Krajem przywódczym tego rytualnego tańca jest Nowa Zelandia i wyżej wymieniony lud Maorysów.
Tutaj prezentuję wam ówczesnego Maorysańczyka
Wygląda groźnie co nie ?
Ale wróćmy do Haki. Najbardziej popularnym rodzajem haki jest Haka wojenna.
Hakę "wojenną" wykonuje się często w "rozkracznym" przysiadzie, na lekko ugiętych nogach. Pozycja taka eksponuje napięte mięśnie nóg oraz strefę genitalną, co jest zamierzone, niektóre gesty rąk jeszcze to akcentują. Grupa wykrzykuje sylabizując proste teksty, linia melodyczna jest bardzo uboga. Uczestnicy wykonują różne elementy choreograficzne: klaszczą rytmicznie "ręka w rękę", "ręka w udo" lub "ręka w tors", robią "srogie" miny: nadnaturalne wytrzeszczanie oczu, prezentowanie języka (w skrajnych przypadkach niektórzy potrafią zasłonić nim całą brodę), nadymanie policzków i dmuchanie, syczenie przez zęby, przyklękanie na jedno kolano, uderzanie stopami i dłońmi o ziemię, energiczne potrząsanie dłońmi. Wzrok wszystkich utkwiony jest w przeciwników
Ten rodzaj Haki jest znany już od setek lat. Historyczne ryciny wskazują, że używano broni. Przed kolonizacją używano zazwyczaj maczug ( taiaha) oraz różnego typu oszczepy. Później do ekwipunku doszły muszkiety widoczne za zdjęciu poniżej
Słowa wypowiadane podczas Haki przetłumaczone na język polski
Mogę umrzeć! Mogę umrzeć! Mogę żyć! Mogę żyć!
Mogę umrzeć! Mogę umrzeć! Mogę żyć! Mogę żyć!
Tam stoi kudłaty człowiek,
który może spowodować wschód słońca
Jeden krok do góry! Drugi krok do góry!
Jeden krok do góry! Drugi krok do góry!
Słońce wzeszło!
Hī!
Dzisiaj Haka jest uważana jako dziedzictwo kulturowe w Nowej Zelandii i jest uczona w szkołach.
Hake można zobaczyć także na meczach nowo-zelandzkiej drużyny rugby.
Robi wrażenie nieprawdaż ?
