... w tych poj🤬ych czasach. Siedzę sobie dzisiaj przy zimnym piwerku ze znajomym i p🤬limy jak to odj🤬o ludziom, te wszystkie FB tęcze, małżeństwa dla pedałów etc. A znajomy mówi (ma syna 17 letniego):

- My wprowadziliśmy zapobiegawczą metodę trzech kroków.
- ?
- Pierwszy krok, rok temu na szesnastkę dostał prenumeratę Playboya. Ma ją do dzisiaj. A od kiedy ma laskę, dostaje zwrot raz w miesiącu za rachunek w restauracji.
- A trzeci?
- Jak z nią do domu przychodzi to Gośka zawsze mnie wyciąga na miasto... i zostawia przez przypadek gumki w koszyku na klucze.

K🤬a mądre. Chyba też tak zrobię.

...a wyszło jak zwykle

Syn pyta ojca

- Tato, ile w życiu kosztowało cię małżeństwo?

- Nie wiem synu, wciąż płacę.

Zainspirowany cytowaną poniżej wypowiedzią postanowiłem podzielić się historyjką z lat 90.

Słowa klucze i heja, rozprawka dookoła tych samych utartych schematów. Uznasz, że wiersz może mieć inne przesłanie? Może ma drugie albo trzecie dno? Kolejne znaczenie? Albo Ty postrzegasz go inaczej bo k🤬a masz takie prawo? Albo chcesz podyskutować, poznać różne opinie i punkty widzenia? To cie k🤬a nawet sam nauczyciel wyśmieje przy całej klasie. Pała, albo 2- za chęci, trzeba było pisać wedle schematu jak każdy lemming.

Mój znajomy z liceum miał inne nazwisko niż ojciec. No i była taka sytuacja, że zinterpretował wiersz, praca na 2 strony, dostał pałę z komentarzem "kompletny brak zrozumienia przesłania autora".

Ponieważ chłopak miał swoje za kołnierzem, przy okazji "wezwania rodziców do dyrekcji" ojciec poprosił, żeby w gabinecie dyrektora stawiła się też nauczycielka języka polskiego, ponieważ zamierza podać w wątpliwość jej kompetencje.

Rozmowa o przewinieniach typu petarda w toalecie - standardowo. A potem przyszła kolej na polonistkę. Zaproszono ją do pokoju, wchodzi cała w nastroju bojowym i pyta, o co chodzi. Ojciec znajomego na to wyciąga tę pracę domową z interpretacją wiersza i wywiązuje się mniej więcej taki dialog:

[O]jciec: Chciałbym prosić o zmianę tej niesprawiedliwie wystawionej oceny.

[P]olonistka: To ja tu jestem od oceniania, poza tym pański syn źle zinterpretował wiersz.

[O]: Proszę pani, mój syn napisał interpretację co najmniej na 4. Na piątkę to może nie, bo jeden wers rzeczywiście ma nieco inną wymowę.

[P]: Proszę pana, ja skończyłam studia podyplomowe z literaturoznawstwa, pisałam pracę magisterską o interpretacji poezji, a pan?

[O]: Nie...

[P]: ... To ja panu wytłumaczę (tutaj długi wywód na temat co podmiot liryczny, kogo podmiot liryczny, dlaczego podmiot liryczny - i ogólnie cały stek lirycznego p🤬lenia).

[P]: Czy teraz pan rozumie?

[O]: Mogę pani coś pokazać?

[P]: Proszę bardzo.

Ojciec kolegi wyciąga sfatygowaną kartkę papieru złożoną na cztery i w milczeniu daje do wglądu. Była to kopia wniosku do Związku Literatów Polskich o rejestrację pseudonimu artystycznego, pod którym został wydany między innymi tomik poezji zawierający rzeczony wiersz.

[P]: ...

Siedzi brat z bratem w domu. Nudy straszne. Po mieszkaniu biega kilkuletni syn. Odzywa się brat:
- Jak tak dalej będzie to przyjdzie zgłupieć od tych nudów.
W tym momencie dzwonek do drzwi.
Syn:
- Tata, otwórz, ZGŁUPIEĆ przyszedł.

Zasłyszane w zaprzyjaźnionym warsztacie samochodowym. Ojciec motywuje młodego słowami:

-Żebym wiedział, że mi się taki kretyn urodzi, spuściłbym się na tory toby przynajmniej sperma nieco świata zwiedziła.

Kozy będą zazdrosne.


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
jak było to

Dlaczego w pierwszej klasie nikt nie bije małego Cygana?

Bo jego ojciec chodzi do szóstej.

Ojciec mi zawsze powtarzał: "Ogień zwalczaj ogniem"

Myślałem że to mądre, ale potem wyj🤬i go ze straży pożarnej.

Ciężkie życie ojca na starość...