Co wyczuwają zwierzeta?

Machu Picchu (keczua – stary szczyt) – najlepiej zachowane miasto Inków, w odległości 112 km od Cuzco. Położone jest na wysokości 2090-2400 m n.p.m., na przełęczy pomiędzy Wayna Picchu i Machu Picchu w Andach Peruwiańskich. Poniżej płynie rzeka Urubamba.

Miasto zbudowano według kompleksowo opracowanych planów w II połowie XV wieku podczas panowania jednego z najwybitniejszych władców Pachacuti Inca Yupanqui (1438–1471). Pełniło wówczas funkcję głównego centrum ceremonialnego, ale także gospodarczego i obronnego. Zamieszkiwali je kapłani, przedstawiciele inkaskiej arystokracji, żołnierze oraz opiekunowie tutejszych świątyń. Miasto składało się z dwóch części. W Górnej, zwanej hanman, znajdowały się: Świątynia Słońca, Grobowiec Królewski, Pałac Królewski oraz Intihuatana, największa inkaska świętość. W Dolnej mieściły się domy mieszkalne kryte strzechą oraz warsztaty produkcyjne. Na stromych zboczach otaczających miasto znajdowały się terasy uprawne o szerokości 2-4 m., z pionowymi ścianami między nimi wzniesionymi z kamieni.
Z nieznanych powodów miasto opuszczono ok. 1537 r.

Bogusław Wołoszański o Lwie Trockim

Sto dwadzieścioro dzieci. Sto dwadzieścia historii, w które trudno uwierzyć. Mają za sobą kradzieże, morderstwa. Nie mają nawet czternastu lat i wolą siedzieć za kratkami w uralskim więzieniu, niż na wolności walczyć o przetrwanie. Tutaj mogą być tym, czym naprawdę są – dziećmi. Właśnie przywieźli Loszę. Nie pozwolili mu nawet pożegnać się z matką. Nie zobaczy jej dwa lata – takie jest prawo. Losza, łykając łzy, próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji. Tola ma czternaście lat i zabójstwo na koncie. Niedługo wyjdzie. Nie ma jednak dokąd pójść. Mieszkańcy wioski, z której pochodzi, nie mają litości. „Nie chcemy szczeniaka. Niech zginie”. Sto dwadzieścioro dzieci. Możemy widzieć w nich bandytów. Jeśli jednak nikt nie zobaczy w nich dzieci, nie pomoże wyrwać się z zaklętego koła przestępczości – po latach, już jako dorośli, wrócą do więzienia

Link do Yt:

/watch?v=pn6vLifKAFk

[ Komentarz dodany przez: karinata: 2015-11-01, 15:25 ]

Tak trudno?

Henry Tandey (ur 30 października 1891r- zm 20 grudnia 1977r) był angielskim odbiorcą krzyża Wiktorii, najwyższego i najbardziej prestiżowego odznaczenia za męstwo za starcie z wrogiem które może zostać przyznane żołnierzom Brytyjskim oraz żołnierzom Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Był najbardziej odznaczonym żołnierzem Brytyjskim w czasie I Wojny Światowej.

Mimo wątpliwości jest to historia która mówi, że ​​Adolf Hitler i Tandey napotkali siebie po walce na Marcoing (w październiku 1914 r., podczas gdy Tandey służył z Green Howards). Zmęczony niemiecki żołnierz zawędrował pod linię ognia Tandey'a. Niemiecki żołnierz został ranny, a nawet nie próbował podnieść swojej broni. Tandey nie zdecydował się strzelać. Niemiecki żołnierz zobaczył go, obniżył swój karabin i podziękował skinieniem głowy przed odejściem w dal. Żołnierz został później zidentyfikowany jako kapral Adolf Hitler z 16 Bawarskiego Pułku Piechoty. Hitler później zobaczył raport gazety o Tandey'u i przyznanym mu VC(Krzyż Wiktorii) (w październiku 1918 r. podczas gdy służył w 5. batalionie pułku księcia Wellingtona (West Riding) Wellingtona), rozpoznał go i trzymał wycinek.
Tandey, teraz bohater wojenny, pojawił się w obrazie niosąc rannego żołnierza w Ypres, namalowanego przez włoskiego artystę Fortunino Matania, na zlecenie pułku Green Howards, . W 1937 roku Hitler zapytał dowództwo starego regimentu Tandey'a o dużą fotografie obrazu, która została przesłana. Kapitan Weidmann, adiutant Hitlera, napisał następującą odpowiedź: "Błagam, aby potwierdzić swój przyjazny dar, który został wysłany do Berlina dzięki uprzejmości dr Schwend. Führer jest naturalnie bardzo zainteresowany rzeczami związanymi z własnymi doświadczeniami wojennymi, a on był wyraźnie wzruszony, gdy pokazałem mu zdjęcie i wyjaśnił, myśli, które miałeś by fotografia była wysłana do niego. On skierował mnie, aby wysłać Ci swoje najlepsze podziękowania za prezent, który jest przyjazny, tak bogaty w pamięci. " Hitler też otrzymał kopię rejestru służby Tandey'a.
W 1938 roku, kiedy Neville Chamberlain odwiedził Hitlera w jego alpejskim dworku, Berghof, podczas dyskusji, które doprowadziły do ​​układu monachijskiego, zauważył fotografię i zapytał o nią. Hitler odpowiedział, "że ten człowiek przyszedł tak blisko mnie zabijając, że ​​myślałem, że nigdy nie powinien widzieć Niemcy, znów Opatrzność ocaliła mnie od takiego pożaru, diabelnie dokładnie jak te Angielskie chłopaki mający nas na muszce". Poprosił również Chamberlain'a by przekazał swoje najlepsze życzenia i wdzięczność Tandey'owi. Chamberlain obiecał zadzwonić do Tandey'a osobiście po jego powrocie, co zrobił.

źródło: en.wikipedia.org/wiki/Henry_Tandey

Porwania przez obcych, NOL-e i inne tego typu rzeczy. Dokument po polsku.

Jak dochodzi do samozałonu i czy ma on jakieś naukowe wytłumaczenie.

Dokument National Geographic.

Morskie potwory okiem nauki.

Nauka kontra zabobon.