Kolejny temat w stylu "Sadistic uczy i bawi". Przystąpmy do lekcji...


Nihon-tō oznacza tyle co "japoński miecz". Odnosi się to jedynie do mieczy, które sami Japończycy uważają za japońskie. Muszę być one wykute według tradycyjnych technologii. Miecze produkowane masowo oraz repliki nie posiadają miana Nihon-tō. Ten tradycyjny oręż dzielimy na:
Daitō
Tsurugi
Kodachi
Ō-dachi
Shōtō

Taka mała ciekawostka: W czasie II Wojny Światowej władze Japonii wydały dekret, na mocy którego broń tego rodzaju zostanie skonfiskowana i zniszczona przez władze Japonii. Oznacza to tyle, że jeśli przyjechałbyś ze swoim Nihon-tō, to żółtki Ci go zap🤬lą i zniszczą, a Ty nie otrzymasz z tego żadnych pieniędzy.


Ō-dachi, po polsku "wielki miecz". Broń japońska mająca co najmniej 90 centymetrową głownię. Ze względu na swe potężne rozmiary była trudno do wytworzenia i zahartowania. Zazwyczaj pracowała nad nią grupa kowali i ich pomocnicy. W przeciwieństwie do innych japońskich broni, Ō-dachi było unier🤬amiane, a następnie szlifowane.
Broń tą dawano świątyniom w prezencie dla bóstw, umieszczając na niej modlitwy, no i oczywiście posługiwano nią się w walce. Ze względu na swą wielkość Ō-dachi niesiono na 2 sposoby- na plecach, co utrudniało dobycie lub opartą na ramieniu. Był to też świetny pokaz umiejętności twórców. Zainteresowanie wojenne Ō-dachi spadło po ostatniej bitwie okresu Sengoku (1615 r.). Obecnie produkuje się je na prośbę świątyń shintoickich.

Największy istniejący współcześnie Ō-dachi został wykuty w XV w. i mierzy 3,7 metra, z czego 2,2 to sama głowia.

Wśród Ō-dachi wyróżniamy 2 podtypy:
No-dachi- służący do walki w otwartym polu, o wymiarach co najmniej 120 cm. (łącznie z rękojeścią).
Zanbatō- broń mierząca koło 2,5 metra, walczono nią zarówno na koniach jak i w polu.

No-dachi

Zanbatō



Daitō, na nasz ojczysty "długi miecz", kategoria mieczy, których głownia sięga ponad 2 shacku (60 cm.). Do Daitō zaliczamy sławną katanę, tachi oraz sakabatō.
Daitō wraz Shōtō tworzą parę mieczy daishō, która w okresie Edo była znakiem rozpoznawczym żółtych szlachciców- samurajów.

Katana- w skrócie, broń dosyć droga. Jednosieczna o wygiętym do góry i zaokrąglonym ostrzu lub ściętym strzychu. Jelec w kształcie bogato zdobionej gardy, rękojeść drewniana, bądź miedziana oplątana jedwabiem lub (tradycyjnie) specjalnie preparowaną skórą rekina.


Sakabatō- fikcyjna wersja japońskiej katany, o tnącej wewnętrznej krzywiźnie głowni, jak w przypadku sławnego kukri. Broń podobna opisowi Sakabatō znajduje się w Korei, w Królewskim Pałacu Deoksu. Broń ta jest opisywana jako "broń pacyfisty", podobno służąca do obrony, a w ostateczności do zabijania.


Tachi- długi miecz, od katany różni się długością (dłuższy), większym zakrzywieniem, oraz okolicznościach w jakich samuraje go dozbrajali. Tachi był używany podczas walki w zbroi, natomiast katana używana w strojach domowych czy ceremonialnych. Japończycy używali tachi od VII w. aż do końca XIX w.


Jeśli komuś przypadnie do gustu, chętnie rozwinę wpis w komentarzu (Tsurugi, Kodachi i Shōtō)

= wtf? Przyznam, może się domyślić na jakiej zasadzie to robi. Lecz akcje w niektórych momentach są co najmniej zacne

Piesek - u nas słodki, w Azji słodko-kwaśny.

czego te skośne nie wymyślą ...

albo miał w tym inny cel

Kolejny wynalazek, który nie będzie zbyt popularny w Polsce, a bez którego świat nie mógłby dalej istnieć.

Taka lepsza wersja tego w skrócie:

ale spoko te czikulinki

W Azji Południowo-Wschodniej, a konkretnie w Tajlandii, „wirus” podobny do HIV znaleziono wśród ludzi, którzy nie są zainfekowani HIV. Ci zakażeni mają rozstrojony system odpornościowy. Urzędnicy ds. zdrowia mówią, że ten nowy „wirus” HIV nie jest zakaźny, a zatem aż prosi się o pytanie: w jaki sposób ci ludzie zapadli na nową odmianę AIDS?

