Zjadający się wąż

Był art. na temat kanibalizmu w świecie zwierząt.. który przypomniał mi dość ciekawy temat samozjedzień u niektórych węży. Na filmiku albinotyczny młody osobnik gatunku Heterodon nasicus..



Oczywiście już od najdawniejszych czasów w różnych kulturach przedstawiany był symbol zjadającego się węża.

Uroboros



Uroboros (stgr. οὐροβόρος; także urobor) – staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie.

Symbolika znaku:

Jako symbol gnostyków urobor wyraża jedność duchową i fizyczną wszechrzeczy, która nigdy nie zaniknie i będzie trwać w nieskończoność w formie ciągłej destrukcji i odradzania się. Urobor pierwotnie był symbolem rzeki, jaka miała opływać Ziemię, nie mającej źródeł, ani ujścia, do której wlewały się wody wszystkich rzek i mórz na świecie.

Jest to symbol nieskończoności, wiecznego powrotu i zjednoczenia przeciwieństw (coincidentia oppositorum). Gryzący własny ogon wąż wskazuje, że koniec w procesie wiecznego powtarzania odpowiada początkowi. Mamy tu do czynienia z symboliką cyklicznego powtarzania - obiegu czasu, odnawiania się świata i światów, śmierci i odrodzenia, wieczności po prostu.

W symbolice alchemicznej urobor to symbol zamkniętego, stale się powtarzającego procesu przemiany materii - procesu, który w formie faz podgrzewania, parowania, chłodzenia i kondensacji cieczy ma prowadzić do sublimacji substancji. Urobor to odpowiednik kamienia filozoficznego.

W psychologii analitycznej Carla Gustava Junga urobor to metafora wczesnodziecięcej fazy rozwoju, w której jeszcze nie zaszedł proces różnicowania na świat zewnętrzny i wewnętrzny, a zatem fazy, w której nie uformowała się jeszcze tożsamość seksualna. Dopiero powstająca świadomość „ja” pozwoli przełamać fazę uroboralną, różnicując świat na matriarchalny i patriarchalny.

Tego jeszcze nie było!

@up, słabo Sadola znasz

Jak pies który goni swój ogon, tylko że tutaj cały wąż jest ogonem...

coś mu nie posmakowało bo sam siebie wypluł, a to dobre

Sparafrazuję komentarz który tu padł przez któregoś z użytkowników przy podobnym materiale: wąż prawdopodobnie będąc na takiej wystawie był w ciągłym stresie ze względu na mały obszar akwarium i prawdopodobnie małą kryjówkę. Codzienne pukanie w szybkę i inne czynniki pewnie mu dopiekły i postanowił skończyć swój marny los.
No, albo po prostu miał naj🤬e w bani.

Ciekawe czy zniknie jak sie wp🤬li do konca

hahaha co za j🤬y tuman z tego węża

Biedna gadzina.

W węża grał i się zablokował.

Wyjaśni mi ktoś dlaczego on zjada sam siebie?

@up Jest to reinkarnacja Uroborosa(o którym wspomniano wyżej) i pożerając sam siebie ma dać ludzkości znak, że na razie wszystko w porządku, świat niszczeje i odradza się i nie mamy się przejmować bo jeszcze nic nie p🤬lnie.

Jak wyżej @odissequemlaeseris napisał, kiedyś jeden z użytkowników napisał, że pod wpływem stresu wąż w ten sposób popełnia samobójstwo. Ile w tym prawdy nie wiem.

Czytałem, że w małych klatkach wąż potrafi wziąć przez pomyłkę swój ogon za innego węża. Gdy już zacznie jeść, wbijają się haczykowate zęby (przynajmniej u niektórych węży tak jest, nie wiem czy wszystkie węże zjadające się mają takie zęby), które uniemożliwiają wysunięcie się pożywienia wężowi z paszczy (dość ironiczne).

Nie wiem czy wąż zdaje sobie sprawę że sam się zjada czy może myśli że zjada go coś innego. Na pewno jednak sytuacja, w której jest zjadany podnosi mu ciśnienie. Możliwe, że automatyczną reakcją na to jest dalsze jedzenie własnego ogona (myśli, że zjada przeciwnika?).

po prostu sobie loda robi...
To jest dopiero "deep" throat!