell (ur. 10 lutego 1943) jest amerykańskim ilustratorem książek dla dzieci. Jest laureatem m.in. Medalu Caldecott.

Stephen Gammell dorastał w Iowa. Jego ojciec, redaktor artystyczny dla dużego magazynu, przynosił periodyki do domu i to one dały Stephenowi od najmłodszych lat artystyczną inspirację. Jego rodzice widząc talent u syna, dostarczali mu ołówki, papier i sporą dozę zachęty. tak więc został samoukiem.

Karierę zawodową rozpoczął jako akcydensowy freelancer, ale zainteresował się ilustracji książek dla dzieci. Jego pierwsza książka, Nutty biznesowe, została opublikowana w 1973 roku. Od tamtej pory przypisuje się mu ponad pięćdziesiąt tytułów.

Jest szczególnie dobrze znany z surrealistycznych ilustracji o niepokojącym zabarwieniu, zamieszczanych w Scary Stories Alvina Schwartza to Tell w Dark - serii krótkich opowiadań grozy.











reszta w komentarzu