Mały Jimmy narzeka przed tatą w poniedziałek rano.

- Nie cierpię chodzić do szkoły

- Synku jak Abraham Lincoln był w twoim wieku to chodził 12 km na piechotę do szkoły.

- A jak był w twoim to został prezydentem...

- Nie pyskuj mi tu gówniarzu!

- A potem go zastrzelili...

Zainspirowany cytowaną poniżej wypowiedzią postanowiłem podzielić się historyjką z lat 90.

Słowa klucze i heja, rozprawka dookoła tych samych utartych schematów. Uznasz, że wiersz może mieć inne przesłanie? Może ma drugie albo trzecie dno? Kolejne znaczenie? Albo Ty postrzegasz go inaczej bo k🤬a masz takie prawo? Albo chcesz podyskutować, poznać różne opinie i punkty widzenia? To cie k🤬a nawet sam nauczyciel wyśmieje przy całej klasie. Pała, albo 2- za chęci, trzeba było pisać wedle schematu jak każdy lemming.

Mój znajomy z liceum miał inne nazwisko niż ojciec. No i była taka sytuacja, że zinterpretował wiersz, praca na 2 strony, dostał pałę z komentarzem "kompletny brak zrozumienia przesłania autora".

Ponieważ chłopak miał swoje za kołnierzem, przy okazji "wezwania rodziców do dyrekcji" ojciec poprosił, żeby w gabinecie dyrektora stawiła się też nauczycielka języka polskiego, ponieważ zamierza podać w wątpliwość jej kompetencje.

Rozmowa o przewinieniach typu petarda w toalecie - standardowo. A potem przyszła kolej na polonistkę. Zaproszono ją do pokoju, wchodzi cała w nastroju bojowym i pyta, o co chodzi. Ojciec znajomego na to wyciąga tę pracę domową z interpretacją wiersza i wywiązuje się mniej więcej taki dialog:

[O]jciec: Chciałbym prosić o zmianę tej niesprawiedliwie wystawionej oceny.

[P]olonistka: To ja tu jestem od oceniania, poza tym pański syn źle zinterpretował wiersz.

[O]: Proszę pani, mój syn napisał interpretację co najmniej na 4. Na piątkę to może nie, bo jeden wers rzeczywiście ma nieco inną wymowę.

[P]: Proszę pana, ja skończyłam studia podyplomowe z literaturoznawstwa, pisałam pracę magisterską o interpretacji poezji, a pan?

[O]: Nie...

[P]: ... To ja panu wytłumaczę (tutaj długi wywód na temat co podmiot liryczny, kogo podmiot liryczny, dlaczego podmiot liryczny - i ogólnie cały stek lirycznego p🤬lenia).

[P]: Czy teraz pan rozumie?

[O]: Mogę pani coś pokazać?

[P]: Proszę bardzo.

Ojciec kolegi wyciąga sfatygowaną kartkę papieru złożoną na cztery i w milczeniu daje do wglądu. Była to kopia wniosku do Związku Literatów Polskich o rejestrację pseudonimu artystycznego, pod którym został wydany między innymi tomik poezji zawierający rzeczony wiersz.

[P]: ...

Jadę Polskim Busem nad morze. Nie mam słuchawek. Posłuchałbym, co tam ludzie ciekawego mają do powiedzenia, ale nikt nic nie mówi. Wszyscy śpią. Mijają godziny. W końcu jakiś młody człowiek blisko mnie odbiera telefon:

- No cześć, księżniczko.
- Słucham, księżniczko.
- No jadę, księżniczko.
- Będę, księżniczko.
- Tak.
- Tak, księżniczko.
- O której?
- Nie mogę, księżniczko.
- Nie mogę, księżniczko.
- Księżniczko...
- Posłuchaj, księżniczko...
- Księżniczko.
- Przepraszam, księżniczko.
- Przepraszam.
- Księżniczko...
- No pa pa, księżniczko.

Po czym chowa telefon i mówi pod nosem:

- K🤬a p🤬lona.

Przychodzi absolwent szkoły policyjnej, na rozmowę kwalifikacyjną:
- Posiada Pan jakieś wyjątkowe umiejętności?
- Potrafię się przyp🤬alać bez powodu.

Jechałem tramwajem, w którym młody chłopak rozmawiał bardzo głośno przez komórkę. Kulturalnie zwróciłem mu uwagę:
– Przepraszam, czy mógłbyś rozmawiać ciszej? Wszyscy dookoła nie muszę słyszeć twojej rozmowy.
– Sp🤬alaj, ziomek. Ustawiam się z ekipą na mecz, dziś gra Wisła!

Teraz czuję się winny. Nie wiedziałem, że jest upośledzony.

Rozmowa Putina z prezydentem Armenii:
– Ilu Ormian mieszka w Armenii?
– Jakieś półtora miliona.
– A w Rosji trzy miliony. To który z nas jest prezydentem Armenii?

To sobie pogadał

Fragment serialu Utopia.

- Przyjeżdżaj do mnie.
- Po co?
- Co ty, głupi jesteś?
- Czemu?
- Moi rodzice pojechali na działkę.
- Zaraz... Nie rozumiem. Jeśli twoi rodzice wyjechali, to dlaczego ja jestem głupi?

Dosyć osobliwy dialog kobiety z własną ręką