Z niedawnych badań wynika, że muzyka popularna jest coraz smutniejsza. Analizie poddano setki tysięcy utworów z topowych list przebojów. Narastający smutek i gniew w piosenkach na przestrzeni lat zauważalny jest nie tylko w warstwie tekstowej, ale też muzycznej.
Dlaczego muzyka jest coraz smutniejsza?
0
3
Deprawacja społeczeństwa, szczególnie młodzieży, chore ideologie i wmawianie, że zaburzenia psychiczne są ok, próby rozwiązywania wyimaginowanych problemów... można wymieniać długo. Wielu młodych ludzi ma teraz depresję z tego powodu toteż taka "muzyka" ma branie - w ten sposób ci nieszczęśnicy mogą próbować ściągnąć na siebie uwagę w mediach społecznościowych. Tak to widzę.
Nie oglądam, ale odpisze. Cała kultura od początku lat '90 nastawiona jest na katastrofizm. Dużo lepiej to widać w Hollywood. Lata '80 to była ostatnia dekada afirmacji życia, chociaż już pojawiał się defetyzm. Filmy były jeszcze wypełnione nadzieją, przygodą i nowymi odkryciami. Zachęcały do sięgania po nieznane. Lata '90 to początek kina katastroficznego a jego rozkwit przypadł na pierwsze lata nowego milenium. Teraz mamy globalne ocipienie i srowidy. Po co to całe gówno socjotechniczne? Nie wiem, ale faktem jest że zastraszonymi ludźmi łatwiej jest sterować i łatwiej ich podporządkować.
podpis użytkownika
Kto rządzi przeszłością, w tego rękach jest przyszłość; kto rządzi teraźniejszością, w tego rękach jest przeszłość.
Siriuz napisał/a:
Nie oglądam, ale odpisze. Cała kultura od początku lat '90 nastawiona jest na katastrofizm. Dużo lepiej to widać w Hollywood. Lata '80 to była ostatnia dekada afirmacji życia, chociaż już pojawiał się defetyzm. Filmy były jeszcze wypełnione nadzieją, przygodą i nowymi odkryciami. Zachęcały do sięgania po nieznane. Lata '90 to początek kina katastroficznego a jego rozkwit przypadł na pierwsze lata nowego milenium. Teraz mamy globalne ocipienie i srowidy. Po co to całe gówno socjotechniczne? Nie wiem, ale faktem jest że zastraszonymi ludźmi łatwiej jest sterować i łatwiej ich podporządkować.
Po pierwsze filmy katastroficzne to nisza kinematografii, po drugie jak najbardziej jest tam afirmacja życia bo zazwyczaj jest to zakończona sukcesem walka o przetrwanie . Obejrzyj sobie mechaniczną pomarańczę z 71 roku albo posłuchaj punka z lat 70 albo post punka z 80 ...faktycznie aż kipią optymizmem
Cała ta teoria z dupy wzięta
podpis użytkownika
czarna fortuna