Rosyjscy motocykliści, sztuk dwie, najwyraźniej się nudzą. Może nie jest takie sadystyczne ale nie zaszkodzi obejrzeć.



Być może zobaczymy ich jeszcze tutaj

Swoją drogą ciekawe co ruscy tu podają, a co sadolowi experci o tym sądzą?



Wrzucam, bo ciekawe

źrodl

Otóż sądzę, iż historia mego pradziadka jest odpowiednia dla tego portalu jak i jego czytelników. Postaram się przedstawić tę historię jak najlepiej tylko potrafię i umiem. Za wszelkie ewentualne błędy przepraszam.

Historię tę zasłyszałem od mego brata ciotecznego, który wypytywał mą babkę, dopiero po takim sznurku dane mi było ją usłyszeć przy piwku. Nie wiem ile z tego to prawda, a ile ktoś dodał wiadomo. Jednakże szkielet jakiś musi być prawdziwy. Więc mój przodek był wielce przeciwny rosjanom(specjalnie z małej), jak i komuchom. Działał niejako aktywnie przeciw nim, a takie działanie zawsze nagradzane było szeroko rozumianą wysyłką do obóz kilkuletnich czy nawet śmiercią w jego czasach. Gdy został złapany, został wpierw porządnie przekatowany przez ubeków, a wtem nagrodzony zsyłką na Sybir. Podczas przesłuchania nie dał z siebie żadnej pary z ust co zaowocowało kilkoma porządnymi uszkodzeniami i omawianą wysyłką na Syberię. Był tam trzymany dobrych kilka lat, dokładnej liczby nie jestem w stanie podać. Aczkolwiek i tam trzymał gębę krótko. Podobno wręcz nie odzywał się żadnym słowem. Czy było to spowodowane umyślnie czy też zamknął się w sobie, nie wiem. Mogę jedynie się domyślać. Wreszcie po kilku latach roboty i zapoznania się bliżej z metodami torturowania bolszewików został zwolniony z owego obozu. Ale jak to bywa, podróż koleją jest tylko jednostronna. Z tego powodu wracać musiał o własnych siłach, głównie podróżując na pieszo. Podróż wszak zajęła mu sporo czasu, aczkolwiek wreszcie dotarł do rodzinnego Miasta Trybunałów, tudzież Piotrkowa Trybunalskiego. Znalazłszy się tam problemem już nie były urazy cielesne, jednakże to że wciąż nie wydał ze swych ust żadnego słowa. Dopóty, dopóki... nie napił się wódki. Ot takiego miałem pradziadka, człowiek nie do zdarcia o jakich ciężkich w dzisiejszych czasach.

Mam nadzieję, że historia nie jest przydługa i czytało się ją wam przyjemne, a i końcowa anegdota była dla was zabawna. Pozdrawiam w tenże słoneczny dzień sadistikowicze.

POlszewiki jadą, jadą...

..

W Rosji nie przeżyjesz

Reportaż o ulicznej zadymie u wiadomo kogo

Z góry przepraszam za brak tłumaczenia tego o czym reporterka nap🤬la w programie, aczkolwiek moje skromne 3 lata nauki tego języka nie pomogły mi w zrozumieniu chociażby o czym gada, bo gada za szybko jak każda baba wypuszczona z kuchni.
Źródło - /watch?v=dfqAlW9C2S4

A więc moi mili sadole i sadolki ! Kolejny temat z działu radzieckiej technologi !

Na początek mała zagadka. Co to jest: nie ma kół, może poruszać się praktycznie w każdym terenie i jest ostatnim pojazdem, pod który chciałbyś wpaść? Oto prototyp radzieckiego transportera z nietypowym napędem.

Patrząc na ZIŁ-a 4904, można odnieść wrażenie, że został zaprojektowany przez Papcia Chmiela. W rzeczywistości jest dziełem radzieckich inżynierów, odnalezionym wśród innych prototypów na wojskowym złomowisku.

Pojazd zbudowano w 1972 r. ZIŁ 4904 to największy znany transporter z napędem śrubowym, który może przewozić ładunki o masie do 2,5 tony. Zamiast kół czy gąsienic ma dwie gigantyczne śruby. Metalowe walce, obracając się, sprawiają, że gwinty śrub „wkręcają” się w podłoże i posuwają pojazd do przodu. Podobny mechanizm stosuje się w podajnikach ślimakowych, używanych do przenoszenia materiałów sypkich.

Dlaczego te niesamowite transportery pozostały w fazie projektów? Nie wiadomo. Powstało tylko kilka egzemplarzy łazików z napędem śrubowym. Wydaje się, że dla wojska byłyby idealnym rozwiązaniem. Nawet pojazdy z gąsienicami nie radzą sobie tak dobrze na pustyni, bagnach czy w głębokim śniegu.








