W latach 1965–1967 rząd USA zdetonował bomby atomowe na wyspie Amczitka w archipelagu Aleutów na południowo-zachodniej Alasce.
W 1965 roku przeprowadzono pierwszą eksplozję jądrową na Amczitce. Pod ziemią nastąpił wybuch jądrowy o mocy 80 kiloton.
Drugi wybuch miał miejsce w 1969 roku, 4000 stóp (ok. 1219.20 metrów) pod powierzchnią Amczitki. Ćwiczenie to miało na celu zrozumienie, jak większe podziemne eksplozje mogą uszkodzić wyspę, wywołać aktywność sejsmiczną lub wywołać tsunami. Robotnicy wywiercili otwór o głębokości 4000 stóp.
Najbardziej znana eksplozja miała miejsce 6 listopada 1971 roku i nosiła nazwę „Projekt Cannikin”. Zapowiedziana moc wyniosła 5 megaton (21 PJ) – był to największy podziemny test jądrowy w historii USA. Ziemia uniosła się o 20 stóp (ok. 6 m) w wyniku eksplozji o sile prawie 400 razy większej od bomby zrzuconej na Hiroszimę . Obniżenie terenu i powstanie uskoku w tym miejscu spowodowało powstanie nowego jeziora o szerokości kilkuset metrów. Eksplozja spowodowała wstrząs sejsmiczny o magnitudzie 7,0 w skali Richtera , powodując obsuwanie się skał i osuwiska torfu o łącznej powierzchni 35 000 stóp kwadratowych (3300 m 2 ). Choć trzęsienia ziemi i tsunami przewidywane przez ekologów nie wystąpiły, w kolejnych tygodniach doszło do szeregu niewielkich zjawisk tektonicznych (niektóre o magnitudzie sięgającej 4,0 w skali Richtera), co prawdopodobnie było spowodowane interakcją eksplozji z lokalnymi naprężeniami tektonicznymi.
nuclearprinceton.princeton.edu/amchitka-island
en.wikipedia.org/wiki/Cannikin