Jakie stworzenie jest bardziej przebiegłe, leniwe, nikczemne, głupie i bezużyteczne niż kobieta?
Jej matka.

Oraz nieoczekiwany zwrot akcji na końcu.

Do jednego z domów zostaje podrzucone dziecko, dziewczynka. Dziewczynka dorasta, wyprowadza się do sąsiedniego miasta, gdzie poznaje zajebistego chłopaka, jej ideał, spełnienie jej snów. Wygląda jakoś znajomo, jest nieco od niej starszy. Zakoc🤬je się w nim, chłopak zaciąga ją do łóżka, po czym znika. Dziewczyna jest zrozpaczona, postanawia więcej się nie zakochać. Okazuje się, że jest w ciąży. Rodzi. Jej dziecko, dziewczynka, zostaje porwane jeszcze w szpitalu. Dziewczyna jest na skraju załamania, depresji. Decyduje się na ostateczny krok. Postanawia nigdy nie zajść w ciążę i żeby mieć stuprocentową tego pewność, poddaje się operacji zmiany płci. Wciąż nie może jadnak przestać myśleć o tym chłopaku i o swoim dziecku. Po latach nie wytrzymuje i postanawia cofnąć się w czasie (załóżmy, że dzieje się to gdy istnieje już odpowiednia technologia) i zemścić się na ojcu jej/jego dziecka. Poznaje zajebistą kobietę, jego ideał, spełnienie jego snów. Wygląda jakoś znajomo, jest nieco od niego młodsza. Zakoc🤬je się w niej, zaciąga ją do łóżka. Rano uświadamia sobie, co właśnie zaszło. Ucieka bez słowa pożegnania. Zamierza odzyskać swoje dziecko. Zakrada się do szpitala i porywa noworodka. Wyjeżdża do sąsiedniego miasta, żeby zmylić tropy, zaszywa się w opuszczonym domu. Nie może się jednak zająć dzieckiem, będąc świadomym, kim ono jest, kim on jest, kim była tamta dziewczyna. Cofa się w czasie i zostawia noworodka na progu domu, w którym się ukrywał. Dziewczynka dorasta...

Co byś zrobił gdybyś to Ty był całą swoją rodziną?

Szedłem sobie przez miasto i nagle moim oczom rzucił się widok białej kobiety prowadzącej dwoje małych czarnych dzieci. Nie wiem dlaczego tak dziwnie na mnie patrzyła kiedy podszedłem i zapytałem: "Po ile sztuka?"

Tak to jest jak się zapomni. Angielski na poziomie podstawowym wymagany.

Bardzo biedny chłopczyk bardzo mi go żal


postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie: fizycznego i psychicznego znęcania się nad Szymonem J. poprzez bicie po twarzy i pośladkach, zmuszanie krzykiem do określonego zachowania oraz używanie wulgaryzmów w okresie od stycznia 2008 do stycznia 2011, tj. o czyn z art.207 par.1 KK - na podstawie artykułu 17 par.1 pkt 1 kpk - wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu."

Podpierając się tym postanowieniem, przedstawiam opinii publicznej sceny z życia Szymona, kiedy to jego nieobliczalna matka znęca się nad nim fizycznie i psychicznie. Wg prokuratury przedstawione przeze mnie tutaj nagrania nie zawierają treści wulgarnych ani przemocy. W myśl prokuratury, upublicznienie tego nie stanowi łamania prawa.
Wrzucam drugi raz ponieważ pierwszy temat został usunięty za błędne tagi

Jasio pyta się taty:
- Co by się stało, gdyby mamie urwało rękę?
- Jasiu nie mów tak, kto by nam obiady gotował?!
- A jakby mamie urwało nogę?
- Jasiu nie mów tak! Mamusia nie mogłaby już chodzić do pracy.
- A co by się stało jakby przejechał mamę pociąg?
Tata uśmiecha się i głaszcząc synka odpowiada:
- Ty mój mały marzycielu!

sorki, że z tubki, ale jeszcze nie mam tego na dysku.

"Koszt zakupu alkoholu ok 20 zł (3 ćwiarteczki po 7 zł) i pytanie o cenę lentylków za 1,50 (jedno opakowanie na czworo dzieci), mogła zrobić zakup wieczorem, bez dzieci, i żadne tłumaczenie że dla ojca, męża, konkubenta... a to wszystko zapewne z naszych podatków, bo pracą od niej nie waliło..."



Znalezione na yt.

Mimo 24 lat dalej mieszkam z rodzicami i jak pewnie się domyślacie całe swoje dni spędzam przed komputerem. Niedawno matka wpadła na świetny pomysł, by wyrwać mnie z tego stanu. Postanowiła, że zaprosi jakąś swoją koleżankę, razem z jej córką, która jest w moim wieku. Super pomysł k🤬o. Jak tylko o tym usłyszałem, dosłownie zrobiło mi się zimno, a serce prawie wyskoczyło mi z klatki piersiowej. Mimo usilnych błagań i tłumaczeń, ona została przy swoim. Nie jestem pewien, czy muszę pisać o tym, że wstydzę się dziewczyn, nie wiem co przy nich powiedzieć i stracham na samą myśl o kontakcie z jakąkolwiek z nich, a zwłaszcza z tymi w moim wieku?
W końcu nadszedł ten dzień. Ojciec wszedł do pokoju i powiedział, żebym się przygotował, posprzątał trochę, bo za chwilę będziemy mieli gości. K🤬a.

