Był piątek, jakoś środek lipca 2035 roku. Miałem 24 lata i jako świeżo upieczony magister seksuologii miałem za sobą pół roku pracy w zawodzie. Tej pamiętnej soboty postanowiłem, że czekający mnie wieczór spędzę tak, jak nigdy wcześniej- pójdę na imprezę. Stać mnie. Nie po to od początku etatu oszczędzam, żeby teraz nie pozwolić sobie na taką ekstrawagancję, myślałem sobie. W normalnych okolicznościach, na drugi dzień oczywiście szedłbym do pracy jednak na jutro przypadał najważniejszy i jednocześnie jedyny wolny od pracy w ciągu roku dzień- Dzień Niepodległości UE. Jako uprzywilejowany człowiek z wyższym wykształceniem kończyłem pracę godzinę wcześniej niż reszta niewyedukowanej gawiedzi, dlatego punkt 20 opuszczałem już biuro. Mijając bufet pracowniczy zaburczało mi w brzuchu. Przez ostatni miesiąc tryb hiperoszczędzania wiałem ustawione na „ON” dlatego zamiast jeść co drugi dzień tak, jak robili to wszyscy, posiłek spożywałem co dzień trzeci. Dzięki korporacyjnym zarobkom i tak mogłem robić to częściej niż raz na tydzień.

O pozwolenie na jednorazowy zakup alkoholu zatroszczyłem się już wcześniej. Zamiast kupować nielegalne, przemycane ze wschodu piwo i ryzykować wieloletnim więzieniem, po krótkiej bo 30 minutowej kontroli dokumentów i rewizji w pełni legalnie wkroczyłem do sklepu monopolowego i za równowartość miesięcznych zarobków stałem się przeszczęśliwym posiadaczem dwóch owocowych piw o mocy 2,5%, za które zapłaciłem oczywiście dowodem osobistym wydanym przez Centralny Bank UE (nie chciałbym mieć problemów). Byłem tak szczęśliwy, że trasę do mieszkania pokonałem biegiem. Mieszkałem wtedy w dystrykcie 3, w całości przeznaczonym dla pracowników korporacji. Na swoje osiedle o oryginalnej nazwie Gehause 7 wkraczałem w akompaniamencie zachodu słońca. Pamiętam ten szczegół, dlatego że słońce zachodziło dokładnie nad blokiem, w którym mieszkałem, a różowa poświata jaką rzucało doskonale komponowała się z fasadą bloku, pomalowanego w kolory tęczy. Wiatru nie było wcale, dlatego flagi wiszące na masztach, przedstawiające 40 gwiazdek na ciemnoniebieskim tle leniwie zwisały ze swoich masztów. Piękny widok.

Bałem się stanu, w jakim będę po piwach, jednak na przekór całemu światu poradziłem sobie z nimi bardzo szybko bo w niecałe 2 godziny. Wbrew wszelkim mitom smakowały całkiem dobrze i umiliły mi oglądanie nowego, pokrzepiającego programu w Telewizji Europa pt. Wszyscy jesteśmy przeciętniakami . Byłem zwarty i gotowy, by wyruszyć na przygodę swojego życia. Każdy obywatel landu Polska pracujący w korporacji , miał prawo do jednej wizyty w dystrykcie nr 1 rocznie. Większość wykorzystywała go do tego, by na własne oczy podziwiać styl życia Panów firm, w których pracowali, ze mnie jednak przebiegła bestia- wykorzystam go do wyjścia na imprezę, myślałem sobie. Szaleństwo do późna wiązało się oczywiście z porannym odczuwaniem braku snu, czego nie robi się jednak dla takich wrażeń! W razie czego mam zapas nowego europejskiego hitu- bez kofeinowej kawy, nie powinienem mieć więc problemu w jutrzejszym, obowiązkowym udziale w całodziennej paradzie równości i homoseksualności na ul. Aleje Europejskie. Kocham życie w nowoczesnej Europie!

Film opisuje jak rozwój techniki wpływa na ekonomię, dowiadujemy się także, że nie ma ludzi nie do zastąpienia przez maszyny.
Są polskie napisy.

Zobaczcie, jak miał wyglądać „zwykły dzień” w 2014 w wizji sprzed zaledwie kilku lat, a dokładnie z 2010 roku. Dużo się sprawdziło?



co o tym myślicie?
c🤬j że nie sadystyczne, jebie mnie to

Pamiętacie jeden z moich tematów sadol.pl/kim-sa-milionerzy-z-holandii-vt299564.htm3289184 ? Dzisiaj krótki opis o "milionerach" wprost z Niderlandów.

Kulturę osobistą wynosimy przede wszystkim z domu. Burackim zachowaniem wystawiamy opinię nie tylko sobie, ale także swojej rodzinie. Dlaczego piszę akurat o tym, akurat na tym portalu i akurat teraz? Ponieważ, wydaje się że granice chamstwa „polusów w Holandii” osiągnęły apogeum.

