Słowiańskie wierzenia

Pozostałości wierzeń słowiańskich w kulturze. Miłej lektury

Baba Jaga
Postać Baby Jagi, pierwotnie prawdopodobnie ważna w słowiańskiej mitologii, przetrwała jedynie w zdegradowanej formie jako element folkloru. Występuje tam jako stara, odrażająca wiedźma (obwisłe piersi, jedna kościana noga, ślepa lub niedowidząca), mieszkająca w chatce na kurzej stopce w głębi lasu. Babie Jadze często towarzyszyły czarny kot, kruk, sowa lub wąż. Porywała błąkających się po lesie ludzi (zwłaszcza dzieci), a następnie ich mordowała i zjadała. Przypisywano jej też zsyłanie chorób i innych dolegliwości. Na końcu opowieści zazwyczaj staczała walkę z bohaterem pozytywnym i ginęła. Sporadycznie występuje w folklorze motyw łaskawej Baby Jagi, pomagającej ludziom.

Wąpierze (wampiry)
Tu chyba nie muszę opisywać co i jak.

Wiły
Południowosłowiański i ruski odpowiednik południc, mamun i rusałek. Na zachodniej Słowiańszczyźnie znane w zdegradowanej formie jako straszydła lub demony sprowadzające na ludzi obłęd. Często pojawiają się w grach typu RPG.

Wilkołaki
Tu też raczej nie muszę opisywać czym są.

Strzygi
Strzyga była istotą nieco podobną do wampira. Strzygami zostawały dusze ludzi, którzy urodzili się z dwiema duszami, dwoma sercami i podwójnym szeregiem zębów, z czego ten drugi był słabo zauważalny. Uważano także, iż strzygą jest noworodek, który urodził się z wykształconymi zębami. Gdy już rozpoznano strzygę za pierwszego życia, przepędzano ją z ludzkich siedzib. Strzygi ginęły zazwyczaj w młodym wieku, gdy jednak jedna dusza odchodziła, druga żyła dalej i aby przetrwać musiała polować. Strzyga wysysała krew, wyżerała wnętrzności i latała pod postacią sowy po nocach. Zazwyczaj poza polowaniem chodziło o zemstę za krzywdy wyrządzone podczas pierwszego żywota. Strzygi potrafiły zadowolić się przez jakiś czas także krwią zwierząt. Podobnie jak inne stwory tego typu, strzygę należało trwale unieruchomić poprzez spalenie lub powbijanie gwoździ albo pali w różne części ciała.

Mamuna
Demon z wierzeń dawnych Słowian. Dokuczała ciężarnym kobietom i położnicom, porywała lub podmieniała nowo narodzone dzieci. Podmienieniem dziecka przez mamunę tłumaczono prawdopodobnie jego niedorozwój.
Uważano, że mamuny są duszami kobiet zmarłych w ciąży lub w czasie połogu. Nie istniały jednolite wyobrażenia co do ich wyglądu. Najczęściej przedstawiano je jako stare kobiety porośnięte włosami na całym ciele bądź półkobiety-półzwierzęta.
Zabezpieczenie przed porwaniem dziecka przez mamunę stanowiła czerwona wstążeczka zawiązana na rączce niemowlęcia, czerwona czapeczka na główce oraz osłona przed światłem Księżyca.
Nadal w bardziej tradycyjnych rejonach Polski panuje przekonanie, że aby zapobiec narzuceniu na siebie złego uroku zakłada się na siebie coś czerwonego.

Bociany
Duszę przynosił ze sobą ptak, zwykle bocian – przeświadczenie to w zmodyfikowanej formie przetrwało w folklorze do dzisiaj. Dusza za życia mieszkała według najpowszechniejszego wierzenia w sercu i była utożsamiana z oddechem. Według części relacji po śmierci ponownie w formie ptaka odlatywała ona do Wyraju, co miałoby się wiązać z powszechnym obyczajem ciałopalenia.

Zomry
Zmora zwana też marą (stąd powiedzenie sen mara, Bóg wiara) – w wierzeniach słowiańskich istota półdemoniczna, dusza człowieka żyjącego lub zmarłego, która nocą męczyła śpiących, wysysając z nich krew.
Według ludowych podań zmorami zostawały dusze grzesznych niewiast, dusze ludzi skrzywdzonych, zmarłych bez spowiedzi, potępionych. Zmorami często bywały siódme córki danego małżeństwa lub osoby, którym przy chrzcie przekręcono imię, ale "zmorowatość" dotykać też mogła osoby mające zrośnięte nad oczyma brwi lub różnokolorowe oczy.

Nie było, bo moje

Wąpierze (wampiry)
Tu chyba nie muszę opisywać co i jak.

Komuś się chyba nie chciało, co?

Ale masz rację, szczególnie młodsza audiencja Sadola doskonale wie kim są wampiry. Wiedzą, że błyszczą w słońcu i zakoc🤬ją się w kobietach. To samo z wilkołakami.

Po 1 chyba widziałem już ten temat na sadolu lub podobny albo mi się przewidziało :X

Po 2 jest tego od zaj🤬ia a ty nawet 1/4 nie wymieniłeś. Choćby lokalne diabły np. Rokita, Boruta itd.

Do tego Nimfy, Rusałki, Wodniki, Licho, Czart, itd. na pół strony. Poza tym nie pozostałości. Może mniej ale dalej są obecne zwroty np.:
Do czarta!
Niech to licho!
No i w slangu modne ostatnio "boruta"

A ty się ograniczyłeś do 1,5 strony?

