Dwa Obrazki

Dwa obrazki dotyczące religii chrześcijańskiej, a właściwie jeden parodiujący jej znaczenie i drugi, gdzie przedstawiona jest dziwna i pokrętna logika niepokalanego poczęcia.

Obrazki nie mojego autorstwa, nie miałem zamiaru obrazić waszych uczuć religijnych. Ale i tak to zrobiłem.





źródło: 9gag

Ten komentarz został automatycznie oznaczony jako potencjalnie niewłaściwy dla osób niepełnoletnich. Zaloguj się aby go wyświetlić.

Slonx, musisz mieć strasznie nudne życie. Albo jesteś inwalidą i nie masz co z czasem robić. Normalni ludzie nie walą tyle i takich długich postów.

Ten komentarz został automatycznie oznaczony jako potencjalnie niewłaściwy dla osób niepełnoletnich. Zaloguj się aby go wyświetlić.

Ten komentarz został automatycznie oznaczony jako potencjalnie niewłaściwy dla osób niepełnoletnich. Zaloguj się aby go wyświetlić.

Slonx, musisz mieć strasznie nudne życie. Albo jesteś inwalidą i nie masz co z czasem robić. Normalni ludzie nie walą tyle i takich długich postów.

Nie narzekam na swoje życie, a napisanie posta to tylko chwila. Zresztą, na pewno nie jestem normalnym człowiekiem.

kpaxian

Nie będę komentował tego co tutaj napisałeś masz prawo mieć swoje zdanie.
Problem który tu poruszamy jest stary jak ludzkość. Nie my pierwsi prowadzimy podobne dywagacje. Warto spojrzeć na istniejący już dorobek myślowy w tej kwestii co uchroniłoby nas przed podobnymi do twoich komentarzami. Dodam kilka cytatów z książki "Judasza dziennik intymny" Henryka Pansa

Twierdzenie, że Bóg jest, podobnie twierdzenie, że Boga nie ma, trzeba przyjąć bez dowodu, albo odrzucić bez dowodu; są one równoprawne i alternatywne, tertium non datur *1.

Brak Boga lub raczej zaprzeczenie jego bytu jest cieniem, w którym przebywanie przynosi ulgę pozorną, gdyż wydaje się nam wtedy, że zyskaliśmy duchową swobodę absolutną, z która możemy robić, co nam się podoba, wolni od ustawicznej troski, czy coś podoba się Bogu czy nie. A pragnienie wolności zupełnej jest tak silne, jak lęk przed nią, bo my dążąc do niej, boimy się samotności, którą ona niesie. Nie ma straszniejszej rzeczy, niż pustka dokoła nas i nad nami, jeśli potrafimy to sobie uprzytomnić. (...) Dopiero z Bogiem, obojętnie jak go sobie wyobraża (człowiek) i w jakim stosunku do niego pozostaje, byleby uznawał, że jest, człowiek nie czuje się samotny. Bóg zatem, to ucieczka od samotności. Nic więcej rozsądnego nie możemy o nim powiedzieć.

O tym drugim świecie (wewnętrznym, pozagrobowym) nic zgoła wiedzieć nie mogę, chociaż to nie wyklucza jego istnienia. Dosyć wątpliwym, ale jednak dowodem na to mogą być moje myśli, które aczkolwiek wypływające z materii jednak są niematerialne. Nawet jeżeli w moim mózgu zachodzą jakieś zdarzenia, które objawiają się jako myśl, sama myśl przez to nie nabiera materialnego charakteru, jednakże ona istnieje w świecie materialnym, jest jego cząstką a jednocześnie do niego nie należy, nie da się zmierzyć, ani zważyć, nikt po za mną nie może jej doświadczyć, co najwyżej może przyjąć jej opis słowny jako główny i jedyny dowód jej istnienia. Nie wdając się w głębsze dociekania nad tym zdumiewającym zjawiskiem, które jednocześnie należy i nie należy do świata materialnego, mam prawo przypuszczać, że poza myślą moją oraz innych ludzi istnieje coś jeszcze, na przykład Bóg niepoznawalny ale wyobrażalny, istniejący choć niematerialny.

*1 Tertium non datur - nic trzeciego nie zostało dane.

Trochę przydługie ale warto rzucić okiem.

Slonx - pełna zgoda.

Zresztą, na pewno nie jestem normalnym człowiekiem.

Czym odbiegasz od tego, co jest przyjęte za normalne?

Ten komentarz został automatycznie oznaczony jako potencjalnie niewłaściwy dla osób niepełnoletnich. Zaloguj się aby go wyświetlić.

Przeczytałem komentarze i najbardziej zauważalna jak zazwyczaj w takich rozmowach jest pewna abstrakcja.
Otóż jak ktoś podaje jakąś myśl (nazwać to faktem było by na wyrost) potwierdzającą teorię boga to jej zasadność nie jest kwestionowana a twierdzenia przeciwne trzeba udowodnić a w odwrotnym przypadku kiedy przytaczane są twierdzenia przeciw religii to trzeba udowodnić te twierdzenia a jego wiarygodność z góry jest zakwestionowana.

Na zasadzie:

A: Bóg istnieje
B: Nie prawda...
A: Udowodnij to

B: Boga nie ma
A: Udowodnij to

Osobiście nie jestem wierzący jednak podziwiam i trochę zazdroszczę ludziom którzy szczerze wierzą ponieważ to ułatwia życie i łatwiej jest odnaleźć miejsce dla siebie w tym świecie i nie ma tu znaczenia w jakiego boga się wierzy. Sam fakt wiary w kogoś wszechmocnego który nami kieruje zwalnia nas w dużym stopniu z odpowiedzialności przyczynowo skutkowej i odpowiedzialności za nasz własny los. Wystarczy, żyć zgodnie z tym co wszechmocny przykazał a reszta to już wola boga....