Statystyczny polski burak jest pomiatany w miejscu pracy. Nie umie temu przeciwdziałać, odreagowuje to więc w relacjach z innymi Polakami. Przybiera więc pozy wielkiego cwaniaka lub gangstera. Niestety, jest zawsze bez kasy. Pieniądze pożyczone takiemu delikwentowi są do odzyskania jedynie przez windykację. Niezwrócone pieniądze są dla cebulaka powodem do dumy – przechwala się znajomym jak to „wziął w kredo i wyj🤬 kogoś na 5 euro”. Jeżeli pożyczysz mu kilka euro na jedzenie, on wyda to na papierosy lub przepali w coffee shopie. Jedzenie za to wykrada z lodówki współlokatorom.

Ale, czasami czereśniak zarobi kilka euro, albo sprzeda „zajumaną” perfumkę z Kruidvatu.
Mając papierosy i skręty, ortalionowy rycerz wybiera się do sklepu. O ile w większym centrum handlowym jest anonimowy – o tyle w polskim sklepie czuje się panem świata, a raczej panami świata – gdyż dresiarze z reguły chodzą po kilku – czują się wtedy bardziej bezpieczni i mają + 10 do odwagi (jeżeli osobnik jest nowy w mieście, wymienia się telefonami z innymi przypadkowymi Polakami w coffe shopie, tworząc „ekipę” do czasu jak znów jeden drugiego „wyjebie na kase”). Zwracają na siebie uwagę, niestety kosztem samopoczucia kasjerów. Z informacji sprzedawców wiemy, że proceder ten jest nasilający się.

Chociaż takie „elementy” raczej nie lubią czytać, może jednak dziełem przypadku ten tekst trafi przez „czapkę wp🤬lkę” i wygoloną główkę do niewielkiego mózgu. Dodam, że poniższe przykłady są zapożyczone z internetowego mema, który niedawno udostępniła na fb zaprzyjaźniona sprzedawczyni z polskiego sklepu w Holandii.

- Szanuj sprzedawcę. Choćbyś miał do wydania 100 euro, to i tak nie jesteś panem świata.
- Wchodzisz do kogoś to się przywitaj.
- Przywołać ręką to możesz psa.
- Poczekaj na swoją kolej. Nie da się obsługiwać trzech osób na raz.
- Zwrot „ile to kosztuje i dlaczego tak drogo” dawno nikogo nie śmieszy.
- Musi być rabat. Otóż nie musi.
- Bo pójdę do konkurencji. To biegnij do nich.
- Nie rzucaj pieniędzmi.
- Problem z kasą fiskalną? A tobie nigdy nie zawiesił się komputer!?
- Chrząkanie nie sprawi, że kolejka się zmniejszy.
Reasumując: szanujmy się!

Tak jak w temacie.

Dział badań i rozwoju Michelina sukcesywnie pracuje nad nową technologią w ogumieniu. Chodzi o koło, w którym opona jest zintegrowana z felgą tworząc jedną całość. Od pierwszych konceptów koncern zaczyna przechodzić do fazy produkcyjnej, budując pierwszą fabrykę, która ma specjalizować się w tym produkcie.



Produkt, który otrzymał nazwę Tweel ujrzał światło dzienne już w 2005 roku. Po pierwszej fascynacji przyszedł czas na konkrety. Zakład produkcyjny na powstać w Południowej Karolinie w USA. Początkowo futurystyczne koła mają być montowane w niewielkich maszynach budowlanych oraz kosiarkach. Są to pojazdy, które nie osiągają zawrotnych prędkości, jednak biorąc pod uwagę postęp technologiczny nie można wykluczyć że pewnego dnia ten patent zawita na tory wyścigowe.

co powiecie na takie ciężarówki?

Europa Zachodnia, rok 2020.
Biały mężczyzna idzie wieczorem ulicą i zauważa, jak ciemnoskóry ciągnie do zaułku białą kobietę, która z całych sił się wyrywa i wzywa pomocy. Szybko podbiega, nokautuje niedoszłego gw🤬ciciela i dzwoni po policję opisując pobieżnie sytuację. Po chwili podjeżdża policja, stają razem nad nieprzytomnym sprawcą i zapada cisza.
- I co teraz? - pyta pokrzywdzona.
Na to policjant:
- No cóż. Dla pani jakieś 5 lat za ksenofobiczną postawę wobec obcej kultury, a dla pana to co najmniej 15 za przemoc na tle rasowym.

atrakcje wyj🤬e, jade

Rok 2138, Polska...

Jeden z ostatnich Kowalskich podczas sprzątania ż__owskiej ulicy został dotkliwie pobity przez trzech muzułmanów.

Po kilku tygodniach przyszło do nich zawiadomienie o rozprawie, grozi im do trzech lat za bijatykę.

Kowalski się przygotował, przyniósł nagrania z pobliskiego amerykańskiego sklepu, na których widać że to tylko i wyłącznie banda zaczęła wyzywać i atakować biednego Polaka.

Sędzia Abdur Raszid wydał sprawiedliwy wyrok - dożywocie dla Kowalskiego za rasizm i brak tolerancji.

~~Przemyślenie (w stu procentach pewne) co będzie jak tolerancja zwycięży w naszym kraju~~