Słowa nie są w stanie opisać uczucia, którego wtedy doznałem. Zdesperowany postanowiłem uciec z domu, co niestety zakończyło się sromotną porażką, gdyż zostałem zauważony podczas zakładania butów. Siedząc w pokoju i czekając na nieuchronne myślałem o najgorszym. Nie mogąc skupić się na niczym po prostu leżałem i uspokajałem się, co i tak zdało się na nic w momencie gdy moje uszy przeszył ostry dźwięk dzwonka do drzwi.
I tutaj zaczyna się festiwal sp🤬olenia, prawdziwa stulejarska uczta.
Wspomniany dzwonek do drzwi uruchomił u mnie jakiś pradawny anonowy instynkt, każący mi uniknąć konfrontacji za wszelką cenę. Jedynym miejscem, w którym mogłem się skutecznie zaszyć była duża szafa, zdolna by pomieścić mnie i laptop. Tak, jestem aż tak zj🤬y. Kolejne minuty przyniosły mi serię upokorzeń, jakich jeszcze nie doznałem w całym moim psim życiu.
Drzwi do pokoju otwierają się, słyszę śmiechy. Nagle cisza. "Gdzie on jest?"- to głos mamy, zdezorientowany i podirytowany, niedługo zawstydzony, a także wściekły. Na mnie. Na razie cisza. Jest mi niewygodnie, próbuję znaleźć komfortową pozycję, w wyniku czego spada na mnie wieszak. Wiem, że oczy wszystkich skierowane są na szafę, moją kryjówkę, którą na szczęście zablokowałem od środka. Słyszę pukanie. Nie odzywam się, udaję że mnie tu nie ma, licząc na to, że o mnie zapomną. Znów pukanie. Co robić? Stąd już nie ma ucieczki, muszę coś wymyślić. Nie ukrywający zażenowania i irytacji ojciec prosi mnie, żeby się nie wygłupiał. Łatwo mu to mówić, nie wie jak to jest być sp🤬oliną, dla której pójście na kebab, jest tym czym dla niego wyprawa na Mount Everest.
Z braku innych możliwości, postanowiłem włączyć muzykę z laptopa, licząc że może to poprawi atmosferę. Żeby było jeszcze śmieszniej wybrałem utwór Peji, taki hehe żart. Jedyną osobą, która go doceniła była owa dziewczyna, moja niedoszła randka. Powiedziała coś w rodzaju "hehe peja taki groźny gangster beka". Teraz jej mama zaczęła mnie prosić, żeby "nie zachowywał się jak dziecko, tylko wyszedł i się przywitał. Nie mogąc znieść presji postanowiłem odpowiedzieć. Oczywiście nie moim prawdziwym głosem, tylko syntezatorem mowy Ivona. Mechaniczny ton powiadomił ich, że jestem zj🤬y, i tak nie mielibyśmy o czym rozmawiać, nie ma dla mnie żadnych szans i proszę o święty spokój. Wtedy ojciec nie wytrzymał i powiedział, że jak za chwilę nie otworzę drzwi od szafy, to dostanę karę na komputer super metody wychowawcze k🤬o Wiedziałem, że laptop długo nie wytrzyma, więc postanowiłem iść na kompromis i powiedzieć, że wyjdę jeżeli wyjdą goście. Ojciec wtedy wpadł w zupełną furię i zaczął nap🤬lać rękoma w szafę, krzycząc że >hurr durr seba same kłopoty i wstyd z tobą. Po chwili uderzenia ustąpiły i kiedy myślałem że to już koniec - nastąpiło najgorsze. W życiu nie spodziewałbym się że tata byłby do tego zdolny. Poczułem, że szafa zaczyna się przechylać. Tak, ten Andrzej chwycił ją rękoma i co zrobił? Wyp🤬olił na podłogę! Efekt? Zniszczona matryca od laptopa, złamany ząb. Mama zaczęła krzyczeć na ojca że co on robi, on zaczął znowu na mnie krzyczeć że to moja wina, w końcu wsyscy postanowili podnieść szafę i mnie z niej uwolnić. Nie stawiałem już żadnych oporów. Ale mój ciężar tak. Doszło do tego, że mame poszła po sąsiada żeby pomógł, jakby mało mi było jeszcze wstydu. W końcu im się udało, a ja tylko zasłaniałem twarz, żeby nie musieć patrzeć w oczy zebranym. Skulony w pozycji obronnej, postanowiłem trwać w niej dopóki niebezpieczeństwo się nie oddali. Wściekli rodzice zrobili mi tyradę na temat wstydu, jaki im przynoszę, a moja niedoszła razem ze swoją matką zanosiły się gromkim śmiechem.
Potem już pozwolono mi siedzieć w swoim pokoju, podczas gdy oni wszyscy poszli do dużego pokoju.
No i co ja k🤬a mam teraz zrobić? W domu jestem kims gorszym niż pies, boję się że każą mi wyp🤬alać. Anony, pomocy ;_;
ps za zniszczonego laptopa musiałem płacić z własnej kieszeni

skopiowane z fanpage puchałke na FB, uważam, że bardzo śmieszne, więc czytajcie i nie p🤬lcie, że kopiuje i jest bardzo źle, a każdy kto napisze bądź wstawi obrazek "too long didn't read" jest synem biedronia