z................5
![Avatar]()
Użytkownik usunięty
Surowe gotyckie wnętrza największej portugalskiej świątyni Mosteiro de Santa Maria de Alcobaça są wspaniała scenerią dla pantomimy odtwarzającej historyczne wydarzenia które miały tu miejsce ponad 6,5 wieku temu. Jedną z najsłynniejszych w dziejach, tragiczną miłość dom Pedra, następcy portugalskiego tronu i damy dworu Inês de Castro.
Artyści w bogatych strojach z epoki odgrywają sceny tej miłości, zasztyletowania Inez i wynoszenia na ramionach jej ciała obok wspaniałych marmurowych sarkofagów, w których po śmierci rzeczywiście spoczęli kochankowie – bohaterowie tamtych wydarzeń.
Dalsza część tej autentycznej historii była już zbyt makabryczna, aby ją przedstawiać w sposób realistyczny. A było to tak.
Po jej przedwczesnej śmierci w 1345 r. kochankowie zamieszkali według jednych źródeł w Coimbrze w środkowej Portugalii, według innych w warownym mieście Bragança na północy kraju, w pobliżu granicy z Hiszpanią. Podobno mieli 4 dzieci, a także zawarli tajny związek małżeński. Król i jego doradcy uważali jednak, że ród de Castro i związek z nim następcy tronu stanowi zagrożenie dla państwa.
Podjęto więc decyzję o zabiciu Inês. Zabójcy: Diego Lopes, Alvaro Goncalves i Pedro Coelho dopadli ją i zasztyletowali 7 stycznia 1355 roku w klasztorze Santa Clara-a-Velha ( Starym, gdyż nowy, Santa Clara-a-Nova zbudowany w latach 1649-1677, jeszcze nie istniał) w Coimbrze. Byłej stolicy kraju i jej najstarszym (tamtejszy uniwersytet założył w 1290 r. król Dionizy I, 1261-1325) mieście uniwersyteckim.
Dowiedziawszy się o tej zbrodni dom Pedro natychmiast rozpoczął wojnę z ojcem i królewskim doradcami winnymi tej śmierci. Jego matka doprowadziła jakoś do zawarcia pokoju, ale po śmierci ojca w 1357 roku, już jako król Pedro I Justiceiro – Sprawiedliwy (1320-1367), dokonał on okrutnej zemsty. Dwóm zabójcom – Diego Lopesowi udało się podobno zbiec i ukryć – wyrwano serca podczas zarządzonej przez króla uczty.
Następnie oświadczając, że Inês była jego żoną, kazał wykopać jej zwłoki, ubrać w królewskie szaty, posadzić na tronie i 24 kwietnia 1361 roku koronować. Według relacji dworzanie znani z niechęci do niej zmuszeni zostali do całowania dłoni trupa i głośnego zapewniania o swojej lojalności. Po czym Inês złożona została w przepięknym, budzącym zachwyt i współcześnie, sarkofagu.
Artyści w bogatych strojach z epoki odgrywają sceny tej miłości, zasztyletowania Inez i wynoszenia na ramionach jej ciała obok wspaniałych marmurowych sarkofagów, w których po śmierci rzeczywiście spoczęli kochankowie – bohaterowie tamtych wydarzeń.
Dalsza część tej autentycznej historii była już zbyt makabryczna, aby ją przedstawiać w sposób realistyczny. A było to tak.
Po jej przedwczesnej śmierci w 1345 r. kochankowie zamieszkali według jednych źródeł w Coimbrze w środkowej Portugalii, według innych w warownym mieście Bragança na północy kraju, w pobliżu granicy z Hiszpanią. Podobno mieli 4 dzieci, a także zawarli tajny związek małżeński. Król i jego doradcy uważali jednak, że ród de Castro i związek z nim następcy tronu stanowi zagrożenie dla państwa.
Podjęto więc decyzję o zabiciu Inês. Zabójcy: Diego Lopes, Alvaro Goncalves i Pedro Coelho dopadli ją i zasztyletowali 7 stycznia 1355 roku w klasztorze Santa Clara-a-Velha ( Starym, gdyż nowy, Santa Clara-a-Nova zbudowany w latach 1649-1677, jeszcze nie istniał) w Coimbrze. Byłej stolicy kraju i jej najstarszym (tamtejszy uniwersytet założył w 1290 r. król Dionizy I, 1261-1325) mieście uniwersyteckim.
Dowiedziawszy się o tej zbrodni dom Pedro natychmiast rozpoczął wojnę z ojcem i królewskim doradcami winnymi tej śmierci. Jego matka doprowadziła jakoś do zawarcia pokoju, ale po śmierci ojca w 1357 roku, już jako król Pedro I Justiceiro – Sprawiedliwy (1320-1367), dokonał on okrutnej zemsty. Dwóm zabójcom – Diego Lopesowi udało się podobno zbiec i ukryć – wyrwano serca podczas zarządzonej przez króla uczty.
Następnie oświadczając, że Inês była jego żoną, kazał wykopać jej zwłoki, ubrać w królewskie szaty, posadzić na tronie i 24 kwietnia 1361 roku koronować. Według relacji dworzanie znani z niechęci do niej zmuszeni zostali do całowania dłoni trupa i głośnego zapewniania o swojej lojalności. Po czym Inês złożona została w przepięknym, budzącym zachwyt i współcześnie, sarkofagu.