Dezynfekcja toitoia
3
238
psyhepl napisał/a:
Taka petarda jest jak granat, wystarczy obkleić ja jakimiś metalowymi elementami i masakra
Za młodu wrzucało się petardy kalibru grubszego ołówka do butelek. Cud, że mi i kolegom oczu nie powybijali, bo odłamki koło uszu potrafiły świstać.
Internetu jeszcze wtedy nie było, w każdym razie w Polsce.
Stary_Pierwiastek napisał/a:
Za młodu wrzucało się petardy kalibru grubszego ołówka do butelek. Cud, że mi i kolegom oczu nie powybijali, bo odłamki koło uszu potrafiły świstać.
Internetu jeszcze wtedy nie było, w każdym razie w Polsce.
My za młodu robiliśmy tak
Jakąś mocną petardę hukową obciążało się kamieniem
I wrzucało do słoja wypełnionego benzyną
Efekt: Wilka kula ognia..
Jest coś takiego jak smarownica kapturowa. Kiedyś była powrzechna w przemyśle i było tego oporowo. To była gotowa skorupa,wystarczyło zrobić trochę prochu ,lont spreparować ze zwykłego sznurowadła i iść daleko za miasto. Do największych wchodziło pół litra,to już nie były żarty. Do słoików to napychaliśmy mieszankę nawozów z xxx + prosty inicjator,bo nie wystarczy zapalić.
Ulubiona zabawa to było strzelanie ze słupków ogrodzeniowych ,to gotowy moździerz. Pewnego dnia przesadziliśmy.
Za to dostałem największy wp🤬l w życiu od ojca.
Ulubiona zabawa to było strzelanie ze słupków ogrodzeniowych ,to gotowy moździerz. Pewnego dnia przesadziliśmy.
Za to dostałem największy wp🤬l w życiu od ojca.
trawa napisał/a:
Jest coś takiego jak smarownica kapturowa. Kiedyś była powrzechna w przemyśle i było tego oporowo. To była gotowa skorupa,wystarczyło zrobić trochę prochu ,lont spreparować ze zwykłego sznurowadła i iść daleko za miasto. Do największych wchodziło pół litra,to już nie były żarty. Do słoików to napychaliśmy mieszankę nawozów z xxx + prosty inicjator,bo nie wystarczy zapalić.
Ulubiona zabawa to było strzelanie ze słupków ogrodzeniowych ,to gotowy moździerz. Pewnego dnia przesadziliśmy.
Za to dostałem największy wp🤬l w życiu od ojca.
Zaciekawiło mnie co też odstawiliscie?
Pewnie zainteresują szczegóły 
W lesie stał wbetonowany słup z rury.Nie wiem do czego służył,ale zawsze tam byl.
Zrobiliśmu całą miednicą emaliowaną prochu ,wsypaliśmy do worków foliowych , załadowaliśmy tą rurę i zalaliśmy betonem.
Rura była gruba ,wiercenie otworu do odpalania zajęło pół dnia ,bo kiedyś nie było wkrętarek ,tylko korbka i wiertła z marchewki od ruskich.
Rura nie wybuchła. Oderwała się w całości na wysokości poziomu betonu i spadła przy szpitalu.
Teraz jest tam wieża widokowa ,a przewodniki podają że od przystanku obok szpitala jest do niej 1600m.
W domu była policja, Sprawa ucichła tylko przez to że jeden z nas był synem wysoko postawionego partyjniaka.
U nas wszyscy strzelali. Saletrę przynosił kolega ,którego brat pracował zakładach mięsnych,siarka leżała przy torach obok koksowni.
Największym problemem był więgiel drzewny,bo nie było wtedy grilla ,musieliśmy robić sami.
W lesie stał wbetonowany słup z rury.Nie wiem do czego służył,ale zawsze tam byl.Zrobiliśmu całą miednicą emaliowaną prochu ,wsypaliśmy do worków foliowych , załadowaliśmy tą rurę i zalaliśmy betonem.
Rura była gruba ,wiercenie otworu do odpalania zajęło pół dnia ,bo kiedyś nie było wkrętarek ,tylko korbka i wiertła z marchewki od ruskich.
Rura nie wybuchła. Oderwała się w całości na wysokości poziomu betonu i spadła przy szpitalu.
Teraz jest tam wieża widokowa ,a przewodniki podają że od przystanku obok szpitala jest do niej 1600m.
W domu była policja, Sprawa ucichła tylko przez to że jeden z nas był synem wysoko postawionego partyjniaka.
U nas wszyscy strzelali. Saletrę przynosił kolega ,którego brat pracował zakładach mięsnych,siarka leżała przy torach obok koksowni.
Największym problemem był więgiel drzewny,bo nie było wtedy grilla ,musieliśmy robić sami.
trawa napisał/a:
Pewnie zainteresują szczegóły W lesie stał wbetonowany słup z rury.Nie wiem do czego służył,ale zawsze tam byl.
Zrobiliśmu całą miednicą emaliowaną prochu ,wsypaliśmy do worków foliowych , załadowaliśmy tą rurę i zalaliśmy betonem.
Rura była gruba ,wiercenie otworu do odpalania zajęło pół dnia ,bo kiedyś nie było wkrętarek ,tylko korbka i wiertła z marchewki od ruskich.
Rura nie wybuchła. Oderwała się w całości na wysokości poziomu betonu i spadła przy szpitalu.
Teraz jest tam wieża widokowa ,a przewodniki podają że od przystanku obok szpitala jest do niej 1600m.
W domu była policja, Sprawa ucichła tylko przez to że jeden z nas był synem wysoko postawionego partyjniaka.
U nas wszyscy strzelali. Saletrę przynosił kolega ,którego brat pracował zakładach mięsnych,siarka leżała przy torach obok koksowni.
Największym problemem był więgiel drzewny,bo nie było wtedy grilla ,musieliśmy robić sami.
Ooo k🤬asz, to ładną rakietę zmontowaliscie! Jestem ciekaw jaka była Wasza reakcja jak zobaczyliście że słup poleciał do góry i zaczął spadać parabolą
rozumiem że obyło się bez ofiar:)
Można powiedzieć że szczęśliwe zakończenie! Dzięki za podzielenie się historią.
Znałem gościa co się bawił w robienie domowych dużych petard (potrafiły roznieść średniej wielkości drzewa) , sprawa się rypła jak składowanie polprodukty zajęły się ogniem. Ogień został szybko opanowany także obyło się bez strat, a po rozmowie z Rodzicami całkowicie porzucił ten rodzaj hobby
Znałem gościa co się bawił w robienie domowych dużych petard (potrafiły roznieść średniej wielkości drzewa) , sprawa się rypła jak składowanie polprodukty zajęły się ogniem. Ogień został szybko opanowany także obyło się bez strat, a po rozmowie z Rodzicami całkowicie porzucił ten rodzaj hobby
trawa napisał/a:
U nas wszyscy strzelali. Saletrę przynosił kolega ,którego brat pracował zakładach mięsnych,siarka leżała przy torach obok koksowni.
Największym problemem był więgiel drzewny,bo nie było wtedy grilla ,musieliśmy robić sami.
Łza się w oku kręci ... Też zbierałem siarkę na torach.
Dla niewtajemniczonych: PKP cysternami woziła siarkę wydobywaną koło Tarnobrzegu. Siarkę podgrzewano i lano do cystern. Część wlała się do środka, a część nie (a kto by się przejmował) i jako skorupa jechała sobie na wagonach przez Polskę i odpadała sobie kawałkami. Czasami drobnymi, a czasem całkiem spore bryły potrafiły spaść.