Nie pisałem wszystkiego, bo tego jest od groma. Napisałem tylko to o czym miałem pojęcie i z doświadczenia wiedziałem o ich istnieniu w kulturze

Wszyscy się jarają potworami z hollywoodu a sami mamy fajniejsze

skoro nie pisałeś wszystkiego, to po co wspominasz o wampirach i wilkołakach nie opisując ich? -.-

A biadolicie... Chłopak wspomniał o części postaci, a dla was mało. Jak mało to poszukaj sobie w internecie. Mnie temat zachęcił na tyle, że właśnie zamówiłem mitologię

Komuś się chyba nie chciało, co?

Ale masz rację, szczególnie młodsza audiencja Sadola doskonale wie kim są wampiry. Wiedzą, że błyszczą w słońcu i zakoc🤬ją się w kobietach. To samo z wilkołakami.

Bardzo się nie chciało, żeby nie zacząć nawet od tego, że pierwej nazywane były Upiorami, itp...

Mogę poprawić:p

Alkonost – w mitologii, folklorze rosyjskim, stworzenie o ciele ptaka i głowie pięknej kobiety. Charakteryzuje je niezwykły głos, który sprawia, że zasłyszany raz, staje się jedyną rzeczą, której pragnie się słuchać. Bywa mylona z Siriną, kolejną z postaci ludowych podań rosyjskich, mieszkanką podziemnego świata.
Alkonost składa jaja na plaży i turla je w kierunku morza. Kiedy jaja pękają, zrywa się ogromna burza, a morze staje się nieposkromione.
Imię Alkonost pochodzi od greckiej bogini Alcyone, przemienionej w zimorodka.

Baba Jaga – postać występująca w słowiańskich wierzeniach i folklorze.
Zwana również Babą Drasznicą, wówczas występuje ze smokiem. Bywa łączona z Ażi z mitologii irańskiej.
Postać Baby Jagi, pierwotnie prawdopodobnie ważna w słowiańskiej mitologii, przetrwała jedynie w zdegradowanej formie jako element folkloru. Występuje tam jako stara, odrażająca wiedźma (obwisłe piersi, jedna kościana noga, ślepa lub niedowidząca), mieszkająca w chatce na kurzej stopce w głębi lasu. Babie Jadze często towarzyszyły czarny kot, kruk, sowa lub wąż. Porywała błąkających się po lesie ludzi (zwłaszcza dzieci), a następnie ich mordowała i zjadała. Przypisywano jej też zsyłanie chorób.
Etymologię słowa jaga wywodzi się od prasłowiańskiego *(j)ęga (por. pol. jędza), oznaczającego "męka", "męczarnia", "groza", "niebezpieczny". Badacze próbują rekonstruować pierwotną funkcję Baby Jagi jako władczyni zwierząt leśnych i postać związaną ze światem zmarłych, być może zdegradowane bóstwo żeńskie lub demona. Możliwa jest także pierwotna funkcja Baby Jagi jako kapłanki odpowiedzialnej za obrzędową inicjację młodzieży (stąd motyw pożerania dzieci).


Leszy, borowy, także laskowiec, boruta – w wierzeniach słowiańskich demon lasu, jego pan i władca zwierząt w nim żyjących.
Ukazywał się pod postacią mężczyzny o nienaturalnie białej twarzy, którego wzrost zmieniał się w zależności od wysokości drzewostanu. Przyjmował także postacie zwierzęce (wilk, niedźwiedź, puchacz), lub postać wichru.
Wobec ludzi był zasadniczo neutralny, a jego usposobienie zależało od tego, jaki przejawiali stosunek wobec lasu i jego mieszkańców, bywało że wypędzał intruzów ze swojego królestwa. Mógł zaprowadzić wędrowców w głąb lasu, bądź bezpiecznie z niego wyprowadzić, wysypać dzieciom zebrane runo leśne z koszyka, uchronić przed atakiem zbójców, wydać na pastwę dzikich zwierząt lub ochronić przed nim


Albo w sumie to mi się nie chce:p

Nie pisałem wszystkiego

Właściwie to prawie nic nie napisałeś tylko przekleiłeś na żywca z Wiki.

Strzygi to mnie odwiedzają jak za długo pije, a potem przestanę.

Pozostałości wierzeń słowiańskich w kulturze. Miłej lektury

Porywała błąkających się po lesie ludzi (zwłaszcza dzieci), a następnie ich mordowała i zjadała. JE mordowała K🤬A! JE!!!

Mamy tak niesamowitą historię i kulturę o której usilnie próbujemy zapomnieć i ją zniszczyć, nawet w szkołach praktycznie w ogóle nie mówi się o naszej wspaniałej słowiańskiej mitologii, za to mitologię starożytnego Egiptu czy mitologię chrześcijańską wałkuje się ciągle. I niby w jaki sposób mamy zachować tożsamość narodową skoro wstydzimy się swojej historii? Jest to cholernie smutne. Polsko - kraju pogan, powstań z kolan.

Egipska czy grecka mitologia to po prostu taki "klasyczny" standard, bo uczy się tego połowa świata, więc my też - bo siara tego nie znać(no bez jaj, nie wiedzieć kto to był Odyseusz czy Achilles?).
A rdzenne wierzenia były przez tak długi czas tępione, że mało co z nich zostało.

Warto też zaznaczyć, że u Słowian nie było rozróżnienia na złe i dobre stworki. Demony to po prostu inna nazwa na Bożki. To tak w kwestii wyjaśnienia ;D