Mieszkałem w akademiku z dwoma kumplami i jeden robił bardzo śmierdzące kupy. Przez dwie godziny po jego wyjściu z toalety panowała tam strefa zero. Mózg blokował możliwość zaczerpnięcia tego smrodu do płuc. Doprowadzało do szału mojego drugiego współlokatora, który po wejściu do kibla krzyczał za każdym razem: „K🤬a, znowu srałeś!”.
Skończyło się na tym, że pan śmierdziuszek zainwestował cały swój budżet w odśmierdzacz w sprayu o zapachu sosny. Nie lada wyczyn, zważywszy na jakżeż ograniczony budżet biednego studenta. Był jednak dumny z siebie i nie mógł się doczekać reakcji kolegi.
Dzień później drugi współlokator wszedł do toalety chwilę po tym, jak została tam spłodzona larwa przez jego kolegę. Usłyszeliśmy tylko:
- K🤬a, ja p🤬lę! Śmierdzi jakby ktoś zesrał się w lesie!
Jak widać, dobre intencje to za mało
Skończyło się na tym, że pan śmierdziuszek zainwestował cały swój budżet w odśmierdzacz w sprayu o zapachu sosny. Nie lada wyczyn, zważywszy na jakżeż ograniczony budżet biednego studenta. Był jednak dumny z siebie i nie mógł się doczekać reakcji kolegi.
Dzień później drugi współlokator wszedł do toalety chwilę po tym, jak została tam spłodzona larwa przez jego kolegę. Usłyszeliśmy tylko:
- K🤬a, ja p🤬lę! Śmierdzi jakby ktoś zesrał się w lesie!
Jak widać, dobre intencje to za mało
