Info z Wikipedii:

Latarnia czarnoksięska, latarnia magiczna, z łac. również laterna magica – najprostszy aparat projekcyjny rzutujący obraz ze szklanych przezroczy. Składał się on z soczewki (często tylko samego szkła z namalowanym obrazem) oraz źródła światła.
Za jego wynalazcę uznaje się jezuitę Athanasiusa Kirchera, który opisał ją w książce Ars Magna Lucis et Umbrae z 1671 roku. Miał ją skonstruować około roku 1645.

Zasada działania:

Jezuita nie ograniczał się do rysunków technicznych, czy realistycznych obrazów. Inspirował się arystotelesową filozofią przyrody oraz zamysłami neoplatonizmu. Wyświetlane przez niego obrazy miały cechy poetyckie, współcześnie można je określić ezoterycznymi. Postanowił wykorzystać projektor na wykładach, do nawracania grzeszników, Podobno uczestnicy owych wykładów mdleli na widok makabrycznych postaci. Projekcje demonów i potępionych dusz przerażały oglądających do tego stopnia, że natychmiast się nawracali. Przekonani byli, iż w grę wchodzą czary.
Udało się osiągnąć taki efekt, dzięki ukryciu urządzenia w ścianie i wyświetlania obrazu przez mały otwór, przez co oglądający nie potrafili racjonalnie wyjaśnić zjawisk, których doświadczali.

Masoneria używała magicznej latarni do poszerzania swoich wpływów w XVIIIw. Odradzający się w średniowieczu templariusze umiejętnie wykorzystywali iluzję ruchomego obrazu do oszukiwania ówczesnych ludzi. Nieświadomi technologii widzowie wysnuli przypuszczenie iż świat duchowy istnieje równolegle do świata materialnego, a wyświetlane sceny są oknami do tej drugiej, nieznanej rzeczywistości.

Urządzenie używano dość długo, ostatecznie latarnia przybyła też do Ameryki, gdzie nadal używali jej iluzjoniści.
Po rozpowszechnieniu urządzenia, znalazło zastosowanie w rozrywce, nawet pornografii głównie w formie slajdów ze striptizem, których używano już około 1920 roku.
Obecnie magic lantern można znaleźć u kolekcjonerów i w muzeach.

Latarnia magiczna, Muzeum Zamkowe Aulendorf



[/center]