-Mamo, no weź no.
-Nie. Skrócę Ci te spodnie bo będzie brzydko wyglądało.
-No nie skracaj, będę je podwijał i będzie ok.
-Zobaczysz skrócę je będzie lepiej, jeszcze mi za to podziękujesz.
-Może przestaniesz się wtrącać w moje życie?!
-A może weź w końcu wyp🤬alaj z tego domu?! 34 lata i tylko siedzisz cały czas przy tym p🤬lonym komputerze! I jeszcze praca za minimalną! Tak twoim zdaniem wygląda życie? Wp🤬lanie chrupek od 15 do 24 bez odchodzenia od kompa? J🤬y nieudacznik. Moje koleżanki już dawno mają wnuki, a ty jedyny raz kiedy byłeś w kobiecie to we mnie przed porodem! Wstydzę się Ciebie, słyszysz!
-No dobra, to skróć jednak te spodnie.

Własne.
Mam skróciła za dużo i musiałem te spodnie wyrzucić.

Rozmowa Matki z Córką(na okolo 6 letnią) podczas spaceru, usłyszana idąc z punktu A do punktu B.

M: Tylko pamiętaj żeby posprzątać ten bałagan w pokoju jak wrócimy
C: Już go nie zobaczysz.
M: Czyli posprzątasz?
C: *z kamienną miną* nie, wydłubie Ci oczy.
M: *zonk*

Młoda dziewczyna przerażona wielkością swojej pochwy udała się do matki po radę:
- Mamo, co ja mam z tym zrobić? Kiedy Henryk się ze mną ożeni i odkryje prawdę to natychmiast zażąda rozwodu.
- Córciu, niestety to u nas rodzinne, ale nie martw się i zrób to co ja, gdy wychodziłam za twojego ojca. Udaj się do sklepu, kup trochę surowej wątróbki i upchaj ją do środka. Twój przyszły mąż nie poczuje żadnej różnicy.
Więc dziewczyna zrobiła tak jak poradziła jej matka. Po udanej nocy poślubnej i ośmiogodzinnym seksie, świeżo upieczona żona budzi się, ale jej męża nie ma obok. Jest tylko liścik zostawiony na jej poduszce:

"Najdroższa,

Na samą myśl, że czekałem rok, aby skonsumować nasz związek moje serce bije tak mocno, że boję się, że Cię obudzę. Jedynym powodem, dla którego nie ma mnie teraz przy Tobie jest fakt, że jestem w pracy, aby zarobić na wspaniały dom z ogródkiem, w którym wychowamy nasze dzieci. Lecz, gdy wybije godzina 17 wrócę do domu na skrzydłach miłości, aby znów być w Twych ramionach.

Twój kochający mąż, Henryk.

PS Twoja c🤬a jest w zlewie."

Kawał zaj🤬y i przetłumaczony z serialu "Curb Your Enthusiasm", sezon 7, odcinek 9.

Przychodzi córka do matki i mówi:
-Mamo, mamo, znowu jestem w ciąży! Coś musi być w powietrzu!
-Tak k🤬o, twoje nogi.

Nie ma takiego wygrywania

Serwus. Jest to jeden z wielu filmów, który rozbawia mnie i zadziwia jednocześnie. Rozbawia poziomem tej rodziny, a z drugiej strony zadziwia... tym samym. Zresztą... To murzyny, a z racji, że to Texas, to pewnie chciały się poczuć szeryfami in the state.
12:00 - syn murzyn rzuca się na funkcjonariusza - tym samym rozpętał małe piekiełko.

Końca historii nie znam, ale trzeba przyznać, że matkę to mają zajebistą.

- Mamo, mamo!
- Co, synku?
- W moim łóżku jest potwór!
- Co żeś sobie z dyskoteki przyprowadził, to masz...

Do tramwaju wchodzi matka z dzieckiem. Dziecko to około 12-13 letni, bardzo gruby chłopiec. Aparycja kochanego pączusia. Na pierwszy rzut oka chciałoby się ucałować te tłuściutkie poliki i dać batonika. Chłopiec wchodzi pierwszy, matka za nim. Chłopiec ma w ręku parasolkę. Pączek: "Musze rozładować gniew" - mówi i zmierza w stronę motorniczego. Matka ledwo za nim biegnie. Chłopiec dochodzi do początku tramwaju i z całym impetem uderza dwa razy parasolką o kasownik. Matka: "co Ty wyprawiasz?!". Pączek (bardzo spokojnym i przemądrzałym tonem): "Muszę rozładować złe emocje". Matka: "Ale to nie jest sposób na wyładowanie gniewu, nie będę płacić jak coś zniszczysz!". Pączek: "Ja działam pod wpływem silnego wzburzenia, z tego co wiem jest to w polskim prawie okoliczność łagodząca" (dumny i blady spogląda na pasażerów). Na siedzeniu obok kasownika siedzi bardzo stary mężczyzna. W zasadzie skóra i kości, siwe włosy. Ubrany jest w mundur wojskowy, do którego przyczepione są liczne odznaczenia. Prawdopodobnie jakiś kombatant. Starszy mężczyzna z przerażeniem patrzy na chłopca i z dezaprobatą, a w zasadzie z dezaprobatą i niedowierzaniem kiwa głową. Ma zaszklone oczy. Chłopiec uderza dwa razy parasolką o swoją otwartą dłoń, wymierza parasolkę w staruszka i mówi: "i co Pan tak kiwa? nie widział Pan podenerwowania?" Starszy Pan" "ale nie można niszczyć tramwaju, ktoś go zbudował, Twoja mama płaci za niego podatki". Pączek: "a wie Pan gdzie ja to mam, jak jestem podenerwowany?" Nagle pączek dostaje otwartą dłonią w buzie od matki, po małym, krótkim "ała", zaczyna płakać, a w zasadzie dusić się od płaczu, chlipać, nie może nabrać powietrza. Starszy Pan ma oczy jak koła. Ja zbieram język z podłogi. A matka do chłopca: "Uważaj bo jak ja zacznę rozładowywać gniew, to będziesz biegł za tramwajem z parasolką w...".

Chłopiec, lat ok.2.5, biegnie korytarzem i wywraca się.

Moja koleżanka: oj, uważaj
Mama chłopca: Niech się Pani nie przejmuje, On ma tendencje samobójcze.

Dziś, własne