Historia sprzed grubo ponad roku, jak pracowałem w krabach. Na pewno tam nie wrócę, za c🤬ja dzwona, więc mogę opowiedzieć.

Pracowałem na stanowisku, gdzie myło się wychodzące z gotowania kraby. Myło się je ze szlamu i innego gówna, a potem układało w skrzynkach. Musiały być całe, bo szły do pakowania. Jak nie miał jednego ze szczypiec, wywalało się. Kraby wychodziły z gotowania i aż parowały, zwłaszcza przy polaniu zimną wodą z węża. Od takich oparów nietrudno było się porzygać. Niejeden rzygał, niejednego pogotowie zabrało. Ja raczej byłem odporny, ale tego dnia sobie od czasu do czasu podjadłem trochę krabowego mięsa z odpadniętych szczypiec. Musiałem trafić na nieświeże, bo w pewnym momencie mnie zebrało na rzyganie. Kurde, jak, gdzie? Fabryka, high risk, sterylnie musi być i w ogóle. Pierwsza fala - poczułem jakby mi coś pękało w klatce piersiowej, ale powstrzymałem bełta w żołądku. Pędzę do kibla, wyrzygałem się, ale nikomu się nie pucuję bo oznacza to 3 dni przymusowego wolnego. Wracam na stanowisko, robię kilka minut i nadchodzi druga fala. Teraz wiem, że nie powstrzymam. Biegnę pod schody, gdzie akurat nie łapie kamera i spaw na glebę. Przezroczysty, bo wszystko co - że tak powiem - materialne, już wyrzygane. Biorę wiadro z chemią do czyszczenia i zalewam pawia. Chwilę schodzi po schodach jakiś Angol, wącha i pyta:
- Co tu tak jebie?
- W tej fabryce wszystko jebie.
Wracam do roboty, czuję że nadchodzi kolejna fala. Tym razem zawczasu pędzę do kibla i mijam managera, Anglika. Widzi moją minę i kolor skóry na twarzy i pyta:
- What's wrong?
- Vomi... - nie zdążyłem dokończyć, wpadłem do kibla i bełt. Za każdym razem czułem jakby mnie rozrywało. Wychodzę, a manager czeka na mnie już ze szklanką wody i mówi, że niestety ale muszę iść do domu na 3 dni. No trudno, wychodzę. Na wyjściu mijam managera Polaka, choć bardziej pasuje powiedzieć - polaczka. Typka, którego w życiu prywatnym nikt nie szanuje ani nie poważa, dlatego nadrabia w robocie, bo to jedyne miejsce gdzie może poczuć się ważny, gdzie ktoś go słucha i się z nim liczy (bo musi). Uwielbia dręczyć swoich rodaków i jest na maxa złośliwy i wredny. Przedstawiam mu sytuację a on, siląc się żałośnie na jak najgroźniejszą minę, mówi do mnie głosem sfochowanym do potęgi:
- Hrm! No super! Teraz masz 3 dni wolnego! Może ty zmień pracę?!
Olewam pajaca i idę dalej. Przede mną długa droga. Na autobus, potem autobusem i jeszcze raz z buta. Idę i co kilkadziesiąt metrów rzygam. No, właściwie próbuję rzygać, bo już nie mam czym, ale mnie szarpie jak sk🤬ysyn. Idę, z naprzeciwka dwóch gości w białych koszulach, spodniach od garnituru i jakimiś identyfikatorami. Zaczepiają mnie i pytają, czy mam chwilę żeby z nimi porozmawiać. Już mnie zginało do kolejnego bełta, zdążyłem rzucić okiem na identyfikator i dostrzec napis "Mormon", po czym zgięty w pół puściłem pawia rycząc przy tym jak niedźwiedź.
- Przepraszam, nie mogę teraz - wyjaśniłem, choć po ich minach wywnioskowałem, że doskonale mnie rozumieją. Kilka minut i kilka bełtów dalej dotarłem na przystanek. Po drodze kupiłem wodę, bo od tego rzygania aż mi się gorąco zrobiło. Piję i rzygam na zmianę. Dotarłem do autobusu, wsiadłem i jadę. Była zima, ja ubrany ciepło, leje się ze mnie strumieniami, na twarzy jestem nie blady, tylko biały i rzygam. Rzygam do plecaka, który trzymam na kolanach. Ludzie z autobusu totalnie mają wyj🤬e, żadnych krzywych spojrzeń, żadnych debilnych uwag. Wysiadłem z autobusu i niczym pies szczynami, oznaczyłem najbliższy murek pawiem. Dwie starsze panie zapytały, czy wszystko w porządku i czy mają wezwać pogotowie.
- Karawan mi wezwijcie a nie ambjulans! - odpowiedziałem po polsku, po czym dodałem po angielsku, że nie trzeba i dziękuję bardzo, aczkolwiek nie byłem tego pewien bo od rzygania tyle razy mnie kurewsko zaczęła boleć klatka piersiowa, gardło, miałem problemy z oddychaniem i nie mogłem śliny przełknąć. Ale c🤬j tam. Dotarłem do hotelu, w którym mieszkałem. Rozebrałem się i jebłem na łóżko z myślą, że nie zamykam drzwi żeby trupa znaleźli od razu a nie po tygodniu czy c🤬j wie kiedy. Padłem i obudziłem się po 4 godzinach. Przeszło bez śladu.

I epilog.

Później, dużo później, pracowałem w innej fabryce. Poznałem tam starszego gościa, który pracował w krabach, kiedy manager-polaczek (Zbysiu, powiedzmy), dopiero zaczynał robotę. Opowiedziałem mu powyższą historię, a on zdziwiony:
- I Zbysiu aż się do ciebie czepiał? Przecież jak on zaczynał to non stop rzygał, wszyscy się śmiali z niego.

W niektórych angielskich barach jest taka zagrycha/przekąska do piwa, która nazywa się cockles. Są to jakieś tam morskie skorupiaki w słoiku. Piję browar i gadam z barmanem, Australijczykiem.
- Patrz, Angole mają jakiegoś p🤬lca na punkcie cocków. Macie tu w barze cockles, whisky Cockburns, obok jest wioska która nazywa się Cockington (po polsku - K🤬sowo, hehe) a co któryś Angol ma słowo "cock" w nazwisku.
I tu błyskotliwa i natychmiastowa odpowiedź:
- Because the English love cock.

Każdy ma jakąś zajawkę (oprócz p🤬dusiów co tylko przy kompie narzekać potrafią) mój ziomek sobie macha yoyo i ostatnio wygrał mistrzostwa Angli. Wrzucam filmik z jego występu finałowego. Może komuś się spodoba jak Kuba niszczy zjednoczone emiraty angielskie. Jak kogoś to nie kręci to jebie mnie to i nie musi pisać o tym w komentarzach, tylko scrollować dalej, chociaż trolle już pewnie zacierają swoje małe pokraczne, nie przystosowane do niczego innego niż klawiatura, dłonie.

Prawie bym zapomniał: allah to sami wiecie kto...

Uważajcie z dźwiękiem - im front bliżej tym bardziej pizga w uszy

- Ilu prawdziwych żołnierzy miała Wielka Brytania podczas drugiej wojny światowej?
- 303.

Życie na kredycie

Witam!
Apropo kluska z M3, którego jazda idzie echem przez internet. Działania Policji w Anglii. Sugeruje spojrzenie na licznik podczas pościgu i teren prowadzonej akcji, rodzaj stwarzanego zagrozenia i porownanie tego z kluchem z beemwicy.

Polscy policjanci niedlugo beda przepraszac, ze zaczeli poscig.

Media: Kibole faszyści zakłócili kolejny wykład prof. Baumana.
Jak wyglądali rzeczywiście?

Rzut papierowym samolotem z ostatnich rzędów na Wembley. Zaskakujące zakończenie

Wielka Brytania. Wszystko wskazuje na to, że wybory do Parlamentu Europejskiego wygra Partia Niepodległości Zjednoczonego Królestwa (UKIP) europosła Nigela Farage'a. Przeglądając wiadomości rano trafiłem na oto taki artykuł i wypowiedź Nigela Farage'a(fragment):

„Farage o Polakach

- Wygląda na to, że moja partia wygra te wybory, i tak, będzie to trzęsienie ziemi. W projekcie europejskim popełniono dwa kluczowe błędy - powiedział Farage.
I wyjaśnił: - Po pierwsze utworzenie strefy euro. Drugim kardynalnym błędem było rozszerzenie Unii o państwa byłego bloku komunistycznego i przyznanie ich obywatelom prawa do swobodnego poruszania się pomiędzy państwami Unii. Myślę, że ostatnie 5 lat pokazało, że te decyzje były prawdziwymi pomyłkami.
Presja na Camerona
Farage chce wyjścia Wielkiej Brytanii z UE i ograniczenia napływu, zwłaszcza masowego, nisko kwalifikowanej siły roboczej. Dotychczas ugrupowanie Farage'a zdobyło o 13 proc. głosów więcej niż w poprzednich wyborach do PE w 2009 r.
Zwycięstwo UKIP będzie oznaczało, że na premiera Camerona najpewniej wywierana będzie coraz większa presja, m.in. by ograniczył napływ imigrantów z krajów Unii. Szef rządu obiecał, że spróbuje zmienić brytyjskie związki z UE, jeśli zostanie wybrany w przyszłym roku. Zapowiedział też rozpisanie do końca 2017 r. referendum w sprawie brytyjskiego członkostwa w UE. UKIP domaga się z kolei natychmiastowego przeprowadzenia głosowania.”

Powiedzmy, że rozumiem o co mu chodzi ale czy on nie rozumie i nie widzi prawdziwego problemu jaki jego kraj toczy? Szczerze mówiąc to nie znam nikogo kto mieszka w UK i nie pracuje, siedzi na zasiłku i śmieje się państwu prosto w twarz tak jak to robią imigranci z innych krajów, przede wszystkim z krajów bliskiego wschodu i Afryki chowając się pod tarczą tolerancji rasowej i wyznaniowej. Nie wiem jak nasi rodacy w UK ale ja bym się chyba poczuł bezpodstawnie dyskryminowany żyjąc teraz tam.

Źródło: tvn24.pl, tvn24.pl/bledem-bylo-rozszerzenie-unii-o-panstwa-bylego-bloku-komunist... .