Rzut oka na kilka rekordowych odkrytych dotąd planet, w tym m.in. na najstarszą, najbardziej masywną czy najmniejszą.

"Choroba Gunther - niezwykle rzadka choroba genetyczna, której objawy zapewnia pacjentowi pewne podobieństwo mitologicznego stwora. Po raz pierwszy opisał chorobę Hans Gunther niemiecki lekarz, którego nazwa została wywołana."



Trochę więcej o chorobie:
diagnosis-pl.bestmed.in.ua/przyczyny-chorb-objawy-i-leczenie/29620-gun...

" Rakieta nośna Długi Marsz 4C wyniosła z Centrum Startowego Satelitów Xichiang sondę, która aktualnie zmierza w kierunku Księżyca. Queqiao będzie towarzyszyć łazikowi, który jeszcze w tym roku zostanie wysłany na Srebrny Glob".

Wprowadzenie na orbitę: 20 maja 2018.


Sonda Queqiao będzie miała kluczowe znaczenie w misji Chang’e 4 – ponieważ łazik zostanie dostarczony na niewidoczną z perspektywy Ziemi stronę naszego naturalnego satelity, chińscy naukowcy nie będą mogli nawiązywać z nim łączności. Queqiao będzie odrywać rolę łącznika, co rozwiąże problem z komunikacją.


Źródło: Chińska Narodowa Agencja Kosmiczna



Sonda kosmiczna zostanie umieszczona na księżycowej orbicie w taki sposób, aby mogła zapewnić niemal ciągły kontakt między Ziemią a łazikiem. Chiny planują już w najbliższych miesiącach, jeszcze w tym roku, wysłać na niewidoczną stronę Księżyca lądownik z łazikiem, który rozpocznie badania w Basenie Biegun Południowy – Aitken. Jest to największy znany krater księżycowy o średnicy 2500 km i głębokości 13 km.


Mapa topograficzna basenu Biegun Południowy – Aitken, wykonana na podstawie danych uzyskanych przez sondę Kaguya – źródło: Ittiz/CC BY-SA 3.0

Aitken – krater uderzeniowy położony na niewidocznej z Ziemi stronie Księżyca. Leży na południowy wschód od krateru Heaviside i na północ od krateru Van de Graaff. Na południowy wschód od krateru Aitken leży mniejszy krater Bergstrand, a na południowym zachodzie Vertregt.



Wewnętrzna ściana Aitken jest ukształtowana tarasowo i różni się wyraźnie od południowo-zachodniej części. Wewnątrz północnej ściany znajduje się mały krater nazwany Aitken Z, który jest otoczony przez wyrzucony materiał o mniejszym albedo. Dawniej wnętrze zostało pokryte lawą, która utworzyła nową nawierzchnię o mniejszym albedo, szczególnie w południowej połowie. We wnętrzu krateru jest również kilka małych kraterów.

Krater ten leży na północnym skraju basenu Biegun Południowy Aitken, który wziął od niego nazwę.

Faza

Księżyc wykazuje zjawisko faz, gdyż nie świeci własnym światem a jedynie odbija światło słoneczne i stąd widoczna jest tylko ta jego część, którą oświetla Słońce. Powstawanie faz Księżyca. Kiedy Księżyc znajduje się pomiędzy Słońcem a Ziemią, wówczas strona zwrócona do Ziemi jest nieoświetlona. Mówimy, że Księżyc jest w nowiu. Wschodzi wraz ze Słońcem i razem z nim zachodzi. Nie można go dostrzec w blasku Słońca.

Po nowiu Księżyc zaczyna 'rosnąć', ma kształt coraz grubszego rogala, wschodzi coraz to później rano, zachodzi coraz później wieczorem. Po około tygodniu zobaczymy dokładnie połowę jego tarczy (w kształcie litery D). Jest to pierwsza kwadra. Wschodzi wówczas w południe a zachodzi o północy, gdyż linia Księżyc - Ziemia ustawiona jest wówczas pod kątem 90° do kierunku Ziemia - Słońce.

Po kolejnym tygodniu Księżyc znajduje się na niebie po przeciwnej stronie niż Słońce (jednakże, ze względu na nachylenie orbity Księżyca do płaszczyzny ekliptyki Ziemia nie przesłania Księżyca. Widzimy wówczas całą jego tarczę - Księżyc jest w pełni. Wschodzi o zachodzie Słońca, a zachodzi o jego wschodzie.

