Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółe ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.

Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.

I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?
K. K. Baczyński



1 września 1939 r. wojska niemieckie przekroczyły granice Polski, rozpoczynając II wojnę światową. Osamotnione Wojsko Polskie nie mogło skutecznie przeciwstawić się agresji Niemiec i sowieckiej inwazji rozpoczętej 17 września. W konsekwencji Hitler i Stalin dokonali IV rozbioru Polski.





Będziemy znowu mieszkać w swoim domu,
Będziemy stąpać po swych własnych schodach.
Nikt o tym jeszcze nie mówi nikomu,
Lecz wiatr już o tym szepcze po ogrodach.

Nie patrz na smutnych tych ruin zwaliska.
Nie płacz. Co prawda, łzy to rzecz niewieścia.
Widzisz: żyjemy, choć śmierć byka bliska.
Wyjdźmy z tych pustych ulic na przedmieścia.

Mińmy bezludne tramwajów przystanki...
Nędzna kobieta u bramy wyłomu
Sprzedaje chude, blade obwarzanki...
Będziemy znowu mieszkać w swoim domu.

Wystawy puste i zamknięte sklepy.
Życie się skryło chyba w antypodach.
Z pudłem grzebyków stoi biedak ślepy...
Będziemy stąpać po swych własnych schodach.

Ty drżysz, od chłodu. Więc otul się szalem.
Bez nóg, bez ramion, w brunatnej opończy
Młodzi kalecy siedzą przed szpitalem.
Widzisz: już pole. Tu miasto się kończy.

Zwalone leżą dokoła parkany,
Dziecko się bawi gruzem na chodniku,
Kobieta pierze w podwórku łachmany
I kogut zapiał krzykliwie w kurniku.

Kot się pod murem przeciąga leniwo,
Na rogu człowiek rozmawia z człowiekiem...
Znowu w sklepiku zjawi się pieczywo
I znów zabrzęczą rano bańki z mlekiem.

Przejdą dni ciężkie klęski i rozgromu
I zapomnimy o ranach i szkodach...
Będziemy znowu mieszkać w swoim domu,
Będziemy stąpać po swych własnych schodach.
L. Staff

Nie zapominajmy. Przystańmy na chwile.

bestia k🤬a

Wyjątkowo agresywny ptasznik, zaniepokojony atakuje z ogromną prędkością, kąsa bez zastanowienia. Zdenerwowany stryduluje, przez co wydaje syczące dźwięki. Dysponuje bardzo silnym jadem.

jad: 4/4
szybkość: 4/4
temperament: 4/4
trudność hodowli: 2/4
podatność na błędy hodowców: 2/4

Przychodzi kobieta z synem do psychiatry i mówi:
- Panie doktorze chciałbym aby przebadał pan mojego 15-letniego syna...
Na to doktor:
- Pani syn cierpi na psychozę maniakalno-depresyjną, połączoną z atakami agresji, otumanieniem i zaburzeniami świadomości z dodatkowym brakiem równowagi psychicznej... Jednak prognozy są optymistyczne. Pani syn ma bardo duże szanse na pełny powrót do zdrowia.
Babka zdębiała i pyta z wow na twarzy:
- Ale przecież pan nawet go nie widział, nie mówiąc nawet o przebadaniu.
- No ale sama pani przecież powiedziała że ma 15 lat...

Popis dwóch sierściuchów na drabince.

leży i ma wyj🤬e
ale po c🤬j ta baba nap🤬la torebką kilka metrów od niego?

trochę nerwowy

Kontroler biletów w autobusie podmiejskim we Wrocławiu rzucił na beton, obezwładnił i związał pasem 15-letniego Rafała tylko dlatego, że jadący do szkoły chłopak zapomniał miesięcznego biletu. Sadystyczny kontroler siał postrach wśród pasażerów przez ponad pół roku.



Pamiętaj! Zapomnisz biletu miesięcznego obawiaj się Kanara w autobusie.

(Teraz już sobie przypominam ludzi, który sp🤬alali z autobusu gdy tylko kanar wsiadał.)



-Dzień dobry poproszę bilecik.
+ Zwykły czy Ulgowy?
- Nie! Pop🤬lony.

W niedzielę oficer dyżurny otrzymał zgłoszenie od babci siedemnastolatka, że wnuczek wszczął awanturę. Gdy policja przyjechała na miejsce było już gorzej. Chłopak zdemolował mieszkanie, powybijał szyby, przeszedł przez barierkę i sąsiadom również powybijał szyby - groził że skoczy. Po dwóch godzinach udało się ujarzmić agresora.

i się wk🤬ił