Ta infekcja nie rozprzestrzenia się w taki sam sposób, jak AIDS – uważa dr Sarah Browne, naukowiec z The National Institutes of Health (NIH) National Institute of Allergy and Infectious Diseases. Browne kierowała zespołem badawczym w Tajlandii i na Tajwanie, gdzie po raz pierwszy odkryto przypadki nowych zachorowań.

Choroba zdaje się być skierowana przeciwko ludziom o azjatyckim pochodzeniu, nawet tym, którzy mieszkają w USA.

Browne doszła do wniosku, że nowa forma wirusa powoduje, że ci zakażeni wytwarzają auto-antyciała, które blokują interferon-gamma, sygnał chemiczny, który pomaga ciału ludzkiemu w zwalczaniu infekcji. Nowa forma wirusa bierze sobie za cel ten właśnie impuls chemiczny i sprawia, że ofiara jest niezdolna do zwalczania infekcji – taka osoba staje się bezbronna w obliczu rozwijania się śmiertelnych chorób nawet wywoływanych przez zwyczajne zimno.

Browne reklamuje ten nowy typ wirusa jako “fazę dorosłą”, ponieważ „nie wiemy, co powoduje, że ludzie zaczynają wytwarzać te antyciała”.

W 1962 r., amerykański Senat otrzymał raport dotyczący spraw wojny chemicznej i biologicznej. To właśnie na podstawie rządowej umowy zostały poddane procesowi bioinżynieryjnemu wirusy typu HIV i Ebola, a wytwarzaniem zajęło się wojsko USA oraz laboratorium Biomedics, w którym zamawiano broń biologiczną. Wytworzyli oni wirusowego raka u małp, jaki można było potem użyć poprzez inżynierię genetyczną do zakażenia ludzi. Robert Gallo, pracujący dla The National Cancer Institute, był częścią tego projektu. Miliony ludzi zmarło wskutek tego sponsorowanego przez amerykański rząd projektu, mającego na celu depopulację pewnych grup ludności z powodu ich etnicznego dziedzictwa, a amerykański Kongres wiedział o tym i zatwierdzał jego użycie.

Zespoły naukowe z różnych instytucji, jak The Scripps Research Institute, The Rockefeller University, NIAID’s Vaccine Research Center i Duke University są ze sobą ściśle powiązane w wysiłkach zbadania, jak można wykorzystać system odpornościowy wbudowany w ludzkie ciało przeciwko całej sekwencji odmian HIV, jakie wciąż wychodzą na jaw.

W subsaharyjskim regionie Afryki odnajduje się formy HIV odporne na leki i które sprawiają, że aktualne metody lecznicze są całkowicie nieskuteczne.

W 2007 r. Merck przeprowadził próby szczepionkowe przeciwko HIV, a teraz okazuje się, że osoby biorące w nich udział są bardziej podatne na zachorowanie. Później, w 2009 r., eksperymenty na ludziach w Tajlandii wykazały, że korporacje farmaceutyczne dążą do wyprodukowania potężnej szczepionki, jaka spożytkuje generowane przez system odpornościowy antyciała jako odpowiedź na ich dylematy.

Nowe szczepionki skoncentrowały się na oszukaniu ciała ludzkiego przed odrzuceniem wirusa HIV wywołującego AIDS poprzez manipulacje dokonywane w systemie odpornościowym. Podejrzewa się, że taka mutacja zdolna jest pomagać ciału ludzkiemu w identyfikowaniu i neutralizacji wirusa.

Farmaceutyczny gigant Merck wraz z wojskowym personelem USA z komórki pod nazwą Military HIV Research Program, podejmowali próby utorowania drogi dla przemysłu szczepionek przeciwko HIV poprzez eksperymenty przeprowadzone w 2007 r. To pobudziło rozwój badań nad ludzkim systemem immunologicznym i nad tym, jak skutecznie manipulować jego działaniem.

Merck wrócił do Tajlandii by kontynuować eksperymenty na ludziach z 2007 r., aby przeprowadzić doświadczenia praktyczne nad nową formą immunizacji przeciwko HIV, jaka składać się będzie z dwóch oddzielnych szczepionek. Do Mercka dołączyły Johnson&Johnson, The National Institutes of Medicine i inne korporacje biotechnologiczne, które specjalizują się w badaniach nad wirusowymi skutkami genetycznie projektowanych wirusów i ich wpływem na system odpornościowy człowieka i zwierząt.

Finansowane przez The Gates Foundation, Wellcome Trust, National Institutes of Health i UE badania nad HIV oraz projekty badawcze szczepionek otrzymają zapewne wsparcie ze strony takich grup, jak The Global HIV Vaccine Enterprise.

Według corocznej publikacji The Special Cancer Virus Program, eksperymenty nad ludźmi w zakresie przyczyn powstawania raka oraz w dziedzinie wirusów immunosupresyjnych są zaawansowane i bardzo ważne.

Źródło: activistpost.com/2012/08/aids-like-disease-mysteriously-appears.html

to nie Rosja

najlepsze oświadczyny like a boss