I mniejszy brat naszego bohatera.O nim coś na sadolu było.


A jak było i o tym to chyba admini wiedzą co zrobić

W sumie ? to ciekawy materiał na harda by był gdyby ktoś pod to wpadł

BM-30 Smiercz (ros. БМ-30 Смерч, kod GRAU 9K58) – rosyjski system artylerii rakietowej kalibru 300 mm przeznaczony dla samodzielnych brygad artylerii frontowej. Produkowany przez zakłady SPŁAW z Tuły.

Prace nad BM-30 rozpoczęto pod koniec lat 70. XX w. Przyspieszyło je wprowadzenie na uzbrojenie US Army systemu M270 MLRS. Początkowo planowano, że podstawą systemu stanie się wyrzutnia szesnastoprowadnicowa, ale ostatecznie ograniczono się do wyrzutni dwunastoprowadnicowej. Została ona umieszczona na największym produkowanym ówcześnie kołowym nośniku samobieżnym – samochodzie MAZ-543M. Wyrzutnia otrzymała oznaczenie GRAU 9A52. Z wyrzutniami współpracują wozy transportowo-załadowcze 9T234A przewożące 12 pocisków.

Dla systemu 9K58 skonstruowano szereg pocisków rakietowych. Mają one podobnie jak wcześniejsze rakiety systemów BM-21 Grad i BM-27 Uragan kombinowaną stabilizację aerodynamiczno-obrotową. Dodatkowo rakiety są wyposażone w prosty układ korekcji trajektorii lotu, dzięki któremu rozrzut jest nie większy niż 0,21% zasięgu. Stosowane są pociski następujących typów:

9M55F – z oddzielającą się głowicą penetrująco-burzącą 9N150 zawierającą 92,5 kg materiału wybuchowego
9M55K – z kasetową głowicą 9N139 zawierającą 72 odłamkowo-burzące pociski 9N235 o masie 1,81 kg każdy
9M55K1 – z kasetową głowicą 9N152 zawierającą pięć samonaprowadzających się podpocisków przeciwpancernych Motiw-3M
9M55K4 – z kasetową głowicą przenoszącą 25 min przeciwpancernych PTM-3M
?? – z kasetową głowicą przenoszącą podpociski paliwowo-powietrzne
?? – z kasetową głowicą zawierającą 646 podpocisków przeciwpancernych
?? – z kasetową głowica zawierającą miny przeciwpiechotne
?? – z głowicą dymną

Pociski te mają zasięg ok. 70 km. W 1998 roku ujawniono istnienie zmodernizowanych pocisków rakietowych, które przy niezmienionej masie maja zasięg zwiększony do 90 km.

Testy 9A52 rozpoczęto w 1986 roku. Wersja seryjna oznaczona jako 9A52-1 trafiła do uzbrojenia w 1989 roku. Poza armią Federacji Rosyjskiej 9K58 w wersji eksportowej został zakupiony przez armie Indii (38 wyrzutni) Kuwejtu (27 wyrzutni) i Zjednoczonych Emiratów Arabskich (6 wyrzutni).

Dane Techniczne


Kaliber: 300 mm
Liczba prowadnic: 12
Masa: 43,7 t
Długość: 12,37 m
Szerokość: 3,05 m
Wysokość: 3,05 m
Moc silnika: 390 kW
Zasięg: 850 km
Prędkość maksymalna 60 km/h
Załoga: 4 osoby









wikipedia

2B1 Oka, radziecki moździerz kal. 420 mm i masie bojowej 55 t z 1957 r. Załoga liczyła 7 osób. Zmodyfikowane podwozie czołgu T-10 zapewniało zasięg drogowy 220 km przy prędkości 30 km/godz. 2B1 strzelało wyłącznie granatami jądrowymi o zasięgu 25 i 50 (z dodatkowym napędem rakietowym) km i mocy kilku-kilkunastu kt. Możliwy był 1 strzał co 5 minut. Powstały tylko 4 sztuki pokazane na paradzie w Moskwie w 1957. Zachodni eksperci wzięli je za atrapy.



Mój pierwszy ...



[/b]

szukałem po komentarzach na jewtube co to za film... i c🤬ja się dowiedziałem, same europejsko-rosyjskie boje kto miał lepszy sprzęt podczas II wś.

ogólnie... polecam oglądać od początku dla niecierpliwych akcja zaczyna się 1:01

*******************************
SPOILER ALERT

Przynajmniej umarli szczęśliwi