Micronations
Niewielkie terytorium, które deklaruje niepodległość, lecz nie jest uznawane na arenie międzynarodowej. Micronation nie są elementem międzynarodowej polityki, a ich istnienie wynika w głównej mierze z ich ignorowania przez władze poszczególnych państw. Micronation nie należy mylić z mikronacją, które to określenie w języku polskim przyjęło się wyłącznie dla "państw wirtualnych".
Oto kilka przykładów:
Sealand
Sealandia jest najmniejszym państwem na świecie. Znajduje się na platformie przeciwlotniczej Fort Roughs na Morzu Północnym. Dotrzeć tam można jedynie drogą powietrzną lub wodną.
Platforma o wymiarach 40 x 140 m z czasów II wojny światowej znajduje się 11 km od wybrzeża Harwich na wodach przybrzeżnych Suffolk we wschodniej Anglii. Sealandia powstała w 1967 r. kiedy została zajęta przez emerytowanego brytyjskiego oficera Roya Batesa, który powołując się na zapis w prawie międzynarodowym o "ziemi niczyjej" i "porzuconej własności" utworzył na opuszczonej platformie Księstwo Sealandii, a sam ogłosił się Księciem Sealandii.
Księstwo Sealandii posiada własną konstytucję, walutę narodową, flagę, godło i hymn państwowy. Wydaje paszporty oraz prawa jazdy. Początkowo platforma wykorzystywana była jako siedziba pirackiego Radia Essex. Głównym źródłem dochodów są zagraniczne serwery komputerowe, z których książę czerpie spore dochody. W styczniu 2007 Michael Bates - syn zalożyciela, wystawił Sealandię na sprzedaż za pośrednictwem hiszpańskiej agencjii nieruchomości InmoNaranja. Minimalna kwotą za jaką sprzeda swoje państwo wynosi 100 000 000 $.
Ladonia
W 1980 roku Lars Villks zbudował na tym terenie wieże z desek, zwane Nimis. Najwyższa z nim miała 15 metrów wysokości. Ponieważ jest to teren trudno dostępny, władze dowiedziały się o tym dopiero po dwóch latach. Okazało się, iż Villks postawił je bez jakiegokolwiek zezwolenia, w dodatku na terenie rezerwatu. Zażądano usunięcia konstrukcji i wypłaty odszkodowania. Próbowano też zniszczyć konstrukcje, m.in podpalono największą wieżę. Mimo to, Villks zbudował dodatkowo kamienny zamek w kształcie księgi. Zamek próbowano zniszczyć za pomocą młotów pneumatycznych. Ostatecznie ogłoszono niepodległość Ladonii, obejmującej Półwysep Kullahalvon, której władze uznały budowle za pomniki narodowe. Wybudowano też Omfalos, obelisk o wysokości 1,6 metra. Jednak słup zabrano
do Moderna Museet w Sztokholmie. Wtedy Ladonia wypowiedziała wojnę Szwecji i San Marino.
Kugelmugel
W 1971 Edwin Lipburger postawił kulisty dom na łące w Katzelsdorf koło Wiener Neustadt w Dolnej Austrii. Jednak, z uwagi na jego nietypową konstrukcję i brak stabilizacji, nie uzyskał stosownego pozwolenia na taką budowlę. Część elementów konstrukcyjnych została skonfiskowana przez lokalną żandarmerię. Ostatecznie sprawa zakończyła się procesem przed Sądem Rejonowym w Wiener Neustadt. W 1976 Lipburger ogłosił powstanie swojej niezależnej Republiki, która nie została przez nikogo uznana. W 1979 został skazany i spędził dziesięć tygodni w więzieniu. W 1982 dom przeniesiony został do wiedeńskiego Prateru, w pobliże Planetarium, gdzie stanowi jedną z atrakcji turystycznych.
Republika posiada własne logo, jest oznaczona odpowiednimi tablicami ostrzegawczymi, a w płocie z drutu kolczastego istnieje jedno przejście graniczne. Aktualnym prezydentem jest Edwin Lipburger-Kugelmugel (wielki demokratyczny przywódca rewolucyjny, jak sam się określa na tablicy przed budynkiem).
Forvik
Stuart Hill, 21 czerwca 2008 roku nie zważając na wszelką krytykę i zagrożenia ogłosił dependencję jednej z najmniejszych, szetlandzkich wysp (ok. 1 hektara powierzchni). Wyspa znana wcześniej jako Forewick Holm została przemianowana na Forvik z uwagi na jej skandynawski rodowód. W brytyjskim prawie Dependencja Korony oznacza zwierzchnictwo Zjednoczonego Królestwa, które odpowiada wyłącznie za sprawy zagraniczne i obronę. Całą resztą zajmują się niezależne parlamenty i podległe im władze lokalne. Na Forvik Stuart jest parlamentem i społeczeństwem w jednej osobie.
Stuart Hill zakładając państwo Forvik wierzy, że w ten sposób wskaże Szetlandczykom drzwi do większej autonomii, ostatecznie niepodległości.Jednak jego motywacja wydaje się być sprawą wyłącznie polityczną. Podobno miał intratną propozycjęsprzedaży swojego kraju i przemienienia go w "raj podatkowy" dla wirtualnych interesów.
Państw takich jest całkiem sporo, wybrałem kilka.
Niewielkie terytorium, które deklaruje niepodległość, lecz nie jest uznawane na arenie międzynarodowej. Micronation nie są elementem międzynarodowej polityki, a ich istnienie wynika w głównej mierze z ich ignorowania przez władze poszczególnych państw. Micronation nie należy mylić z mikronacją, które to określenie w języku polskim przyjęło się wyłącznie dla "państw wirtualnych".
Oto kilka przykładów:
Sealand
Sealandia jest najmniejszym państwem na świecie. Znajduje się na platformie przeciwlotniczej Fort Roughs na Morzu Północnym. Dotrzeć tam można jedynie drogą powietrzną lub wodną.
Platforma o wymiarach 40 x 140 m z czasów II wojny światowej znajduje się 11 km od wybrzeża Harwich na wodach przybrzeżnych Suffolk we wschodniej Anglii. Sealandia powstała w 1967 r. kiedy została zajęta przez emerytowanego brytyjskiego oficera Roya Batesa, który powołując się na zapis w prawie międzynarodowym o "ziemi niczyjej" i "porzuconej własności" utworzył na opuszczonej platformie Księstwo Sealandii, a sam ogłosił się Księciem Sealandii.
Księstwo Sealandii posiada własną konstytucję, walutę narodową, flagę, godło i hymn państwowy. Wydaje paszporty oraz prawa jazdy. Początkowo platforma wykorzystywana była jako siedziba pirackiego Radia Essex. Głównym źródłem dochodów są zagraniczne serwery komputerowe, z których książę czerpie spore dochody. W styczniu 2007 Michael Bates - syn zalożyciela, wystawił Sealandię na sprzedaż za pośrednictwem hiszpańskiej agencjii nieruchomości InmoNaranja. Minimalna kwotą za jaką sprzeda swoje państwo wynosi 100 000 000 $.
Ladonia
W 1980 roku Lars Villks zbudował na tym terenie wieże z desek, zwane Nimis. Najwyższa z nim miała 15 metrów wysokości. Ponieważ jest to teren trudno dostępny, władze dowiedziały się o tym dopiero po dwóch latach. Okazało się, iż Villks postawił je bez jakiegokolwiek zezwolenia, w dodatku na terenie rezerwatu. Zażądano usunięcia konstrukcji i wypłaty odszkodowania. Próbowano też zniszczyć konstrukcje, m.in podpalono największą wieżę. Mimo to, Villks zbudował dodatkowo kamienny zamek w kształcie księgi. Zamek próbowano zniszczyć za pomocą młotów pneumatycznych. Ostatecznie ogłoszono niepodległość Ladonii, obejmującej Półwysep Kullahalvon, której władze uznały budowle za pomniki narodowe. Wybudowano też Omfalos, obelisk o wysokości 1,6 metra. Jednak słup zabrano
do Moderna Museet w Sztokholmie. Wtedy Ladonia wypowiedziała wojnę Szwecji i San Marino.
Kugelmugel
W 1971 Edwin Lipburger postawił kulisty dom na łące w Katzelsdorf koło Wiener Neustadt w Dolnej Austrii. Jednak, z uwagi na jego nietypową konstrukcję i brak stabilizacji, nie uzyskał stosownego pozwolenia na taką budowlę. Część elementów konstrukcyjnych została skonfiskowana przez lokalną żandarmerię. Ostatecznie sprawa zakończyła się procesem przed Sądem Rejonowym w Wiener Neustadt. W 1976 Lipburger ogłosił powstanie swojej niezależnej Republiki, która nie została przez nikogo uznana. W 1979 został skazany i spędził dziesięć tygodni w więzieniu. W 1982 dom przeniesiony został do wiedeńskiego Prateru, w pobliże Planetarium, gdzie stanowi jedną z atrakcji turystycznych.
Republika posiada własne logo, jest oznaczona odpowiednimi tablicami ostrzegawczymi, a w płocie z drutu kolczastego istnieje jedno przejście graniczne. Aktualnym prezydentem jest Edwin Lipburger-Kugelmugel (wielki demokratyczny przywódca rewolucyjny, jak sam się określa na tablicy przed budynkiem).
Forvik
Stuart Hill, 21 czerwca 2008 roku nie zważając na wszelką krytykę i zagrożenia ogłosił dependencję jednej z najmniejszych, szetlandzkich wysp (ok. 1 hektara powierzchni). Wyspa znana wcześniej jako Forewick Holm została przemianowana na Forvik z uwagi na jej skandynawski rodowód. W brytyjskim prawie Dependencja Korony oznacza zwierzchnictwo Zjednoczonego Królestwa, które odpowiada wyłącznie za sprawy zagraniczne i obronę. Całą resztą zajmują się niezależne parlamenty i podległe im władze lokalne. Na Forvik Stuart jest parlamentem i społeczeństwem w jednej osobie.
Stuart Hill zakładając państwo Forvik wierzy, że w ten sposób wskaże Szetlandczykom drzwi do większej autonomii, ostatecznie niepodległości.Jednak jego motywacja wydaje się być sprawą wyłącznie polityczną. Podobno miał intratną propozycjęsprzedaży swojego kraju i przemienienia go w "raj podatkowy" dla wirtualnych interesów.
Państw takich jest całkiem sporo, wybrałem kilka.