W trzecim tygodniu oświetlona część zaczyna się zmniejszać, aż ponownie oświetlona zostaje tylko jedna jego strona, tym razem lewa. Jest to trzecia kwadra. Księżyc oddalony jest od Słońca tym razem o−90°, czyli wschodzi i zachodzi 6 godzin wcześniej niż Słońce (wschód o północy, zachód w południe).
W czwartym tygodniu Księżyc 'chudnie' coraz bardziej (przybierając kształt litery C), aż po 29.53 dniach nastaje znowu nów. Minął jeden miesiąc synodyczny.

Ps.Polecam poczytać - Księżyc Ziemia..

Zwykle myśląc o kontakcie z przybyszami z kosmosu wyobrażamy sobie czasy współczesne, jednak warto się też zastanowić nad tym jak takie spotkania mogły wyglądać w starożytności. Niewykluczone, że taki pozaziemski kontakt wywołałby w ludziach prawdziwy szok kulturowy.

Przyjemnie się słucha

Radomskie Zakłady Przemysłu Skórzanego „Radoskór” - historyczny zakład przemysłowy funkcjonujący w Radomiu w latach 1959-1999.

Zakład powstał w 1959 jako przedsiębiorstwo państwowe na bazie pięciu garbarni i dwóch zakładów obuwniczych produkujących w oparciu o znacjonalizowane w 1945 przedwojenne linie produkcyjne fabryki Bata.

Przedsiębiorstwo przez 40 lat swojej działalności było jednym z większych zakładów pracy w PRL i największym producentem obuwia w kraju. Na jego potrzeby w 1970 rozpoczęto budowę na radomskim osiedlu Gołębiów uruchomionej w 1972 największej w Europie Garbarni Skór Miękkich dostarczającej surowiec dla zakładu produkcyjnego. Firma była patronem klubu sportowego RKS Radomiak, posiadała halę sportowo-widowiskową, zakładowy żłobek i przedszkole, przychodnię itp. W latach największej świetności zatrudniała 14 000 osób (dla porównania w latach 60. i 70. liczba mieszkańców Radomia wynosiła ok. 130-140 tys.).

Załamanie radzieckiego rynku zbytu i przemiany ustrojowe na przełomie lat 80. i 90. XX wieku doprowadziły do upadku fabryki. W lutym 1999 została ona postawiona w stan upadłości, a następnie zlikwidowana.

Jezioro Loch Ness każdego roku przyciąga tysiące turystów. Wielu ludzi przybywa tutaj skuszonych legendami i opowieściami o tajemniczym potworze. Pomimo licznych relacji i fotografii rzekomo przedstawiających Nessie, istnienia bestii nie udało się do dzisiaj jednoznacznie potwierdzić.

Potwór to nie jedyna atrakcja związana z tym zbiornikiem wodnym. Nad brzegiem jeziora znajduje się bardzo popularny zamek Urquhart. Obecnie malownicze ruiny stanowią doskonały punkt obserwacyjny na jezioro, i wielu próbuje dostrzec potwora właśnie z tego miejsca.

Lubię Berlin i interesuje się jego historią. Przeglądając YT natrafiłem na rozwijający się kanał. Ciekawie zwięźle i na temat, może komuś z Sadoli też podejdzie.

W 1938 roku podczas prac wykopaliskowych pod Bagdadem odkryto niewielkie gliniane naczynie, w środku którego znajdował się skorodowany miedziany walec. Eksperymenty wykazały, że obiekt ten działał jak bateria i wytwarzał prąd o niewielkim napięciu. Rzut oka na historię tego artefaktu.

Często zastanawiamy się nad tym czy gdzieś w kosmosie istnieją obce formy życia. Zwykle wyobrażamy sobie inteligentne istoty zdolne stworzyć cywilizację, jednak niewykluczone, że kosmiczne katastrofy skutecznie temu zapobiegają. Zgodnie z hipotezą neokatastrofizmu pojawienie się złożonych form życia może być opóźniane przez takie wydarzenia jak rozbłyski gamma lub uderzenia asteroid.