Cosmic-Ray Extremely Distributed Observatory (CREDO) (ang.) Ekstremalnie rozproszone obserwatorium promieniowania kosmicznego (pol.)
– projekt naukowy zainicjowany z końcem sierpnia 2016 roku przez polskich naukowców z Instytutu Fizyki Jądrowej PAN w Krakowie ( Do projektu włączyli się również naukowcy z Czech, Słowacji oraz Węgier ) którego celem jest detekcja promieniowania kosmicznego oraz poszukiwanie ciemnej materii. Ma on na celu zaangażowanie jak największej ilości osób w budowę globalnego systemu detektorów promieniowania kosmicznego. Dzięki światłoczułej matrycy i modułowi GPS smartfon najlepiej sprawdza się w roli detektora docierających cząstek z kosmosu.
Aplikacja Credo
Użytkownik musi zainstalować aplikacje która przemieni jego telefon w detektor promieniowania kosmicznego, podłączyć do ładowarki i ułożyć go poziomo np. położyć na stole lub nocnej szafce. Ważne, też by kamery tego urządzenia były dobrze zasłonięte, np. kawałkiem czarnej taśmy klejącej, a powiadomienia sygnalizowane miganiem diod wyłączone. Jeżeli przez światłoczułą matrycę w telefonie przeleci cząstka promieniowania, pobudzi ona kilka pikseli, co zostanie zauważone przez program, który wyśle informację do serwera. Dzięki modułowi GPS będzie wiadomo również, gdzie i kiedy zdarzenie miało miejsce.
Wszystkie dane z tysięcy smartfonów zostaną następnie razem przeanalizowane w Akademickim Centrum Komputerowym Cyfronet AGH. które na bieżąco będzie informować o postępach w poszukiwaniu w poszukiwaniu oznak wysokoenergetycznych cząstek.
Aplikacja jest wciąż w trakcie testów i może nie dawać oczekiwanych wyników na niektórych urządzeniach mobilnych.
Podgląd zgromadzonych danych
Wszystkie zarejestrowane przez smartfony ślady cząstek przetrzymywane są na dedykowanej stronie internetowej. na której prowadzone są statystyki oraz wirtualne osiągnięcia wprowadzające elementy grywalizacji między użytkownikami. Ich wielkość i kształt zależy od rodzaju i energii schwytanej cząstki oraz od kierunku, z którego nadleciała.
Projekt CREDO nie ogranicza się do badań astrofizycznych. Gdyby udało się skonstruować globalną sieć detektorów promieniowania kosmicznego, można by prowadzić również badania geofizyczne. Autorzy projektu chcą np. zweryfikować hipotezę o istnieniu związku pomiędzy zmianami natężenia promieniowania kosmicznego a trzęsieniami ziemi.
Poniżej kilka przykładowych cząsteczek złapanych przez apke:
